ترکها نمی فهمند یا ما ؟؟!!

بهنام قاسمی :: مجله نساجی کهن :: در صنعت فرش ماشینی جهان نام کشورهای ترکیه ، بلژیک و ایران بیشتر سر زبان هاست و این سه کشور به عنوان بزرگترین تولید کنندگان فرش ماشینی جهان به شمار می روند و به نوعی رقیب.

می توان گفت ترکیه از دو جهت برای کشور ایران رقیب جدی تر و سخت تری در بازارهای جهانی فرش ماشینی است چراکه اولا در همسایگی ایران قرار دارد و در بسیاری از زمینه های سیاسی، منطقه ای، نظامی ، اقتصادی و … در رقابت شدید هستند و از طرف دیگر نوع فرش های بافته شده در ترکیه بسیار به فرش های تولیدی ما در ایران شباهت دارد. (بلژیکی ها اغلب فرش هایی با سیستم هایی مانند تافتینگ، آکسمینستر و … بافته و کمتر فرشهای تکه ای با روش فیس تو فیس مشابه آنچه ایران و ترکیه دارند را به بازار عرضه می کنند)

همچنین در زمینه نخ فرش مرغوب و با کیفیت تا حدی نیازمند ترک ها هستیم و تعداد زیادی از شرکت های فرش ماشینی ایران نخ مورد نظر را از ترکیه وارد می کنند. با توجه به مراودات گسترده بین فعالان صنعت فرش ماشینی ایران و ترکیه اگاهی و شناخت خوبی از این بخش در هر دو کشور نسبت به رقیب وجود دارد و تولید کنندگان دو کشور می توانند از یکدیگر درس بگیرند. یکی از این موارد توجه به شانه مناسب در بافت فرش است.

بسیاری از تولیدکنندگان ما در اظهارات خود به اشتباه ادعا می کنند که ایران با کیفیت ترین فرش جهان را دارد و حتی ترکها هم این نوع فرش ما را تولید نمی کنند! به نظر میرسد در این اشتباه درسی برای صنعت فرش ماشینی ما نهفته است.

سوال اینجاست که تعریف دوستان از کیفیت چیست؟ و این فرش با کیفیت چه سهمی از بازار جهانی دارد؟ آیا رقیب ترک ما قادر به بافت این فرش با کیفیت و با شانه بالا نیست ؟ آیا بافت این فرش با شانه بالا تکنولوژی خاصی دارد که فقط در اختیار ماست؟

خوشبختانه یا متاسفانه باید بگوئیم فرشی که ما با تراکم بسیار بالا می بافیم و به عنوان با کیفیت ترین فرش جهان از آن یاد کرده و به آن افتخار می کنیم توسط ماشینی بافته می شود که شرکت های ترک راحت تر از ما و با شرایط بهتر بانکی و مالی توان خرید آن را از وندویل یا شونهر دارند. نخی هم که ما با آن فرش های با کیفیت و تراکم بالا را می بافیم از خود ترکیه وارد میشود. نقشه های فرش ماشینی ایران نیز امروزه به راحتی در دسترس شرکت های ترک است. البته به نظر نویسنده اینکه در بخش خاصی از بازار حرف اول را  فرش ماشینی ایران بزند اتفاق خوبی است اما حجم این مارکت در مقایسه با سایر کیفیت های فرش مورد تقاضای بازار آنقدر کوچک است که نباید بیش از حد به آن دل خوش کرد.

درس ساده ای که باید بگیریم این است که یاد بگیریم همچنان آنچه را به نظر خودمان خوب است و برای کشورهای خاص و بازارهای خاصی مصرف دارد را به خورد همه بازار ندهیم و آنچه را اکثریت بازار می خواهند تولید کنیم و همه توان خود را بر سر رقابت بیهوده برای بافت فرش های با تراکم بالا و بالاتر هدر ندهیم. به ویژه این مطلب برای شرکت های متوسط و کوچک قابل توجه است.

 

بهنام قاسمی :: مجله نساجی کهن ::