سرمقاله آذر ۱۳۹۱ / تولید در شرایط سخت و سخت تر …

 

تولید در شرایط سخت و سخت تر …

صنعت نساجی سالهاست که علیرغم همه توانمندی ها،  پیشرفت ها و مقاومت هایش برای ماندن و بقا یک روز خوش به خودندیده است. زمانی فرسوده بودن ماشین آلات، زمانی درهای باز قاچاق، گاهی افزایش شدید هزینه های تولید و حالا هم نوسانات بازار ، کمبود مواد اولیه و … نساجانی که خود در بافتن تار و پود تخصص دارند را در تار و پود مشکلات تنیده است.

زمانی همه ما از قاچاق به عنوان عامل نابود کننده صنعت کهن مان شکایت داشتیم و حالا که قاچاق برای سودجویان ریز و درشت به واسطه افزایش نرخ دلار سود قبلی را ندارد فکر می کنیم زمانی است برای رونق تولید و نفس کشیدن صنعت نساجی اما چه حیف که غول بی شاخ و دم دیگری به نام نوسانات شدید و کمبود مواد اولیه با نساجان گلاویز شده است.

طبق اعلام انجمن  صنایع نساجی ایران که در این روزها از او هم کاری جز دادن بیانیه و رساندن صدای خسته نساجان به گوش های گاها شنوا ! کار دیگری بر نمی آید نقدینگی در شرایط حاضر نسبت به قبل ۲۴ برابر کاهش یافته است. حال نمی دانیم چطور می شود مواد اولیه تهیه کرد. تازه اگر تحریم، مشکلات بانکی و دردسرهای تامین مواد اولیه از خارجی ها را هم درنظر نگیریم.

در مورد تامین مواد اولیه داخلی نیز مشکلاتی وجود دارد تا جایی که حتی بیان این مشکلات و تخلفات ریز و اغلب درشت! به رسانه ملی هم کشیده شد و بازرسان دولت در مواردی دست برخی بداخلاقی های داخلی را نیز رو کردند. تا چقدر کارساز  افتد.  به یاد این شعر می افتم که :

 

هر کس به طریقی دل ما میشکند

بیگانه جدا دوست جدا میشکند

بیگانه اگر میشکند حرفی نیست

از دوست بپرسید که چرا می شکند

 

بر اساس مستندات موجود، قیمت محصولات پتروشیمی مورد نیاز صنایع نساجی طی ۵/۵ ماه نخست سال جاری با افزایشی بالغ بر حدود ۴۰ درصد در بورس کالاو بیش از ۷۰ درصد در بازار آزاد همراه بوده و عرضه آن با کاهش بسیاری نسبت به سال های گذشته ادامه داشته است؛ به طوری که عرضه گرانول پلی پروپیلن در بورس کالاتوسط شرکت های پتروشیمی در همین مدت نسبت به ظرفیت تولید آنها بطور متوسط ۵/۱۲درصد بوده است که این امر نیز مشکلات صنعت نساجی را دوچندان کرده است. در این شرایط سازمان حمایت از حقوق مصرف کنندگان و تولید کنندگان صادرات انواع محصولات پلیمری را ممنوع اعلام کرده که اقدامی شایسته است و در ایجاد آرامش در بازار در صورت نظارت بر نحوه عرضه موثر خواهد بود.

اما نگاهی به آمار و ارقام صادرات نشان دهنده قدرت و ظرفیت بالای صنعت نساجی حتی در بدترین شرایط است. با وجود کاهش صادرات بسیاری از بخشهای صنعتی و اقتصادی، صادرات نساجی و پوشاک طی ۶ ماه نخست سال جاری در حدود ۴۰ درصد رشد داشته و این امید وجود دارد که با حمایت مناسب، بتوان تولید داخلی را افزایش داده و محصولات داخلی را جایگزین منسوجات و پوشاک کشورهایی همچون ترکیه و چین در بازار نمود.

 

در آخر این سوال در ذهن همه ما نقش می بندد که چرا همواره تولید در کشور با مشکل روبروست و چرا هیچ گاه نتوانسته ایم با برنامه ریزی و استفاده از ظرفیت های موجود تولیدی سهل و روان داشته باشیم. جواب با شما…

از زاویه ای دیگر ، به نظر میرسد مثل همیشه صنعت نساجی بی برنامه است. بهتر است به جای مانور دادن بر روی پروژه های نخ نمایی مانند چادر مشکی که هر چند سال یکبار سر زبان مسئولان می افتد و دوباره مسکوت می ماند به ارائه برنامه ای کلان و استراتژیک برای نساجی فکر کنیم که قطعا تولید چادر مشکی و … را نیز به عنوان جزء بسیار کوچکی از صنعت نساجی با عظمت این مرز و بوم در دل خودجای خواهد داد. باید فکر کنیم تا به بیراهه نرویم. باید قبول کنیم این خانه از پای بست در حال ویران شدن است برای اثبات این مدعا کافی است به چند دانشکده نساجی کشور سری بزنید و با دانشجویان نساجی همکلام شوید و اوج ناامیدی و بی انگیزگی را در چشمان آنها ببینید. آیا واقعیت نساجی همین است که آنها فکر می کنند؟ قطعا جواب منفی است. کسانی که آینده این صنعت را میسازند در حال ترک کردن ما هستند. پس باید بیشتر فکر کنیم تا به بیراهه نرویم. با سپاس

سردبیر – آذر ۱۳۹۱