تبدیل آلاینده‌های نساجی به آب

 

محققان دانشکده مهندسی مهندسی نساجی دانشگاه صنعتی امیرکبیر روش پیشرفته‌ای را برای حذف آلاینده‌های رنگی پساب‌های صنایع نساجی ابداع کردند که قادر است با تخریب ساختار آلاینده‌ها، آن را به آب و دی اکسید کربن تبدیل کند

به گزارش سلامت خبرگزاری تسنیم، المیرا پژوتن مجری طرح تبدیل آلاینده‌های رنگی پساب نساجی به آب و دی اکسید کربن با بیان اینکه در این مطالعات تلاش شد تا روشی برای تصفیه پساب صنایع نساجی ارائه شود، عنوان کرد: پساب‌های نساجی، رنگی، کدر و دارای ذرات معلق هستند که با توجه به ساختارشان قابل تجزیه زیست محیطی نیست و زمانی که در محیط زیست رها سازی شوند تخریب نخواهند شد و آثار زیانبار آنها بر موجودات زنده اجتناب ناپذیر خواهد بود.

وی با تاکید بر اینکه این آلاینده‌ها در محیط زیست تحت واکنش‌هایی تبدیل به ترکیبات مضرتر خواهند شد، اظهار کرد: نیاز به روش‌های موثرتر برای تصفیه این نوع پساب‌ها حیاتی است.

پژوتن با اشاره به اینکه ساختار مواد اولیه مورد استفاده در صنایع نساجی در حال پیچیده‌تر شدن است، عنوان کرد: روش‌های فیزیکی و بیولوژیکی متداول برای حذف آلاینده‌های پساب صنایع نساجی پاسخگوی استانداردهای محیط زیستی نخواهد بود و بنابراین برای تصفیه پساب‌ها نیاز به روش‌های کاراتر و پیشرفته‌تری داریم.

این محقق از اجرای تحقیقاتی در این زمینه خبر داد و یادآور شد: در این مطالعات با استفاده از دو روش پیشرفته ترکیبی الکتروشیمیایی و فتوکاتالیستی روش بهینه‌ای را برای حذف آلاینده‌های رنگی پساب نساجی ارائه دادیم.

مجری طرح با اشاره به جزئیات این مطالعات عنوان کرد: در این پروژه تحقیقاتی با روش‌های استفاده شده ساختار رنگزای آلاینده را تخریب و با تبدیل آنها به آب و دی اکسید کربن موفق به حذف این آلاینده‌ها از پساب شدیم.

وی با بیان اینکه در این زمینه مطالعات و نوآوری‌هایی صورت گرفته توضیح داد: بخش اول این نوآوری‌ها مربوط به فرآیند الکتروشیمیایی بود که اقدام به اصلاح الکترودهای کربنی با استفاده از نانو لوله‌های کربنی شد و بخش دیگر آن تثبیت نانو ذرات دی اکسید تیتانیوم (TiO2) بر بستری مناسب جهت به‌کارگیری در فرآیند فتوکاتالیستی با هدف جلوگیری از ورود این نانو ذرات به محیط زیست و همچنین کاهش چشمگیر مصرف آن بود.

پژوتن، خاطرنشان کرد: زمانی که این الکترودها به عنوان کاتد در محلول قرار می‌گیرد در سطح آنها پراکسید هیدروژن بیشتری تولید می‌شود و اضافه کردن نمک آهن موجب تولید رادیکال‌های آزاد اکسید کننده خواهد شد که در نتیجه تخریب آلاینده‌ها را به دنبال دارد. این پروژه به راهنمایی دکتر مختار آرامی به سرانجام رسیده است