بیانیه بسیج دانشجویی دانشکده نساجی دانشگاه امیرکبیر پیرامون قرارداد ترجیحی ایران و ترکیه

 

 

 

آیا این موافقت‌نامه به نوعی، فرش قرمزی برای صنعت نساجی ترکیه نیست؟

آیا این توافقنامه  باعث تهدید به بیکار شدن ۴۰ هزار کارگر شاغل در این صنعت خواهد شد؟

آیا این توافقنامه مخالف با رویکرد اقتصاد مقاومتی که حمایت از صنعت و تولید داخل وعدم وابستگی به کشورهای غیر نیست؟

آیا مخالفت واضح و روشن این موافقت‌نامه با اصل ۷۷ قانون اساسی، موجبات اعطای سومین کارت زرد مجلس شورای اسلامی را به

وزیر محترم صنعت، معدن و تجارت فراهم نمی‌آورد؟

صنعت نساجی نیاز به علم روز دانشگاه دارد، نه به دست‌هایی از کشورهای اطراف

بیانیه بسیج دانشجویی دانشکده مهندسی نساجی دانشگاه صنعتی امیرکبیر

ما تا به کار ایرانی و سرمایه‌ی ایرانی احترام نگذاریم، تولید ملی شکل نمی‌گیرد؛ و اگر تولید ملی شکل نگرفت، استقلال اقتصادی این کشور تحقق پیدا نمی‌کند؛ و اگر استقلال اقتصادی یک جامعه‌ای تحقق پیدا نکرد – یعنی در مسئله‌ی اقتصاد نتوانست خودش تصمیم بگیرد و روی پای خود بایستد – استقلال سیاسی این کشور تحقق پیدا نمی‌کند؛ و اگر استقلال سیاسی یک جامعه‌ای تحقق پیدا نکرد، بقیه‌ی حرف‌ها، جز حرف، چیز دیگری نیست.

بیانات مقام معظم رهبری در اجتماع کارگران کارخانجات تولیدی دارو پخش، ۱۳۹۱

 

 نام‌گذاری اندیشمندانه امسال با عنوان اقتصاد و فرهنگ با عزم ملی و مدیریت جهادی از سوی مقام معظم رهبری، فصل جدیدی از توجه و حمایت از کارآفرینی و تولید داخلی (به‌عنوان موتور محرکه اقتصاد کشور) را رقم زد. جایگاه صنعت نساجی و پوشاک در صحنه تجارت و کسب‌وکار کشور سال¬هاست زیر سایه واردات بی‌رویه در حال فراموشی است.

به اذعان وزارت صنایع، سرمایه لازم برای ایجاد یک فرصت شغلی در صنایع دیگر نسبت صنعت نساجی ۶ برابر است؛ و همچنین وجود بی‌شمار کارخانجات و کارگاه‌های نساجی که به گفته مسئولانشان به خاطر عدم تدبیر مسئولین دولتی حداکثر از ۲۰ درصد ظرفیتشان استفاده می‌کنند.

با این وجود، شاهد موافقت‌نامه «تجارت ترجیحی ایران با ترکیه» هستیم. در این موافقت‌نامه کشور ترکیه، کالاهایی باارزش افزوده بالا همچون مبلمان، لباس‌های آماده، پارچه‌های بافته‌شده با الیاف مصنوعی، نمد و نبافته¬های آغشته و اندوده و موارد متعدد دیگر وارد کشور کرده و در عوض مسئولین دولتی کشورمان متعهد شده‌اند، کالاهای اولیه همچون مواد اولیه مورد نیاز صنعت نساجی، کاهو، سبزیجات، تخم‌های گیاهی، آب‌پنیر و اقلامی از این دست که ازنظر اقتصادی و ارزش افزوده، بسیار بی‌ارزش هستند به آن‌ها بدهند. (که در روزهای اخیر شاهد اعتراض¬های گسترده اقشار این صنعت، به خاطر انعقاد این موافقت¬نامه بوده¬ایم.)
لذا بدیهی است که در ذهن نخبگان علمی عرصه صنعت نساجی، سوالاتی از این دست پدید آید:

۱-آیا این موافقت‌نامه که به نوعی، فرش قرمزی برای صنعت نساجی ترکیه بوده و باعث تهدید به بیکار شدن ۴۰ هزار کارگر شاغل در این صنعت خواهد شد، مخالف با رویکرد اقتصاد مقاومتی که حمایت از صنعت و تولید داخل وعدم وابستگی به کشورهای غیر نیست؟ آیا این توافق، چیزی جز بذل و بخششی بی¬حساب در حق صنعت نساجی کشور ترکیه نخواهد بود؟

۲-آیا مخالفت واضح و روشن این موافقت‌نامه با اصل ۷۷ قانون اساسی، موجبات اعطای سومین کارت زرد مجلس شورای اسلامی را به وزیر محترم صنعت، معدن و تجارت فراهم نمی‌آورد؟

۳-آیا این موضوع حقیقت ندارد که با این اقدام که تعرفه‌های کالاهای نساجی از ۲۰۰ درصد به ۱۲۰ درصد کاهش‌یافته، نه تنها اقدامی در جهت کمک به این صنعت بزرگ نبوده است، بلکه گامی در زوال هرچه بیشتر آن است؟

ما به‌عنوان بخشی از جامعه بزرگ دانشگاهیان صنعت نساجی کشور، معتقدیم که صنعت نساجی نیاز به علم روز دانشگاه دارد، نه به دست‌هایی از کشورهای اطراف.این‌که از وضعیت این صنعت و قابلیت‌های آن مطلع هستیم و شاهد آن هستیم که دولتمردان جدید باگذشت بیش از یک سال و نیم از دوره مسئولیتشان، هنوز در زمینه بهبود وضعیت نساجی کشور اقدامی انجام نداده‌اند و حتی برنامه‌ای روشن برای این صنعت مهم اعلام نکرده‌اند، از دولت محترم خواستاریم که برای رفع مشکل این صنعت تدبیر مطلوبی بیندیشند (که اولین و بهترین گام در این راه، بی شک لغو یا تصحیح این موافقت-نامه خواهد بود) تا روز به روز امیدها به صنعت نساجی افزایش یابد و شاهد شکوفایی این صنعت در کشور باشیم؛ چراکه ما معتقدیم، رشد این صنعت علاوه بر اینکه بسیار سریع‌تر و آسان‌تر از صنایع دیگر رخ خواهد داد، می‌تواند موجب ریشه‌کن شدن مسئله بیکاری در کشور و خودکفایی ایران در زمینه کالای اساسی پوشاک گردد ان‌شاءالله.
و السلام علی من اتبع الهدی.