شاگرد محبوب کریستین دیور

ایوسن لوران، این روزها مجموعه جدیدش را ارایه داده، تولد این زیبایی ها با که بود؟

نویسنده: هدی ایزدی

این مهاجر فقیر بعدها به پادشاه راهروهای فشن معروف شد. مرد خیرخواه الجزایری که از ۱۷ سالگی در رویای زیبایی و ظرافت، قدم به پاریس گذاشت. شهر مد و ظاهر ایده آل. ایوسن لوران، طراح بزرگی بود که خلاقیت و شجاعت را به لباس های زنانه آورده بود، او و همکار دیرینه اش پیر برگ، تنها کسانی بوده اند که علاوه بر همه اینها برای کمک های خیرخواهانه یونیسف در سراسر دنیا از عرصه مد و لباس فشن پیش قدم می شدند. لوران به خوبی می دانست که از ثروتش چگونه در راه کمک به کودکان بی سرپرست و گرسنه و فقرزدایی بهره ببرد. برای او در کنار تمام خلاقیت هایی که در زمینه لباس داشت، فعالیت های انسان دوستانه از اهمیت بالایی برخوردار بود و همین باعث شد که نام ایوسن لوران در یاد مردم سراسر جهان بماند.

از کریستین دیور تا ایوسن لوران
در همان روزهای اول زندگی در پاریس، ایوسن لوران، تعدادی از طرح هایش را ز یر بغل زد تا به Michel de Brunhoff، سردبیر مجله ووگ (مجله معروف مد و پوشاک که هنوز هم منتشر می شود) نشان دهد. این آغاز رویای لوران جوان بود. سردبیر با خوش انصافی، تعدادی از طرح هایش را در مجله چاپ کرد و بعد هم او را به کریستین دیور، معرفی کرد. حالادیگر همه چیز برای لوران آماده بود تا خودی نشان بدهد. او همین کار را هم کرد و درست یک سال بعد از پیوستنش به کریستین دیور، نخستین جایزه را برای پیراهن میهمانی نامتقارنی که طراحی کرده بود، از دبیرخانه بین المللی پشم برای این سالن به ارمغان آورد. بعد هم به عنوان طراح بخش طراحی زنانه سطح عالی سالن دیور انتخاب شد و در فاصله کمتر از یک سال، اولین مجموعه خود را با نام این سالن در سال ۱۹۵۸ به نمایش گذاشت. او پیراهن ذوزنقه ای خود را در این مجموعه معرفی کرد. این مجموعه باعث موفقیت او شد و باعث شد که جایزه نیمن مارکوس را در سال ۱۹۵۸ دریافت کند. سن لوران در سال ۱۹۶۰ مجموعه انقلابی خود را خلق کرد که از تکنیک های طراحی زنانه سطح بالابرای تصحیح مدل های خیابانی استفاده کرده بود. او چند سال بعد به خدمت سربازی رفت و پس از دو سال، با امیدها و آرزوهای زیاد و نقشه های مفصلی در سر، از سربازی برگشت و سالن طراحی خود را به همراه پیر برگ افتتاح کرد. ایوسن لوران در حال ایوسن لوران شدن بود!

تولیدات تازه
حالادیگر وقت انفجار ایده و خلاقیت بود. لوران در سال ۱۹۶۶ بوتیک The Rive Gauche را برای زنان تاسیس کرد و پوشاک مردانه خود را در سال ۱۹۷۴ به آن افزود. مدیر عامل شرکت او هنوز هم پیر برگ بود. در سال ۱۹۶۴ شرکت ایوسن لوران نخستین عطر خود را که مخصوص زنان بود، روانه بازار و عطربازان را مجذوب خود کرد.
سن لوران در سال ۱۹۶۶ برای تئاترها و فیلم ها هم لباس طراحی کرد و یازده سال بعد توانست عطر بسیار محبوب Opium را وارد بازار کند. بله؛ واقعا وقت انفجار ایده و خلاقیت بود. او توانست جایزه انجمن طراحان فشن آمریکا را نیز از آن خود کند و بعد از تمام این موفقیت های جادویی، در سال۱۹۸۲ بیستمین سال فعالیت خود را در پاریس جشن بگیرد.

جایزه هایی برای او
جایزه شوالیه لژیون از دست فرانسوا میتران، رییس جمهور فرانسه، اسکار فشن برای بهترین طراحی لباس، نشان افتخار موزه هنر متروپولیتن نیویورک، نشان افتخار موزه آرمیتاژ سن پترزبورگ روسیه، نشان افتخار موزه ویکتوریا و آلبرت لندن و جایزه موفقیت حرفه ای از انجمن طراحان فشن آمریکا از جمله جوایزی بوده اند که ایوسن لوران با هنر خود به دست آورده است.
در همان دوره نمایشگاه های او در سراسر دنیا در حال شکل گیری بود و تولیدات و نوآوری های لوران دنیا را با سرعت برق و باد طی می کرد. پکن، پاریس، مسکو، ترکیه و… همگی میزبان مدل های خلاقانه او بودند. در اکتبر سال ۱۹۹۸ سن لوران آخرین مجموعه آماده پوشیدن خود را برای مارک The Rive Gauche که آن را بیش از ۳۰ سال پیش افتتاح کرده بود، به نمایش گذاشت. آلبر الباز، طراح آمریکایی انتخاب شده بود تا جانشین او شود. اما او بر خلاف شایعه ها دوباره به تجارت طراحی لباس زنانه بازگشت و باز هم هر فصل مجموعه طرح های خود را در پاریس به نمایش می گذاشت. سرانجام در ژانویه ۲۰۰۲ این طراح مد ۶۵ ساله بازنشستگی خود را از دنیای مد اعلام کرد.
او از استادان خود کریستین دیور، بالنسیگا و شنل قدردانی کرد و اظهار کرد که تصمیم او به خاطر این است که در این صنعت بیشتر سود تجاری مورد توجه قرار می گیرد تا جنبه هنری. او گفت: «من هیچ نقطه مشترکی با این دنیای جدید فشن ندارم. زیبایی و ظرافت کم شده است و از بین رفته است.»خبر بازنشستگی او ۱۶ روز پیش از نمایش آخرین مجموعه طراحی زنانه او منتشر شد. برای خاتمه ای شایسته به پاس ۴۰ سال فعالیتش در دنیای مد، این مجموعه نگاهی به کل کارهای گذشته او داشت. این نمایش یک ساعت و نیم طول کشید و ۲۵۰ مدل به نمایش گذاشته شد که ۴۰ عدد آنها جدید بود و ۱۰۰ نمونه از مدل های قدیمی بود. در انتها ایوسن لوران گریان آخرین تعظیم خود را به دنیای فشن انجام داد.

بدرقه با مد
ایوسن لوران درونمایه های قومی و نژادی و محلی را در لباس های خود به کار می برد و همچنین رنگ های روشن در تقابل با مشکی از ویژگی های لباس های او بود. لباس های روز او اندکی رنگ و بوی مردانه داشت و لباس های شب شیک و مجلل او رنگی از خیال و فانتزی را به چشم بیننده می زد. در حال حاضر، ایوسن لوران، بیش از ۲۰۰ نمایندگی رسمی و مادر در سراسر دنیا دارد و در آنها تولیداتش اعم از لباس مردانه و زنانه، عطر، کیف و کفش و جواهرات را به طرفدارانش عرضه می کند.
ایوسن لوران که در تمام طول زندگی اش، زیبایی را می پرستید، پس از ماه ها بیماری در سن ۷۱ سالگی در خانه اش در پاریس درگذشت و خاطره راهروهای نمایش و تمام پیچ و خم های مد را هم با خود برد. در مراسم تدفین ایوسن لوران، بزرگان عرصه مد همانند کنزو، ژیوانشی، کریستین لاکروا، جان گالینو و… و چهره های سیاسی همچون نیکولاسارکوزی، رییس جمهور فرانسه و همسرش کارلابرونی، برنادت شیراک، همسر رییس جمهور سابق فرانسه و وزیر فرهنگ فرانسه حضور داشتند. در پایان مراسم او، ماریا کالاس، خواننده معروف اپرا که ایوسن لوران همیشه تحسین کننده او بود، با خواندن آوازی، شاهزاده مد را بدرقه کرد. مثل همه مردمی که مقابل کلیسای سنت روش برای لوران رفته، دست می زدند.

روزنامه شرق ، شماره ۱۲۷۳ به تاریخ ۲۹/۳/۹۰، صفحه ۱۲ (پیشنهاد خرید)