جاری شدن اشک یک کارآفرین در برابر وزیر

مراسم افتتاحیه یک واحد صنعتی با ترکیدن بغض گلو و اشکهای یک کارآفرین و تولیدکننده نمونه همراه شد!

بغض این صنعتگر پیشکسوت در حالی جلوی عالی ترین مقام صنعتی کشور و سکاندار اصلی تولید ترکید؛ که در سال حمایت از تولید ملی کسی انتظار آن را نداشت.

دیروز مهندس رضا حمیدی، چهره برجسته صنعتی کشور از بی مهری به صنعت و تولید گفت؛ از این که «تحریم وطنی بیش از تحریم های خارجی پدر صنعت را درآورده است»؛ از این که صنعت در کوره بی تدبیری ها و مقررات دست و پا گیر دستگاه های دولتی در حال آب شدن است؛ از این که سرمایه گذاری برای جوانان این مرز و بوم با هزار و یک مشکل کوچک و بزرگ مواجه است.
اشکهای این صنعتگر در حالی جلوی صدها همکار، مدیر صنعتی، مدیران بانکها و مقامات ارشد کشوری جاری شد که همه برای لحظاتی بر روی صندلی ها میخکوب شدند، چرا که اشک حرمت دارد.

اما چرا؟ چرا مدیر یک واحد صنعتی بزرگ آن هم در مراسم افتتاحیه نهمین واحد صنعتی خود که زمینه رونق اقتصاد ملی را فراهم کرده است، باید اشک بریزد؟شاید اشک شادی، اشک غرور و یا اشک… باشد، نه این اشک بی مهری هاست، اشک مشکلاتی است که این روزها بر سر تولید کنندگان آوار شده است.او از بیماری هلندی گفت، از نفرین نفت، از آفت اقتصاد که مثل خوره، به جان تولید افتاده است.
مهندس حمیدی می گفت: جنگ این روزها، جنگ نظامی نیست، جنگ اقتصاد و به رخ کشیدن توان صنعتی و تولیدی است؛ از این رو باور کنید «صنعت سنگر جبهه تولید است.»

مدیر گروه کارخانجات مشهد در ادامه مراسم افتتاح واحد شرکت گندم دشت مشهد، از ضرورت حمایت از فعالان بخش خصوصی و تشکل های آنان گفت و خطاب به وزیر صنعت، معدن و تجارت اظهار داشت: «آقای وزیر! خواهش می کنم به نظرهای فعالان بخش خصوصی توجه داشته باشید، آنها می توانند بازوی شما برای حمایت از تولید باشند، باور کنید چشمی به صندلی شما نداریم، اگر بخواهید همین صندلی مدیریت کارخانه را هم به شما می دهیم.»

او ادامه داد: کار صنعت خیلی سخت شده است، مشکلات تولید، تحریم دشمنان نیست، مشکل بروکراسی و مقررات دستگاه های اجرایی است که باعث شده وقت تولیدکنندگان در راه پله های ادارات هدر رود.
اما پس از درد دلهای خودمانی این صنعتگر قدیمی نوبت به مهدی غضنفری رسید تا در جمع تولیدکنندگان مرهمی به درد حمیدی بگذارد.از اینرو وزیر صنعت، معدن و تجارت دست خالی نیامده بود، چرا که به قول خودش چند خبر خوش آورده بود.

اما خبرهای خوش آقای وزیر چه بود؟

نخست این که قفل ها و «تحریم های وطنی» با پیگیری دولت شکسته خواهد شد و دوم توسعه صادرات با احیا نشدن پیمان ارزی .
البته در جیب آقای وزیر حواله های ریالی و دلاری هم بود، آنجا که گفت: ۳۰۰ میلیارد تومان برای واحدهای آسیب دیده، ۱۰۰۰ میلیارد تومان افزایش قدرت وام دهی بانکهای تخصصی به صنعت و اختصاص ۱۰ هزار میلیارد تومان هم از هدفمندی به تولید .

در ادامه او از جهش انقلابی در تولید، سخن گفت، جهشی که قرار است با رفع موانع در سال حمایت از تولید ملی محقق شود؛ جهشی که اگر در حد وعده باقی نماند، «حمیدی ها» دیگرغصه نخواهند داشت .