جدول ۱۵ساله بیکاری در شهرها و روستاها

 

 

گرایش به شهرنشینی، عدم ایجادزیرساخت‌های مناسب شغلی در روستاها و خالی شدن از جوانان جویای کار باعث رشد نرخ بیکاری در شهرهای کشور شده است که این روند از ۱۵سال گذشته تاکنون ادامه دارد.

به گزارش خبرگزاری مهر، بررسی وضعیت نرخ بیکاری شهرها و روستاهای کشور در ۱۵ سال گذشته نشان می دهد که همواره جمعیت بیشتری از بیکاران در شهرها متمرکز شده اند و اوضاع اشتغال در روستاهای کشور به مراتب بهتر و قابل قبول تر است.

بر پایه این گزارش، از ۸ سال پیش تاکنون نرخ بیکاری در روستاهای کشور تک رقمی شده و بین ۶.۶ درصد تا ۹.۱ درصد در نوسان بوده است؛ اما این نرخ در فاصله سال های ۷۶ تا ۸۲ همواره بالای ۱۰ درصد و به اصطلاح دورقمی بود.

بدترین دوره‌های بیکاری روستاها

طی ۱۵ سال گذشته بدترین دوره های بیکاری در روستاها مربوط به سال های ۷۶، ۷۸، ۷۹ و ۸۰ است به نحوی که طی این سال ها نرخ بیکاری در روستاها به نرخ های بیکاری در شهرهای کشور نزدیک شده و بین ۱۳ تا ۱۳.۶ درصد در نوسان بوده است.

طبق آمارهای موجود، طی سال های ۸۳ تا ۹۰؛ نرخ های بیکاری در روستاهای کشور رفته رفته بهبود یافت و درصدهایی به میزان ۶.۶ تا ۹.۱ درصد را به ثبت رساند.

افزایش نرخ بیکاری در شهرهای کشور علاوه بر رشد جمعیت آن به ویژه در کلانشهرها به موارد دیگری نیز مربوط است که می توان به رسیدن متولدین دهه ۶۰ به سن کار، گرایش مردم به شهرنشینی و ترک روستاها، از بین رفتن مشاغل سنتی در روستاهای کشور مانند کشاورزی، دامداری و قالیبافی اشاره کرد.

علل افزایش بیکاری شهرها

همچنین افزایش مشاغل در زیرگروه های خدماتی و امکان دستیابی به مشاغل غیرفیزیکی در شهرها به نسبت روستاها نیز از جذابیت هایی است که رشد بیکاری در شهرها به نسبت روستاها را دامن می زند.

البته نمی توان این موضوع را نیز از یاد برد که طی سال های اخیر برخی مشاغل مانند پرورش ماهی و امکان کشاورزی صنعتی نیز در روستاها افزایش یافته و این موضوع خود باعث بهبود نسبی وضعیت اشتغال در برخی روستاهای کشور شده است.

جدول ۱۵ ساله بیکاری در شهرها و روستاها

نرخ بیکاری نقاط روستایی	نرخ بیکاری نقاط شهری	نرخ بیکاری کل کشور	سال
۱۳.۶	۱۲.۷	۱۳.۱	۱۳۷۶
۱۱.۷	۱۳.۱	۱۲.۵	۱۳۷۷
۱۳	۱۴	۱۳.۵	۱۳۷۸
۱۳.۴	۱۴.۹	۱۴.۳	۱۳۷۹
۱۳.۵	۱۴.۸	۱۴.۲	۱۳۸۰
۱۰.۹	۱۴.۳	۱۲.۸	۱۳۸۱
۱۰	۱۲.۸	۱۱.۸	۱۳۸۲
۶.۸	۱۲.۳	۱۰.۳	۱۳۸۳
۷.۱	۱۳.۸	۱۱.۵	۱۳۸۴
۷.۱	۱۳.۴	۱۱.۳	۱۳۸۵
۶.۶	۱۲.۵	۱۰.۵	۱۳۸۶
۷.۲	۱۲	۱۰.۴	۱۳۸۷
۸.۳	۱۳.۵	۱۱.۹	۱۳۸۸
۹.۱	۱۵.۳	۱۳.۵	۱۳۸۹
۸.۹	۱۳.۷	۱۲.۳	۱۳۹۰

به غیر از سال ۷۶؛ در ۱۴ سال گذشته نرخ بیکاری شهرهای کشور حتی از متوسط کشوری و نرخ کل هم بیشتر بوده است به نحوی که در سال ۸۴ نرخ بیکاری کشور ۱۱.۵ درصد و نرخ بیکاری در شهرها به میزان ۱۳.۸ درصد بود.

همچنین با اینکه نرخ بیکاری کشور در سال ۸۶ به میزان ۱۰.۵ و در سال ۸۷ نیز به میزان ۱۰.۴ درصد بوده است؛ این نرخ در شهرها به ترتیب معادل ۱۲.۵ و ۱۲ درصد بوده است که نشان دهنده بالاتر بودن نرخ بیکاری شهرها به نسبت میانگین کشوری و همچنین تمرکز بیشتر شاغلان و افراد جویای کار در شهرها است.

۸۹؛ بیکارترین سال شهرها

عدم ایجاد زیرساخت های لازم در روستاها و همچنین ادامه گرایش مردم به ویژه جوانان متقاضی کار در شهرها باعث شده است تا همواره وضعیت بیکاری در شهرها بدتر از روستاها باشد که بخش قابل توجهی از این موضوع مربوط به خالی شدن روستاها از جوانان جویای کار و شهرنشینی آنان است.

روند گسترش شهرها در ۱۵ سال گذشته همواره رو به افزایش بوده است و حتی نرخ بیکاری در شهرها طی سال های گذشته دوباره بالا رفته است. طبق آمارهای موجود نرخ بیکاری در شهرها طی سال ۸۸ معادل ۱۳.۵ درصد، سال ۸۹ به میزان ۱۵.۳ درصد و سال گذشته نیز ۱۳.۷ درصد بوده است.

طی ۱۵ سال گذشته، بیشترین نرخ بیکاری در شهرها مربوط به سال ۸۹ با ۱۵.۳ درصد است و کمترین آن نیز در سال ۸۷ اتفاق افتاده است که به میزان ۱۲ درصد بوده است.

همچنین در سال ۸۶ بهترین نرخ بیکاری در روستاهای کشور به میزان ۶.۶ درصد به ثبت رسید که البته بالاترین نرخ بیکاری روستاها در ۱۵ سال گذشته نیز در سال ۷۶ اتفاق افتاد که میزان آن ۱۳.۶ درصد است. با این حال نرخ بیکاری سال ۸۰ نیز در روستاها بالا و به میزان ۱۳.۵ درصد بود.