آسه‌آن؛ نهمین اقتصاد بزرگ دنیا و رقیب جدی چین

 

چین، دومین اقتصاد بزرگ جهان است و با در اختیار داشتن جمعیتی که تا سال ۲۰۱۵ در حدود ۱.۴ میلیارد نفر خواهد بود، به بزرگترین بازار مصرف تبدیل شده است.

با وجود افزایش هزینه‌های تولید، برخی فعالان صنعتی چین به تولید در کشورهای جنوب شرقی آسیا روی آورده‌اند. برخی کارشناسان بر این باورند که ASEAN، انجمن کشورهای جنوب شرقی آسیا، قادرند که با چین رقابت کنند.

در جستجوی چینِ دیگر

رئیس مرکز مشاوره استراتژیک انجمن جاده ابریشم، Ben Simpfendorfer، دیدگاه خود نسبت به قدرت رقابتی چین را بیان کرد. وی گفت که ارزش یوآن چین به میزان قابل توجهی نسبت به ارز بسیاری از کشورهای تولیدکننده ارزان قیمت، افزایش یافته به عنوان مثال، ارزش یوآن نسبت به روپیه هند، تاکای بنگلادش، دونگ ویتنام طی دو سال اخیر به ترتیب ۲۹، ۲۸ و ۲۴ درصد بیشتر شده است. این افزایش موجب بالا رفتن هزینه های تولید در چین شده که منجر به خروج برخی تولیدکنندگان از این کشور گردیده است.

علاوه بر این، سطح دستمزد کارگران در جنوب شرقی آسیا در مقایسه با چین کمتر بوده و لذا جذابیت بیشتری برای فعالان صنعتی دارد. در کامبوج و بنگلادش، متوسط دستمزد ماهیانه در حدود ۱۰۰ دلار، در ویتنام و سری لانکا بین ۱۰۰ تا ۲۰۰ دلار و در اندونزی در حدود ۲۰۰ دلار است. در کنار هزینه کارگری کمتر، کارگران در این کشورها نسبتاً جوانتر از کارگران چینی هستند. این امر یکی از معیارهایی است که تولیدکنندگان مدنظر قرار می‌دهند.

با در نظر گرفتن مزیت‌های مختلف، Simpfendorfer خوش‌بینی خود را نسبت به آینده کشورهای جنوب شرقی آسیا اظهار داشت.

یکپارچکی آسه‌آن

در حال حاضر، آسه‌آن متشکل از ۱۰ کشور می‌باشد: برونئی، کامبوج، اندونزی، لائوس، مالزی، میانمار، فیلیپین، سنگاپور، تایلند و ویتنام. به منظور افزایش تأثیرگذاری، هدف انجمن مذکور خلق یک جامعه اقتصادی واحد در منطقه تا پایان سال ۲۰۱۵ است.
Probakaran Kesava، مدیر پروژه یکپارچگی خدمات منابع آسه‌آن (SAFSA) گفت که هدف جامعه اقتصادی مذکور خلق یک منطقه اقتصادی با ثبات، موفق و رقایت‌پذیر در آسه‌آن است. وی اظهار کرد: «در این بازار واحد، جریان آزادی از کالاها، خدمات، سرمایه‌گذاری و کارگران ماهر برقرار خواهد بود و در آن جریان آزادتری از سرمایه مشاهده خواهد شد.»

وی یادآور شد که اگر در سال ۲۰۱۱، آسه‌آن یک کشور بود، می‌توانست جایگاه نهم را به لحاظ بزرگترین اقتصاد جهان به خود اختصاص دهد و همچنین سومین اقتصاد بزرگ آسیا، پس از چین و هندوستان، می‌شد.

به منظور افزایش قدرت رقابت در کارگران آسه‌آن، SAFSA برنامه مهارت مشترک آسه‌آن (ACCP) را برگزار کرده که هدف آن بهبود مهارت الگوسازی و دوخت در این منطقه است. در حال حاضر، ۶ کشور در این برنامه شرکت کرده‌اند: کامبوج، اندونزی، لائوس، مالزی، تایلند و ویتنام.

مزیت‌های باقی ماندن در چین

با این وجود، Simpfendorfer گفت که چین مزیت‌هایی دارد که نمی‌توان به سادگی از آن‌ها گذشت. در حال حاضر، تعداد بندرهای چین بیشتر از مجموع بندرهای کشورهای آسه‌آن است. ظرفیت بنادر چین در سال ۲۰۱۰ به رکورد ۱۴۵ میلیون TEU (واحد معادل با ۲۰ فوت) رسید در حالیکه ظرفیت آسه‌آن فقط ۶۱ میلیون TEU بود.
عامل دیگری که نمی‌توان از آن چشم‌پوشی کرد، رشد بازار داخلی چین است. سود خالص داخلی در یکی از استان‌های چین بیشتر از بسیاری از کشورهای جنوب شرقی آسیاست. این بدان معناست که احتمال سودآوری بیشتر می‌تواند موجب ترغیب فعالان صنعتی به باقی نگه داشتن تولید در چین شود.

منبع: ATA JOURNAL- JUN/JUL2013