بازتولید بافت زنده با داربست نانوکامپوزیت استخوان ساخت محققان ایرانی

 

پژوهشگران دانشگاه صنعتی اصفهان با بکارگیری یکی از روش‌های ساخت داربست مهندسی بافت، داربست ‏نانوکامپوزیتی استخوان با ترکیب پلیمر – بیوسرامیک ساختند.

به گزارش پلینیوز، این داربست برای کاربردهای کلینیکی می‌تواند به عنوان ‏جایگزین استخوان و بویژه به عنوان جایگزین بخش آسیب‌دیده دندان در دندانپزشکی مورد استفاده قرار گیرد. مزیت ‏عمده این طرح، کاهش تعداد عمل‌های جراحی مورد نیاز، بهبود سریع‌تر بیمار و در اصل خلق مجدد بافت زنده است. ‏

مهندس جوهری، دستیار پژوهشی گروه پژوهشی بیومواد دانشگاه صنعتی اصفهان با همکاری دکتر محمدحسین فتحی و دکتر ‏محمدعلی گلعذار، با تحقیقاتی که در زمینه مهندسی بافت داشتند، از پلی کاپرولاکتون به عنوان پلیمر زیست‌تخریب پذیر و ‏از فلوئورهیدروکسی‌آپاتیت به عنوان بیوسرامیک زیست‌فعال استفاده کرده و موفق به ساخت داربست نانوکامپوزیتی پلی‌‏-کاپرولاکتون/نانوذرات فلوئورهیدروکسی‌آپاتیت برای مهندسی بافت استخوان و بهینه‌سازی ترکیب آن شدند.‏

وی در این رابطه تصریح کرد: در این پژوهش داربست نانوکامپوزیتی پلی‌کاپرولاکتون/نانوذرات فلوئورهیدروکسی-‏آپاتیت ساخته شد و خواص آن مورد ارزیابی قرار گرفت. در این کار تأثیر تخلخل و درصد تقویت کننده بر خواص مکانیکی ‏و تخریب‌پذیری داربست مورد ارزیابی قرار گرفت. همچنین داربست نانوکامپوزیتی متخلخل حاوی چهار درصد وزنی ‏متفاوت از نانوذرات فلوئورهیدروکسی‌آپاتیت ساخته و ریزساختار، مورفولوژی، تخلخل و خواص مکانیکی آن نیز مورد بررسی ‏قرار گرفت. بررسی‌ها و ارزیابی‌های انجام گرفته بر روی این داربست منجر به بهینه سازی ترکیب این داربست شد.

جوهری در ادامه به خواص ویژه نانوذرات بیوسرامیکی استفاده شده در این پژوهش اشاره کرد و ‏افزود: استفاده از نانوذرات بیوسرامیکی زیست‌فعال در این پژوهش باعث بهبود زیست‌فعالی، تخریب پذیری و خواص ‏مکانیکی داربست در مقایسه با نمونه‌های کامپوزیتی که با میکروذرات بیوسرامیکی ساخته شده بودند، شد. علاوه بر ‏این، استفاده از نانوذرات در زمینه پلیمری می‌تواند دقیقاً تقلید از ساختمان استخوان طبیعی باشد، چراکه استخوان شامل ‏بلورهای هیدروکسی‌آپاتیت در اندازه نانومتری است که استحکام بالای آن را تأمین می‌کند و با فاز پلیمری کلاژن ‏تلفیق می‌شود.

وی با اشاره به نتایج حاصل از این پژوهش تصریح کرد: نتایج این تحقیق نشان داد که افزایش میزان حضور تقویت کننده فلوئورهیدروکسی‌آپاتیت در داربست ‏نانوکامپوزیتی ساخته شده، درصد تخلخل داربست را کم می‌کند. همچنین افزایش درصد تخلخل داربست، استحکام ‏فشاری آن را کاهش داده و نیز افزایش میزان حضور تقویت کننده در داربست، استحکام فشاری آن را افزایش داد.

جوهری خاطرنشان کرد: با ‏مقایسه نتایج بدست آمده در این پژوهش یک ترکیب بهینه برای داربست ارائه شد.‏ ثبت اختراع نتایج بدست آمده از این پژوهش در حال پیگیری است.

به گفته جوهری، در صورت ‏تکمیل آزمون‌های درون تنی این داربست‌ها می‌توان به تجاری شدن این طرح امیدوار بود.‏

نتایج این کار پژوهشی که در راستای تکمیل پایان‌نامه کارشناسی ارشد مهندس جوهری صورت گرفته، در ‏مجله ‏«Composites: Part B‏» (جلد ۴۳، شماره ۳، آپریل سال ۲۰۱۲) منتشر شده است