به جای احداث پالایشگاه به داد گردشگری میانکاله برسید

نویسنده: علیرضا صاحبی*

با توجه به تحقیقات انجام شده، استاندارد یورو ۵ مربوط به گاز خروجی آلاینده های موتورهای داخلی است و بیشتر برای ماشین آلات سبک است البته در قدیم برای ماشین آلات سنگین هم بوده است و هیچ ربطی به پالایشگاه ندارد. پروژه هایی مثل ساخت کشتی نفتکش و سازه دریایی که با هوا و آب کشورهای دیگر سرو کار دارد چون قرار است وارد آب های دیگر کشورها شوند باید موسسه دیگری به آنها کلاس و استاندارد بدهد. شرکت هایی مثل DNVیا لوید باید نظارت کیفی پروژه را داشته باشند و با توجه به فاکتورهای سلامت، امنیت و محیط زیست منطقه استاندارد می دهند. بیشتر بحث بر سر این است که این لوله نفتی که از دریا خارج می شود دچار ترکیدگی و باعث آلودگی آب های آزاد نشود اما درباره پالایشگاه این الزام نیست چون به صورت داخلی است و از آنجایی که ما نه در اتحادیه اروپا و نه در کشورهایی که از لحاظ توسعه در سطح بالایی باشند جزو هیچ پیمانی نیستیم، کارخانجاتی که در کشور مشغول به کار می شوند الزامی به رعایت این استانداردها و قوانین ندارند. اولویت اول ما ساخته نشدن پالایشگاه است، اما پیشنهاد کارشناسانه ما این است که اگر قرار بر ساخت شد، شرکت هایی که از درجه اعتبار خوبی برخوردارند، کلاس و گواهینامه یی قبل از طراحی اولیه به این پالایشگاه بدهند. مدیریت پسماند این نیروگاه و زباله هایی که از پسماند آن و آلودگی هوا به دست می آید بر اساس استاندارد های این موسسات پیش می رود. این شرکت های معتبر نمایندگی دارند. هر چند ممکن است هزینه پروژه بیشتر شود اما ارزشش را دارد اما درباره شرکت های اعطاکننده ایزو که با دادن هزینه یی ناچیز می توان به استانداردهای آنان دست یافت، باید گفت ارزشی آنچنانی ندارند. استاندارد واقعی آن است که مستقیما زیر نظر شرکت های معتبر و بزرگ برویم. بزرگ ترین پالایشگاه هایی که در امریکا، کانادا و سوئد ساخته شده، الزامات زیست محیطی شان را منتشر کرده اند، چون این اطلاعات سری نیست و باید در اختیار عموم قرار گیرد. بیشتر این شرکت ها، به منطقه یی مثل میانکاله برای احداث پالایشگاه و گواهی دادن وارد نمی شوند چون رزومه خودشان خراب می شود و اعتبارشان از بین می رود. گونه های گیاهی و جانوری این منطقه در معرض خطرند و این شرکت ها هرگز خود را وارد این جریان نمی کنند. منطقه یی مثل عسلویه چیزی برای از دست دادن ندارد و احداث پالایشگاه مشکل زیست محیطی و آلایندگی در آن ایجاد نمی کند. استاندارد یورو یک تا چهار ممکن است به این موارد مربوط شود اما خاص استاندارد یورو ۵ برای ماشین آلات است، خصوصا ماشین آلات سبک. یورو یک، دو و سه هم که باشد به این معنی نیست که هیچ آلایندگی ای به همراه خود ندارد. سازمان محیط زیست به عنوان کارفرما باید در کنار پیمانکار که شرکت نفت خزر است با شرکت هایی معتبر که همه دنیا قبول شان دارند برای گرفتن استاندارد وارد شود. اینکه بحث اشتغال در منطقه مطرح شده است بهانه یی بیش نیست چون در شرکت های دیگری چون نفت خزر که کارفرمای اصلی نفت و گاز منطقه است، حفاری شمال که بهره بردار نفت است، پایانه های نفتی صدرا و نیروگاه کل نیروهای منطقه را که چند درصدشان بهشهری هستند حتی راننده ها و حراست شان را هم از جاهای دیگر و جنوب می آورند. اگر آمار بگیرید درصد بسیار پایینی از کارگران و مهندسان شرکت های نفتی بومی آنجا هستند و بقیه را از مناظق دیگر کشور وارد می کنند و هرکسی هم به این منطقه می آید به خاطر خوش آب و هوایی اش ماندگار می شود. نیروهای شمالی معدودی در این پروژه ها همکاری می کردند. صنایع دیگری هم هستند که به واسطه آنها بتوان اشتغال زایی کرد: مثل دامپروری، کشاورزی، باغداری، نساجی. میادین نفتی زیادی هم داریم که نیرو ندارند و بلااستفاده مانده اند. پروژه های زیادی در ایران وجود دارد که به دلیل کمبود بودجه و عدم مدیریت درست نیمه کاره و معلق رها شده است. تپه نیمه شناور نیمه مدرن البرز باید سال ۸۳ تمام می شد. تا آن موقع ۹۷ درصدش برنامه گرفت اما در عرض۳ سال ۳ درصدش جلو رفت. بحث تحریم ها هم در این زمینه به شدت تاثیرگذار است. پالایشگاه گرگان و بابل زده شد اما نیمه کاره رها شد و معلق است. بهشهر شهری است که می توانیم با نگاه توریستی و گردشگری آن را به درستی توسعه دهیم. اگر به عباس آباد نگاه کنیم می بینیم میزان ورود توریست های داخلی در این منطقه رکورد دار است. حتی در منطقه امیرآباد جاده درستی هم وجود ندارد وقتی کارشناسی وجود ندارد باعث می شود که منطقه به درستی معرفی نشود و ساخت و احداث پالایشگاه در این منطقه آن را از وجهه واقعی آن که باید نگاهی گردشگری به آن شود دور نگه داشت و این نه تنها به ضرر مردم منطقه است بلکه ظلمی است در حق بقیه مردم که از شناسانده شدن این منطقه و زیبایی های بکر و طبیعت آن محروم بمانند.

*کارشناس ارشد مکانیک و تبدیل انرژی

روزنامه اعتماد، شماره ۲۴۰۰ به تاریخ ۱/۳/۹۱، صفحه ۱۳ (جامعه)