رقابت پذیری و شراکت خارجی، توسعه صنعتی را رقم می زند

 

رییس هیات عامل سازمان گسترش و نوسازی صنایع ایران (ایدرو) در بازدید از روند پیشرفت توسعه فاز های ۱۷ و ۱۸ و ۱۴ پارس جنوبی بر رقابت پذیری و شراکت خارجی در توسعه صنعتی کشور تاکید کرد.

به گزارش ایرنا از سازمان گسترش و نوسازی صنایع ایران، سیدرضا نوروززاده با بیان اینکه ایدرو از وظایف اصلی خود فاصله گرفته و این به دلیل تکالیفی است که بتدریج بر دوش آن گذاشته شده، گفت: باید بکوشیم ایدرو دوباره به رسالت اصلی خود در توسعه صنعتی و ایجاد فضای توسعه ای در کشور بازگردد.

معاون وزیر صنعت، معدن و تجارت افزود: وظیفه ایدرو تنها ساخت کارخانه یا ایجاد شغل نیست، بلکه این سازمان وظیفه دارد فضای توسعه ای را در کشور ایجاد کند و همگام با تحولات صنعتی در کشورهای پیشرفته حرکت کرده و فناوری های روز را در مدار توسعه صنعتی کشور بکار گیرد.

نوروززاده ادامه داد: اصولا سازمان های توسعه ای در جهان جایگاه ویژه ای دارند و نقش آنها در روندهای صنعتی کشورها، هر روز پررنگ تر می شود و به همین دلیل ما شاهد حمایت های موثر کشورها از این سازمان ها و نقش انکارناپذیر آنها در مسیر توسعه صنعتی هستیم.

رییس هیات عامل ایدرو تصریح کرد: توسعه صنایع نفت و گاز و نیز صنعت حمل و نقل بویژه صنایع ریلی از وظایف اصلی ایدرو است و در این زمینه باید بتوانیم رقابت کنیم و قیمت تمام شده را پایین بیاوریم تا هم کار و پروژه بدست بگیریم و هم بازار پیدا کنیم.

وی سپس اظهار داشت: برای استمرار فعالیت ها باید شریک خارجی پیدا کنیم و با اطلاعات کافی وارد بازار شده و در سطح خوبی به لحاظ تعاملات خارجی ظاهر شویم.

نوروز زاده همچنین گفت: وظیفه ما صیانت از سازمان گسترش و شرکت های تابعه آن است و سازمان از طریق شرکت های خود، می تواند به وظایف و ماموریت های محوله عمل کند.

معاون وزیر صنعت، معدن و تجارت با اشاره به اینکه سابقه شرکت استات اویل نروژ به ۴۰ سال نمی رسد اما در تمام مراحل اکتشاف، استخراج و بهره برداری از میادین نفتی، صاحب دانش فنی است، افزود: ما علیرغم گذشت چند دهه هنوز نتوانسته ایم بطور کامل به دانش فنی تمام این مراحل دست پیدا کنیم لذا باید دست به دست هم داده و وظیفه توسعه ای این سازمان را در حوزه نفت و گاز به انجام برسانیم.

رییس هیات عامل ایدرو در پایان خاطرنشان کرد: مشکل این نیست که منابع مالی سازمان گسترش را گرفته اند، بلکه مشکل این است که سازمان های نرم افزاری و شرکت های ارزشمندی که برپایه نیروی انسانی شکل گرفته بود، از سازمان گرفته شده و لذا با بازگشت این شرکت ها به سازمان، باید بتوانیم خود را از لحاظ نرم افزاری تجهیز نماییم.