شهریور ماه و تب تند نمایشگاه فرش ماشینی تهران!

 

نقد یک طراح فرش بر نمایشگاه فرش ماشینی تهران     سید محمد سبطینی – گروه طراحی فرش بینا

ماه شهریور ماه جولان دادن و عرض اندام تولیدکنندگان و طراحان فرش از راه رسیده است. ماه ایرادگیری از طرح و رنگ و جنس نخ و غرفه آرایی و …  به راستی این همه هزینه های گزاف مالی و انرژی گذاشتن و تلاش و کوشش مستمر با چه هدفی!؟
تنها برای اینکه ما هم غرفه ای داشته باشیم و عرض اندامی کرده باشیم ؟ توانایی خود را را به رخ دیگر واحد های تولیدی بکشیم ؟ بله ؟ به چه قیمتی؟

گاهی دلم می خواهد اشتباه فکر کرده باشم ، اما سوال من این است:
آیا از برگزاری نمایشگاه بدین شکل منفعتی خواهیم برد؟ بدون حضور رقبای خارجی؟ حتی بدون حضور خیلی از شرکتهای صاحب نام و برندهای این مرز و بوم که اعتقادی به این نمایشگاه و نوع برگزاری ندارند؟
شرکتهای تبلیغاتی، طراحان و سازندگان دکوراسیون های نمایشگاهی ، بخش حمل و نقل بار و مسافر، رستورانها و آشپزخانه ها، همه و همه به تکاپو افتاده اند تا در این آشفته بازار پولی به جیب زده و اما درد سرها و نگرانی های تولید کننده و طراح فرش از آن خودش.  واقعا” حیف نیست که اینهمه تلاش و کوشش انسانی و صرف هزینه های گزاف به خاطر این تب تند حضور در نمایشگاه، هیچ عایدی مفیدی نداشته باشد؟

کمی شیشه های عینک خود را تمیز کنید، چشمانتان را خوب شستشو دهید، نظاره کنید و کمی هم به حقیقت ماجرا بیندیشید آنچه در جلو چشمان شما ظاهر خواهد شد:

سالن ۱ : غرفه فلان شرکت، غرفه شرکت… ، غرفه شرکت…  این یکی ۲۴ متری، آن یکی ۴۸ متری، دیگری ۱۱۰ متری و … تا اینجای کار خوش به حال غرفه سازان و طراحان دکوراسیون های نمایشگاهی.

سالن ۲ : غرفه فلان شرکت، غرفه شرکت…، غرفه شرکت … ارائه کاتالوگ و حرص و ولع در دادن کاتالوگ و پرچم و… به فلان بازدید کننده و دادن بادکنکی رنگی با آرم و لوگوی شرکت، تا اینجای کار هم خوش به حال کودک بازیگوش که چشمانش برق شادی دارد از گرفتن بادکنک و پرچم کاغذی.

سالن ۳ : غرفه فلان شرکت در حال پذیرایی با چای و نسکافه و آب میوه و کیک و شیرینی و حتی گاهی هم بعضی غرفه ها با آجیل شب عید !!!
پوشش همرنگ خانمها و آقایان و برخورد صمیمی و سعی در ایجاد ارتباط قوی با مشتری.
اکثر خانواده ها در صبح شلوغ پایتخت، زن و مرد ، اعم از کارمند و کارگر، دکتر و مهندس، مشغول امرار معاشند در حالیکه راس ساعت ۸ یا ۹ صبح بازدید از نمایشگاه شروع شده و بعد از ظهر، درست زمانی که مردم در شلوغی شهر و ترافیک در راه رسیدن به منزل جهت استراحت به سر می برند، ساعت بازدید از نمایشگاه پایان می یابد.
به راستی چه هدفی در برگزاری چنین نمایشگاهی است؟ بازدید کننده خارجی داریم؟ توان خرید خانواده ها بالاست؟ حتی اگر توان خریدی باشد، آیا توانسته اند برای بازدید تشریف بیآورند؟ توقع دولت از تولیدکننده، چرخاندن چرخه اقتصادی در بخش خصوصی است آنهم در بهترین حالت، اما دریغ از بسته های حمایتی مفید و کارآمد !!!

ترسیمی کوچک از آنچه در برگزاری نمایشگاه فرش ماشینی در پایتخت ایران اتفاق می افتد را مجسم نمودید؟
حال بشنوید از آنچه که اندک بازدیدکنندگان گاهی زیر لب و گاهی با صدایی بلند تر به زبان می آورند:
همه طرح ها تکراری است. این طرح را در بیش از ۲۰ غرفه تا بحال دیده ایم ، اگر تا آخر به همین منوال است خودمان را خسته نکنیم و برگردیم !
دانش جویان رشته هایی مانند طراحی فرش و نساجی و… که به شکلی در آینده سعی در جای گرفتن در بخش صنعت نساجی کشور را دارند با هزار شوق و ذوق به نمایشگاه مشرف می شوند تا بلکه آنچه را تئوری می آموزند را در عمل هم نظاره گر باشند ، اما سخن آنها :
این دیگر چه نمایشگاهی است؟ طرح ها تکراری، اما شکل و شمایل غرفه ها و تیپ غرفه داران متفاوت !!!
کدام تولیدکننده را دیده اید در نمایشگاه سعی در انجام مصاحبه صوتی یا تصویری با بازدیدکنندگان خود داشته باشد؟ تا در پایان کار نمایشگاه با آنچه تهیه کرده، توسط مسئولین ذی ربط در واحد بازاریابی و فروش خود، سعی در برطرف کردن نقاط ضعف و قوت بخشیدن به نقاط مثبت خود داشته باشد. بدون مطالعه بازار، بدون دیدی مثبت و فقط سعی در رزرو  نمودن بهترین غرفه با بهترین دید در نمایشگاه، و با رگالی از طرحهای تکراری و گاها” خالی از هر گونه هنر اصیل فرش ایرانی.

با همه این اوصاف، پس از نمایشگاه، تا نمایشگاه بعدی، دغدغه فروش و تحریم و عدم صادرات و توان پایین خرید خانواده ها، همه و همه و عبور از روزها و ماه های تکراری و رها کردن تولید کننده به حال خود و عدم حمایت از او  و دست و پا زدن وی در این آشفته بازار و کسادی و رکود بازار داخلی و در انتظار شب عید و تب داغ نمایشگاه شهریوری دیگر ! اما این سوال که خروجی اینهمه شرکتهای شیک و ورود تکنولوژی های مدرن و روز نساجی دنیا به ایران چیست و از کجا سر در آورده اند خود بحث دیگری است که در این مقوله نمی گنجد.
حق یارتان

توضیح: لازم به ذکر است این مقاله انتقادی که در این شماره از مجله چاپ شده است در شهریور ماه ۱۳۹۳ و قبل از برگزاری نمایشگاه فرش ماشینی تهران به دست ما رسیده است که حال و هوای قبل از نمایشگاه را در خود دارد اما به دلایلی چاپ آنرا به این شماره از مجله موکول کردیم.

 

منبع: شماره ۲۶ مجله کهن

شماره اشتراک: ۷۷۲۴۵۷۸۰-۰۲۱