خصوصی سازی غیراصولی، ضربه ای به نساجی

 

 

صنعت نساجی در ایران پیشینه ای درخشان دارد. در روزگاری نه چندان دور ایران به کشورهایی چون روسیه، لهستان، آلمان و حتی انگلیس که نساجی در آن صنعتی قدیمی است، پوشاک صادر می کرده است. اما چندین دهه است که ورق به طور کلی برگشته است. بازار ایران مملو از اجناس وارداتی و به ویژه چینی شده است. این امر چه دلایلی می تواند داشته باشد؟

در این ارتباط کاظم عمید، معاون فنی انجمن نساجی ایران با اشاره به پیشینه ایران د ر صنایع نساجی به «فرصت امروز» می گوید : اصولاً نساجی با توجه به ارزش افزوده و تنوع مشاغلی که در خود جای داده همواره در اقصی نقاط جهان دارای جایگاه ویژه ای است و اکثر کشورها با توجه به امکانات خود سعی در توسعه این صنعت داخل مرزهای شان دارند، این در حالی است که در ایران نیز از سال ۱۳۰۴ که اولین کارخانه نساجی به صورت رسمی فعالیت خود را آغاز کرد ، زمینه های رشد را طی کرد ، به طوری که اکنون نساجی ایران شامل کلیه مراحل تولید الیاف، ریسند گی، بافند گی، رنگرزی و چاپ و د ر نهایت تولید منسوجات است و د ر تمام مراحل، امکانات مناسبی د ر اختیار د ارد .

عمید در ادامه این صنعت را خصوصی ترین صنعت موجود کشورمان معرفی کرد و افزود: هرچند در گذشته های دور صنعت نساجی ایران با سرمایه دولت سرپا بوده است اما کم کم خصوصی ها وارد صنعت نساجی شده و زیربنای خوبی برای خود تدارک دیدند. اما این صنعت همانند برخی از صنایع خصوصی دیگر در میان مقامات دولتی لابی قدرتمندی نداشته و همواره به همین دلیل درحاشیه قرار گرفته است درحالی که یکی از مهم ترین صنایع در ارزش افزوده و اشتغالزایی است.

معاون فنی انجمن نساجی ایران به انجام خصوصی سازی های غیر اصولی برخی کارخانجات دولتی اشاره و تصریح کرد: قبل از انقلاب چند تولیدی مطرح داشتیم که تولیدات شان افتخاری بر تن ایرانیان و حتی خارج از کشور بود، ولی به دلیل اجرا نشدن اصولی موضوع خصوصی سازی که از همان ابتدا به بیراهه رفت این کارخانه ها همچون چیت سازی، نساجی مازند ران و چند نمونه د یگر بد ون برنامه به افراد غیرمتخصص واگذار شد ند و د ر نهایت تقریباً برخی از آنها با تغییر کاربری به فراموشی سپرد ه شد ند.

این کارشناس صنعت نساجی د ر اد امه به تجارت صنعت نساجی د ر کشورمان اشاره می کند و می افزاید : براساس آمار، کل تجارت صنعت نساجی ایران ۹ میلیارد د لار د ر سال است که از این رقم ۳۰د رصد را تولید د اخل و ۷۰ د رصد را وارد ات به خود اختصاص د اد ه است و از این حجم وارد ات فقط ۷ د رصد از مباد ی قانونی صورت می گیرد و مابقی قاچاق می شود . از این رو چگونه می توان انتظار د اشت نساجی بتواند روی پای خود بایستد و همان طور که قبلا نیز اشاره شد ، این سرمایه های خصوصی بود ه که تا همین جا هم صنعت را روی پا نگه د اشته که حاصل همت متخصصان بود ه است. این د ر حالی است که اگر به آمار اشتغالزایی صنعت نساجی ایران توجه د اشته باشیم، د رخواهیم یافت که مجوز وارد ات یا به طور کلی وارد ات چه قانونی و چه غیرقانونی سم مهلکی بر پیکره تولید کشورمان است، چون اکنون حد ود یک میلیون و ۲۰۰هزار نفر د ر صنعت نساجی کشور فعالیت د ارند و چیزی حد ود ۲۶۰هزار نفر د ر صنعت تولید پوشاک که البته این آمار د ر واقع آمار د قیقی نیست، چون منابع مشخصی برای تأیید آن هنوز مشخص نشد ه است.

عمید د هه ۸۰ شمسی را طلایی ترین د وران نساجی ایران دانسته و می گوید: اگر نتوانیم شرایط را مد یریت کنیم، د وباره شاهد از بین رفتن صنعت و موج تازه ای از بیکاری د ر این صنف خواهیم بود ، چون قبل از د هه ۸۰ با توجه به شرایط مشابه رکود مطلق بر نساجی ایران حاکم شد ، اما با افزایش ناگهانی قیمت د لار و کاهش وارد ات، تولید کنند گان فرصت بازسازی و نوسازی توان خود را د اشتند تا جایی که به د لیل تورم، چشم و ذائقه مرد م به قیمت های بالا عاد ت کرد اما د وباره با توجه به سیاست های د ولت از جمله تجارت ترجیحی با ترکیه و سوریه به عنوان د و رقیب اصلی نساجی کشورمان زمینه وارد ات گسترد ه فراهم شد که این سم مهلکی بر نساجی ایران است.

این کارشناس صنعت نساجی، بهترین راه مبارزه با این سیر نزولی را فراهم کرد ن همان شرایط د هه۸۰ یعنی امکان استفاد ه تولید کنند گان واقعی از منابع مالی ارزان د ولت با راهکارهای مشخص می د اند و می افزاید : چرخه تولید نساجی ایران از مزارع پنبه آغاز می شود و د ر نهایت پوشاک تن ما خواهد شد ، بنابراین اگر د ولت بتواند با فراهم کرد ن شرایط مثل ترکیه تولید ارزان قیمت را فراهم کند ، جای ترد ید نیست نساجی ایران نه تنها نیاز د اخلی را تأمین خواهد کرد ، بلکه زمینه مناسبی برای صاد رات خواهد شد .