برچسب هایی برای فریب مشتری !!

هر کالایی که تولید و به بازار عرضه می شود طبق قوانین و مقررات جهانی باید دارای لیبل و برچسب هایی شامل اطلاعات مربوط به مشخصات کالا باشد. فرش ماشینی هم از این قانون مستثنی نیست و وقتی فرشی تولید می شود لیبل هایی را به پشت فرش الصاق می کنند که اطلاعات کافی در مورد فرش به خریدار می دهد.
اطلاعات مندرج در این لیبل ها در واقع سندی است که شرکت ارائه می دهد و نظارت بر آن توسط نهادهای ذیربط ضروری است چرا که این لیبل ها هم تبدیل به محلی برای ارائه اطلاعاتی شده که بیشتر از اینکه علمی و فنی باشد جنبه گمراه کردن مشتریان را دارد و مشتری بی خبر از همه جا به گمان اینکه هر آنچه روی این برچسب ذکر شده صحیح است به آن اعتماد می کند. یکی از گزینه هایی که بیشتر مورد توجه برخی از شرکت ها قرار گرفته است واژه آنتی باکتریال است که در کنار عباراتی چون ضد آتش، ضد لک و … خیلی ساده آورده می شود.
در بسیاری از کارخانجات آزمایشگاه های مجهز و قوی و افراد متخصص برای استفاده صحیح از مواد آنتی باکتریال روی فرش وجود ندارد و صرفاً به گفته فروشندگان مواد اعتماد می کنند. حتی در بعضی مواقع امکانات اضافه کردن این مواد به طرز صحیح بر روی فرش نیز در مجموعه های تولیدی وجود ندارد.

آیا اینکه صرفاً شرکتی عناوین ضدلک، ضد آتش، آنتی باکتریال و … را در پشت فرش چاپ کند می توان صحت آن را تائید کرد؟ آیا اداره استاندارد نظارت کافی بر روی این موارد دارد؟
بگذریم از اینکه علاوه بر این ها در بسیاری از موارد مطالب مندرج در لیبل در مورد نوع الیاف مصرفی، تعداد شانه و تراکم و .. هم با واقعیت انطباق ندارد.

به نظر می رسد اگر این ادعاهای تولیدکنندگان تنها با اهداف تبلیغاتی ذکر شده باشد به نوعی گول زدن مشتری و فریب اوست.  این ابزارها در کنار بازی با اعداد مربوط به تراکم، شانه، تعداد رنگ و … بهترین ابزار برای گیج کردن مشتریان به خصوص برای برخی از فروشندگان فرش است.  آنچه در همه جای دنیا از آن به عنوان عددی برای نشان دادن کیفیت و تراکم بافت فرش استاندارد است همان تعداد گره در واحد سطح است که در ایران بیشتر به دو تراکم طولی و عرضی تقسیم می شود.
برخی از کارشناسان صنعت فرش ماشینی اعتقاد دارند بیش از آن که اجرایی کردن و اجباری کردن استاندارد فرش ماشینی ضرورت داشته باشد نظارت دقیق اداره استاندارد بر روی اظهارات تولیدکنندگان است که باید مورد توجه قرار گیرد. قطعاً بازار فروش مشتریانی از طبقات متفاوت و با اهداف خرید مختلفی را در خود جای می دهد. مهمترین مساله این است که مشتری برای آنچه خریداری می کند به اندازه و منصفانه پول پرداخت کند. یعنی اگر حتی یک مشتری فرشی را بخواهد که با استانداردهای حداقلی، فاصله داشته باشد باید بتواند آن را در بازار پیدا کند اما به اندازه همان جنس بی کیفیت هم پول پرداخت کند. به نظر می رسد استاندارد باید در این بخش بسیار سخت گیرانه عمل کند.