روابط روانشناسی و نشانه‌شناسی رنگ‌ها در پوشاک

 

آیا تاکنون به نقشی که رنگ در زندگی روزمره­ی شما ایفا می‌کند، اندیشیده‌اید؟ اهمیت رنگ تا آنجاست که مدیران بازرگانی از روانشناسان جهت تعیین بهترین رنگ برای لباس، در کارخانه، اداره، بیمارستان، رستوران و کلاس درس، کمک می‌خواهند. در طول تاریخ بشر، رنگ‌ها اهمیت روان‌شناسانه‌ی ویژه‌ای داشته‌اند. در اینجا برخی از مهم‌ترین آنها ذکر می‌شود:

سیاه: در فرهنگ یونانیان، سیاه معنای زندگی داشته است. اما از قرن شانزدهم به بعد، رنگ مشکی برای عزاداران استفاده می‌شود. هم‌چنین سیاه معناهای دیگری نظیر راز و رمز، تراژدی و سکوت پیدا کرد.

قرمز: از آنجایی که خون و آتش قرمز می‌باشند، این رنگ را نماد خطر می‌دانند. در بعضی از کشورهای آسیایی، لباس عروس به رنگ قرمز می‌باشد، زیرا معتقدند که قرمز، شیطان را دور نگاه می­دارد.
از این رنگ به خاطر، جذابیت و چشم‌گیر بودنش، برای علایم ایست و خطر استفاده می‌شود. بعضی از کشورها، از جمله چین، نمادشناسی قرمز را به نفع فلسفه‌ی خود تغییر داده و آن را به معنای پیشرفت و ترقی به کار می‌برد.
زرد: در فرهنگ‌های گوناگون، رنگ زرد، معانی مختلفی دارد. چینی­های باستان آن را، رنگی مقدس، مصریان و یونانیان هم سمبل قدرت می‌دانستند. مسیحیان اولیه، به خاطر اینکه طلا (پول و ثروت) به رنگ زرد بود لذا، آن را رنگی تحقیرآمیز می‌دانستند. علیرغم ارتباط نمادین زرد با نیرنگ و ترس، این رنگ گرم، شاد و نشاط‌آور می‌باشد.

آبی: آبی سمبل آرامش، آسایش، امید، صداقت و بعضاً نماد دوری می‌باشد. برای سالیان متمادی، این رنگ در زمره‌ی محبوب‌ترین رنگ‌ها میان مردان به شمار می‌رفت.

سبز: با اینکه رنگ سبز به وفور در طبیعت یافت می‌شود، اما همیشه به عنوان رنگ مطلوب، رواج داشته است. به خاطر کاربرد ابتدایی این رنگ در مراسم بت‌پرستان، مسیحیان اولیه از استفاده این رنگ امتناع می‌ورزیدند. رنگ سبز، برای مسلمانان مقدس بوده و نزد ایرلندی‌ها نشانه‌ی بخت و شانس است. رنگ سبز، خنک و طراوت‌بخش بوده و در بهار و تابستان بیشتر استفاده می‌شود.

بنفش: از روزگار فنیقی‌ها (یکی از اقوامی بودند که در حوزه‌ی دریای مدیترانه می‌زیستند)، بنفش نمادی از سلطنت، قدرت، تحمل و شکوه بوده است. ساکنین اولیه‌ی جزیره‌ی کرت (بزرگ‌ترین جزیره در یونان)، رنگ بنفش با ارزش و کمیابی را از حلزون‌های ریز و کوچک تهیه کرده بودند. لباس کاهنـان بـزرگ یهودی به صورت رداهـای بنـفش بود. اما مسیحیـان اولیه استفاده از بنفش را به خاطر مرتبط بودن آن با فرمانروایی رم و سلطنت، مردود می‌شمردند.

قهوه‌ای: از آنجایی که نوعی قهوه‌ای مشتق از نارنجی، توسط طبقه‌ی کارگر و روستاییان اروپای قرون وسطی پوشیده می‌شد، از این رو نماد فرودستی و حقارت شد. این رنگ به گونه‌ای نماد پاییز و زوال به شمار می‌رود. اما این نکته را نباید از نظر دور داشت که همواره در زمره‌ی رنگ‌های مرسوم و رایج بوده است.

خاکستری: خاکستری یا طوسی، در واقع رنگ سیاهی است که روشن شده و نمادی از فروتنی، بازنشستگی، اندوه یا بعضاً شرم و حیا به شمار می‌رود.

سفید: سفید معمولاً بیانگر خلوص، بی­گناهی، ایمان، صلح و یا تسلیم می­باشد. سفید سال‌هاست که نمادی از نجابت و پاکدمنی به شمار می‌رود، لذا رنگ رایج و مرسوم لباس عروس است.