صنعت نساجی کشور ترکمنستان

پایان هر هفته رسانه‌های گروهی ترکمنستان خبر از خرید حجم انبوهی از فراورده‌های نساجی توسط کشورهای خارجی در بازار بورس این کشور می‌دهند و این موضوع نشان‌دهنده گسترش صنعت نساجی در این کشور شش میلیون نفری است.

دراین راستا همچنین هر سال به‌مناسبت‌های مختلف خبراز گشایش واحدهای صنعت نساجی در سرزمین پنبه خیز ترکمنستان اعلام می‌شود بطوریکه در فاصله سه روز پس از انتخاب بردی‌محمداف به ریاست جمهوری این کشور فازاول بزرگترین مجتمع نساجی آسیای مرکزی در عشق‌آباد به بهره‌برداری رسید.
برای ساخت فازاول این مجتمع که توسط شرکت‌های “نورسل و “فولکنستون” ترکیه در زمینی به مساحت ۴۴ هکتار و با  ۱۵۵ میلیون دلار هزینه احداث شد که تنها در آن سالانه حدود ۴۱ هزار تن انواع محصولات نساجی تولید می‌شود.
رییس‌جمهور ترکمنستان بارها تاکید کرده که بعد از کسب استقلال این کشور، سرمایه‌گذاری زیاد در بخش صنایع نساجی صورت گرفته است و تا سال  ۲۰۰۳ میلادی نیز در هر بخش پنبه‌خیز کشور یک مجتمع نساجی احداث خواهد شد.
بردی‌محمداف در پیام اخیر خود به کارمندان وزارت صنایع نساجی ترکمنستان نیز تصریح کرد که امکانات زیادی در اختیار این وزارت خانه برای توسعه صنعت نساجی قرار خواهد گرفت.

رییس جمهوری ترکمنستان گفته است که محصولات کارخانجات نساجی این کشور هم‌اکنون به‌بیش از ? ۳۰?کشور جهان از جمله جمهوری اسلامی ایران، آمریکا، کانادا، انگلیس، فرانسه، آلمان و سوئد صادر می‌شود.
براساس گزارش رسانه‌های ترکمنستان میزان استفاده این کشور از الیاف پنبه جهت تولید فراورده‌های نساجی در سال‌های قبل از استقلال تنها سه درصد بوده و این رقم هم‌اکنون‌به بیش از ۴۰ درصد رسیده است.
این رسانه‌ها، تعداد کارخانجات نساجی ترکمنستان را ۶۵ کارخانه اعلام می‌کنند که تولیدات سالانه آن‌ها بیش از ۱۷۳ میلیون متر مربع محصولات پارچه‌ای است که از مصرف ۸۲ هزار تن الیاف پنبه استحصال می‌شود.
وزارت صنایع نساجی ترکمنستان اعلام کرده است که این کشور در سال ۲۰۰۶ میلادی بیش از ۹۱ میلیون دلار انواع منسوجات و لباس‌های آماده صادر کرده که در مقایسه با سال ماقبل آن حدود سه درصد افزایش داشته است.
البته این رقم تنها مربوط صادرات منسوجات و لباس‌های آماده است ولی ارزش واقعی تولید این محصولات بیش از ۳۰۰ میلیون دلار برآورد می‌شود که بخش عمده آن در بازار بورس با پول ملی ترکمنستان یعنی “منات” به فروش می‌رسد.

نخ و پارچه‌های نخ پنبه، پارچه‌های مخملی، پنبه بهداشتی، پشم و پوست از مهمترین اقلام صادراتی محصولات صنایع نساجی ترکمنستان محسوب می‌شوند.
ترکمنستان برای توسعه صنعت نساجی خود تاکنون بیش از یک میلیارد دلار سرمایه‌گذاری کرده و دولت جدید ترکمنستان اعلام نموده که این رقم را در آینده نیز افزایش خواهد داد.
رسانه‌های گروهی ترکمنستان اخیرا اعلام کردند که این کشور در حال سرمایه گذاری هنگفت برای پیشرفته‌کردن دستگاه‌های صنایع نساجی در کوتاه مدت هستند تا از این طریق محصولات تولیدی را با کیفیت بالا به مشتریان عرضه کنند.

در این راستا تاکنون، چندین کارخانه نوسازی و چند کارخانه دیگر از جمله کارخانه ریسندگی شهر “آبادان” با ظرفیت سالانه ۲۵ هزار تن الیاف نخ و کارخانه دیگر نساجی در روستای “قبچاق” با مشارکت شرکت‌های چینی در حال احداث است.
به هرحال صنعت نساجی یکی از صنایع مهم ترکمنستان محسوب می‌شود که دولت این کشور قصد دارد تا ۱۳ سال آینده تعداد شاغلین در این صنعت را به ۷۰ هزار نفر افزایش دهد.
رسانه‌های گروهی ترکمنستان تعداد شاغلین صنعت نساجی این کشور را هم‌اکنون بیش از ۳۰هزار نفر اعلام می‌کنند.

اهمیت این صنعت در ترکمنستان به‌حدی است که برای آن وزارتخانه جداگانه‌ای درسال ۱۹۹۵ میلادی تشکیل شده و از ابتدای تاسیس این وزارتخانه تاکنون نیز چندین وزیر به‌دلایل کم‌کاری، فساد مالی و حتی قبول رشوه برخی مقامات از سوی شرکت‌های ترکیه‌ای از کار برکنار شده‌اند.
به جز اشتغال ترکمن‌های زیاد در صنعت نساجی، کشاورزان زیادی نیز به تولید پنبه به‌عنوان دومین محصول استراتژیک کشاورزی ترکمنستان مشغول به کار هستند.
برپایه برنامه توسعه اقتصادی، سیاسی و اجتماعی ترکمنستان تا سال  ۲۰۲۰ میلادی، دولت این کشور با ادامه سرمایه‌گذاری خود در بخش نساجی، ظرفیت تولید نخ پنبه خود را به بیش از ? ۵۰۰ ?هزار تن خواهد رساند که این میزان بیش از ۶۰ درصد تولید کنونی این کشور است.
هم اکنون حدود  ۴۰ درصد از کل تولید پنیه این کشور در کارخانجات نساجی این کشور مورد بازپردازی قرار می‌گیرد.
ترکمنستان سالانه بیش از۷۰۰ هزار تن پنبه تولید می‌کند ولی بر پایه برنامه ملی قصد دارد این میزان را به بیش از دو میلیون تن افزایش دهد.

به نظر می‌رسد، در صورت برنامه‌ریزی صحیح مسوولان، کشاورزان و کارشناسان پنبه و صنعت نساجی ایران و ترکمنستان به‌دلیل وجود مرز طولانی بین‌دو کشور و همچنین وجود اراضی پنبه‌خیز در شهرهای مجاور، قادر به استفاده از تجربیات همدیگر در زمینه توسعه کشت مکانیزه پنبه یا بهینه‌سازی صنایع نساجی شوند.‏