درخواست اهدای البسه گرم برای کارتن خواب ها
اعتماد| ظرف چند سال اخیر و با آغاز سرما، انجمن های غیردولتی یا افرادی که درصدد حمایت از بی خانمان ها و معتادان خیابان خواب بوده اند، فعالیت هایی برای تهیه پوشاک گرم یا موادغذایی انجام داده و تا حد چشمگیری موفق به کمک رسانی به جمع کثیر خیابان خواب هایی شده اند که به تبع شرایط زندگی خود، چاره ای جز گذران شب و روز در سطح خیابان ندارند. در حالی که به تایید بسیاری از مسوولان و اعضای انجمن های حمایت از آسیب دیدگان اجتماعی، اغلب کارتن خواب ها و افراد بی خانمان را معتادانی تشکیل می دهند که یا از خانواده طرد شده یا خیابان خوابی را به ماندن در حریم خانه ترجیح داده اند و فقر نشات گرفته از اعتیاد و ناتوانی برای تامین درآمد، آنها را به زندگی در گوشه خیابان و پارک ها سوق داده است، هر چند که اعضای این انجمن ها فرض دیگری را هم برای خیابان نشینی معتادان متصور هستند مبنی بر اینکه حضور مستمر در پارک ها و بیغوله های شهر، معتادان و فروشندگان مواد مخدر را در دسترس یکدیگر قرار می دهد.
اما انجمن های غیردولتی که ظرف چند سال گذشته شهرداری ها در کلانشهرها هم تا حدی به کمک آنها آمده اند، سهم مهمی در اعطای امید و دلگرمی به همین خیابان خواب های معتاد که به هر جبر و توجیه پذیرفتنی یا مردود، در زوایای پنهان شهر فراموش شده اند، دارند. گواه ادعای اعضای این انجمن ها، جمع قابل توجهی از معتادانی هستند که در پی کمک های مستمر و محبتی که بی چشمداشت در اختیارشان گذاشته شده، تمایل به ترک اعتیاد در وجودشان شکوفا شده و امروز، به عنوان یک پاک شده و بهبود یافته از بیماری اعتیاد همپای سایر اعضای انجمن ها، به یاری همتایان قدیمی خود می روند و بی منتی، دست های سردشان را به نشانه دوستی و جلب اعتماد برای باور «تولد دوباره» می فشارند.اعضای موسسه خیریه «طلوع بی نام و نشان ها» که از سال ۸۵ به صورت غیررسمی و از سال ۸۸ به صورت رسمی و پس از دریافت مجوز از نهادهای انتظامی، فعالیت خود را برای حمایت از معتادان خیابان خواب آغاز کرده هم، چنین حکایتی دارد. به گفته «سام ملایم وند»، مدیر روابط عمومی موسسه، در حال حاضر ۱۵۰ نفر با این موسسه همکاری می کنند که تمام همکاران، داوطلبانه مشغول خدمت بوده و اغلب شان، مردان و زنانی هستند که در گذشته ای دور یا نزدیک، به سبب اعتیاد، خیابان خوابی را هم مکرر تجربه کرده اند.درخواست اعضای این انجمن در سردترین روزها و شب های سال، کمک سایر شهروندان برای مردان و زنان خیابان خواب است، بدون آنکه قضاوتی در دل این کمک ها نهفته باشد. پوشاک و البسه گرم و پتو مهم ترین اقلامی است که شهروندان در صورت تمایل می توانند اهدا کنند. ملایم وند در پاسخ به «اعتماد» می گوید: «هدف ما این نیست که کارتن خواب ها زندگی راحت تری را در خیابان داشته باشند. ما فقط با اهدای البسه گرم و غذایی که هفته ای یک بار برایشان می بریم، می خواهیم به آنها بگوییم که حق شان به عنوان یک انسان، بیش از این است که در گوشه خیابان و در محاصره سرما، شب و روز بگذرانند. ما قصدگداپروری نداریم اما وقتی قرار است برایشان از امید به بهبودی و بازگشت به زندگی حرف بزنیم، اگر با دست خالی به سراغ شان برویم به ما می خندند. پس یک وعده غذای گرم، حتی اگر یک بار در هفته باشد، یا یک پتو، می تواند اعتماد را در آنها ایجاد کند، می تواند منجر به پذیرش ما و راه دادن ما به جمع شان شود و در نهایت هم به ابراز تمایل شان برای بهبودی شود.»
ملایم وند می افزاید: «باید باور شهروندان نسبت به این افراد تغییر کند. مردم باید باور کنند که این معتاد کارتن خواب هم همشهری ماست، خواهر یا برادر ماست و تا زمانی که درد آنها را به عنوان درد خودمان باور نکنیم، تمایلی به کمک نداریم یا اگر هم کمک کنیم، در قالب صدقه و دفع بلاو آزمند کردن آنها به ادامه کارتن خوابی خواهد بود. در حالی که قصد انجمن های غیردولتی حمایت از معتادان کارتن خواب، این است که کارتن خواب ها، با امیدوار شدن به روزهای بهتر از شرایطی که در آن گرفتار شده اند به ستوه بیایند و داوطلبانه راهی کمپ های مجاز ترک اعتیاد شوند.»
شهروندانی که مایل به اهدای البسه گرم و پتو برای معتادان کارتن خوابی هستند که به هر دلیل، هنوز در گرمخانه های سطح شهر جایی ندارند، می توانند با مراجعه حضوری به محل موسسه طلوع بی نام و نشان ها واقع در اتوبان نواب، بعد از تونل توحید، خیابان شهید محبوب مجاز، انتهای بن بست پرستو کمک های خود را تحویل دهند و برای دریافت اطلاعات بیشتر، با شماره تلفن های ۵۵۱۴۷۹۶۹ و ۵۵۱۴۷۹۸۹ تماس بگیرند.
روزنامه اعتماد، شماره ۲۳۲۹ به تاریخ ۲۴/۱۱/۹۰، صفحه ۱۳ (جامعه)
