سخنرانی ریاست هیأت‌مدیره انجمن صنایع نساجی ایران در پنجاه و دومین مجمع عادی سالیانه انجمن

با سلام و آرزوی موفقیت برای کلیه اعضای انجمن

یکسال دیگر را گذراندیم. سالی پر تنش که می‌توان گفت سخت‌ترین سالی بود که در پنجاه سال گذشته مشابه نداشت.

سال دروغ‌ها و تحریم‌ها، سال اختلاس‌های بزرگ، سال بی‌کاری‌ها و تعطیل‌ کردن‌ها و ابرتورم‌ها، سال با سیلی‌ گونه سرخ کردن‌ها، سال گرانی‌ها و ناتوانایی‌های مدیریت اقتصادی و نعل وارونه زدن‌ها با آمارهای غیرواقعی. با همه جفاهایی که به تولید و صنعت شد و در شرایطی که مردم با گونه‌ای یأس و اضطراب و امید مواجه بودند و کسی هیچ تصویری نداشت؛ نه نخبگان، نه رسانه‌ها، نه کنشگران و نه هیچ یک از افراد جامعه نمی‌توانستند چنین نتیجه‌ای را پیش‌بینی کنند، ولی مردم فردی را انتخاب کردند که متانت و ادب داشت و دارد و قصد دارد به مردم خود و مردم جهان نشان دهد که در جامعه‌ای که سامان سیاسی ندارد و انتخابات در بی سامانی سیاسی انجام می‌گیرد، نتیجه‌ها می‌تواند بهت‌آور و غافلگیرکننده باشد و این غافلگیری، شادمانی و جشن و سرور می‌آورد و تأسف و تأثر برای آنان که مشتریان و بهره‌برداران بازار آشفته‌اند. این شادمانی و امید تا کجا ادامه پیدا کند و آیا نتیجه آنچنان هست که مردم کوچه و بازار تصور می‌کنند و یا باز هم باید صبر و تحمل کرد.

بدیهی است که عملکرد تخریبی چند سال گذشته در همه عرصه‌ها بزودی اصلاح نخواهد شد و باید منتظر ماند و دید که چه کسانی و با چه برنامه‌هایی عنان اداره صنعت و تولید و بطور کلی اقتصاد را بدست خواهند گرفت و چگونه راه تندروها و غارتگران را سد خواهند کرد. آرزو کنیم تجربه‌های خوب و ناسالم سال‌های گذشته درس عبرتی برای مدیران دولت جدید باشد. صنعت نساجی که ما در آن فعالیم جای گسترش و توسعه فراوان دارد ولی این گسترش، زیرساخت‌های مناسب خود را می‌طلبد. در یادداشت‌ها، مصاحبه‌ها و مطالعات پژوهشگرانه دفتر مطالعات راهبردی انجمن این راه‌ها را جستجو کرده، با کشورهای دیگر مقایسه کرده و پیشنهاد کرده‌ایم. همت و امید همه شما می‌تواند در فضایی متفاوت با فضای مسموم چند سال گذشته بلحاظ تولید و واردات، این صنعت کهن را شکوفا کند.

با آرزوی روزهایی بهتر و امیدهایی که واقعیت می‌یابند.