صنعت نساجی به خودی خود مردنی نیست؛ نساجی را مردند…

 

 

با توجه به برنامه ریزی انجام شده در انجمن صنایع نساجی ایران برای حضور بیشتر اعضا در کمیته های تخصصی و پیگیری های مربوط به مشکلات و تنگناهای صنعت نشاجی و نیز لزوم تبیین جایگاه صنایع نساجی و پوشاک کشور بعنوان یه صنعت با مزیت و اشتغالزا در کشور در نظر داریم تا نسبت به انعکاس دیدگاهها و تجربیات ارزشمند مدیران فعال این صنعت در رسانه های انجمن صنایع نساجی ایران اقدام نماییم لذا بدین وسیله ضمن دعوت از مدیران و کارشناسان محترم برای طرح دیدگاههای خود به استحضار میرساند بدیهی است انعکاس نظرات و دیدگاههای مطرح شده لزوما دیدگاه و نظر انجمن نمی باشد و انجمن صنایع نساجی ایران حسب وظایف و مسئولیت های خود همواره پیگیر مطالبات اعضای خود از طریق برگزاری جلسات مشترک و مکاتبات با نهاد ها ، سازمانها ، وزارتخانه ها و نمایندگان مجلس شورای اسلامی بوده است و انعکاس دیدگاهها و نظرات کارشناسی اعضا می تواند دبیرخانه انجمن را در حصول نتیجه یاری نماید.

مهندس بابک زمانیان- مدیرعامل شرکت کاوه الیاف- گلایه‌مند است از شرایط نامساعد صنعت، وجود قوانین و مقرراتی که نفس تولید را به شماره انداخته است و «آنهایی که باید نوازشمان کنند اما به ما سیلی می‌زنند…» نامهربانی‌هایی که به زودی جان کارخانه‌ای با ۴۰۰ نفر کارگر و محصولات صادراتی را خواهد گرفت و مدیرِ نسل دومی که ترجیح می‌دهد نسل سوم را هرگز با تولید و دشواری‌های طاقت‌فرسای آن آشنا نکند.

بابک زمانیان به نساجی نیوز گفت :مسئولان وزارت دارایی حاضر نیستند سری به خیابان مولوی تهران- مرکز فروش کفپوشهای ایرانی- بزنند و متوجه شوند هیچیک از بنکداران حاضر نیستند محصول را با فاکتور خریداری کنند و بدون توجه به این موضوع فقط با افتخار اعلام میکنند موفق به دریافت ۲۱ هزار میلیارد تومان مالیات شده اند! بدون اینکه بگویند این مالیات از کجا و چگونه دریافت شده است! از سوی دیگر دولت حاضر است هزینه های گزافی بابت مبارزه با قاچاق کالا صرف کند بدون اینکه لحظه ای از خود بپرسد انگیزه قاچاق کالا چیست؟!

به گفته زمانیان، کالاهای نساجی یکی از اقلام اساسی قاچاق به شمار می آید و حتی اگر امروز تعرفه واردات صفر شود، باز هم قاچاقچی یک گام جلوتر از تولیدکننده است و اجباری برای پرداخت مالیات ندارد اما ظاهراً دولت اخبار کشورهای دیگر را گوش می دهد گویی در دنیا، دو کشور به نام ایران وجود دارد؛ ایرانی که تولیدکنندگان و صنعتگران نساجی با مشقت و دشواری بسیار به تولید ادامه می دهند و ایرانی که مسئولان دولتی در آن به سر می برند!

وی تصریح کرد: هزینه مبارزه با قاچاق کالا بیشتر است یا درآمد ناشی از تعطیلی واحدها به دلیل فشارهای مالیاتی؟ دولت به گفته خود، تورم را مهار کرده اما همانطور که میدانید مهار تورم به رکود منتهی می شود و در شرایط رکود به جای حمایت از تولیدکننده، اقداماتی انجام میدهد که کاملاً ضد تولید است و عملاً زبان قرمز را برای صنعتگر پهن میکند و هیچ خبری از فرش قرمز و حمایت منطقی از تولید نیست. در این شرایط حتی اگر محصولات پتروشیمی به رایگان در اختیار ما قرار گیرد وقتی مواد اولیه پتروشیمی را با فاکتور خریداری میکنیم ولی نمی توانیم محصول نهایی خود را با فاکتور به بازار عرضه کنیم، چه خاکی باید بر سر بریزیم؟!!!

زمانیان اذعان داشت: درحال حاضر از ۳ واحد تولیدی ما ، دو واحد در آستانه مرگ قرار گرفته و دلیل این مرگ نه بدهی های بانکی است نه افزایش نرخ ارز و نه تحریم های خارجی کما اینکه یکی از واحدهای مذکور در تمام مدت تحریم ها، محصولات خود را به کشورهای خارج از مرزهای ایران صادر میکرد و توانست زنده بماند، بهعبارت بهتر تحریمهای خارجی با تمام فشارها و سختی ها نتوانست باعث تعطیلی واحد تولیدی ما شود اما عملکرد نادرست سازمان هایی مانند حفاظت از محیط زیست، دارایی و … توانست به خوبی از عهده این کار برآید! ای کاش دولت منابع مالی موردنیاز خود را از شیوه هایی تأمین کند که پرداخت کننده آن راضی باشد… نمی دانم درآمدی که به زور و در شرایط عسر و حرج از تولیدکننده دریافت شود از نظر شرعی جایز است یا خیر…

مدیرعامل شرکت کاوه الیاف ادامه داد: زمانی که برای طرح مشکلاتمان به مجلس یا دولت مراجعه میکنیم با انتخابات نمایندگان مجلس و دولت مواجه میشویم به همین دلیل مشکلاتمان روی میز باقی میماند تا قانونگذار جدید سرکار بیاید و سراغی از ما بگیرد یا مجری قانون منتظر مجری جدید میشود! دولت هزینه های مبارزه با قاچاق بیمه، بیکاری کارگران، فساد، اعتیاد و جنایت ناشی از بیکاری را محاسبه کند و آنگاه فکری برای حفظ کارخانه های تولیدی و صدها کارگر بیندیشد. به مسئولان اعلام کردهایم که آماده ایم واحد تولیدی خود را با صفر ریال بدهی و ۴۰۰ نفر تعطیل کنیم؛ ضمن اینکه طرح های توسعه مجموعه نیز مسکوت باقی مانده اند و انگیزه ای برای اجرای آن وجود ندارد. درد اینجاست که کارگر گرسنه یکروز خود را جلوی ماشین بیندازد تا مبلغ دیه به خانواده اش برسد و برای مدتی بتوانند زندگی کنند.

زمانیان گفت: برای کار یکی از دستگاه های چاپ مجموعه نیازمند اخذ مجوز وزارت ارشاد هستیم که یک روز کارمند این بخش و روز دیگر معاون آن بخش نیست از طرف دیگر مجبورم به گمرک مبالغی اضافه تر بابت ماندن کالاهایم در انبار بپردازم. اصلاً دستگاه چاپ پارچه چه ارتباطی به وزارت ارشاد دارد؟! زمانی که چنین موانعی را مشاهده میک نم ترجیح می دهم در جایی به فعالیت تولیدی ادامه دهم که به جای زبان قرمز، فرش قرمز گسترانده شود. دولت در کلام و شعار حرف های بسیار زیبایی میزند اما… هزار وعده خوبان یکی وفا نکرد.

به گفته این مدیر جوان، در دوران تحریم های بین المللی، صنایع نساجی فریاد میزد که با خودتحریمی ها چه کنیم… این جمله را سالهاست تکرار می کند بدون اینکه با پاسخ روشنی روبرو شود. فرض کنیم بانکهای جهانی، تحریمهای ایران را لغو کردند اما زمانی که به عنوان تولیدکننده نتوانم از بانکهای داخلی، وام با بهره مصوبه دولت دریافت کنم، بانک آلمان و سوئیس چه دردی از من درمان خواهد کرد؟! ما برای سرمایه در گردش واحدهای تولیدی خود نیازمند سرمایه در گردش هستیم و زمانی که رکود بر ما مستولی میشود و مجبوریم کالای خود را به صورت مدت دار به فروش برسانیم هیچ چیز بهتر از وجود اسناد محکمه پسند (بارنامه و فاکتور رسمی) نیست اما مگر سود دریافتی چقدر است که ریسک فروش بدون فاکتور را بپذیرم؟

زمانیان ادامه داد: از سوی دیگر، موفق به صادر محصولات خود می شویم و طبق قانون، صادرکننده معاف از مالیات است اما باید کفش آهنین پا کنیم و به دنبال وصول مالیات بر ارزش افزوده در این بخش بدویم؛ در نهایت به دلیل زیان در صادرات، مشمول جریمه دولت شدیم!

وی اذعان داشت: ۲۰ تا۱۰ درصد جوانانی که در صنعت نساجی مانده اند، متعلق به نسل دوم این صنعت هستند و پذیرفته اند که پس از پدر به فعالیت در صنعت نساجی ادامه دهند و ۸۰ درصد بقیه یا به دلیل سختی های این صنعت فرزندان خود را به خارج کشور مهاجرت داده اند، متأسفانه امثال ما با تار و پود نساجی عجین شده اند اما به جای تربیت نسل سوم برای فعالیت در عرصه های تولید، به این موضوع فکر میکنیم که هرگز نسل سومی پرورش نخواهیم داد تا آنان نیز با مشکلات متعدد دست و پنجه نرم کنند و در نهایت با تنی بیمار و ذهنی خسته از تولید دست بکشند. وقتی پدرانمان را می بینیم که هر روز گرفتار پزشک و بیمارستان هستند؛ دیگر رمقی برای ادامه تولید باقی نمیماند. به جای اینکه قوت قلب ما باشند میگویند« چه اشتباهی کردیم شما را وارد تولید کردیم و اگر میتوانید آن را رها کنید…» و به جای اینکه از تجارب ارزشمند آنان در مسیر تولید بهره برداری کنیم، به دنبال پزشک حاذق و بیمارستان مجهز برایشان میگردیم!

زمانیان با بیان اینکه سازمان های دولتی به صورت موازی و جداگانه از هم به فعالیت می پردازند و تصمیمات و عملکرد یکدیگر را قبول ندارند؛ افزود: باید برای توضیح تک تک فاکتورهایمان یک نفر را موظف کنیم تا به این سازمان و آن نهاد مراجعه کند و توضیحات لازم را ارائه دهد! تا فردی که مثلاً سه سال پیش به وی کالا فروختیم امسال در لیست سیاه وزارت دارایی قرار گرفته و ما را به این دلیل جریمه میکنند! چه ارتباطی به ما دارد فردی که سه سال پیش از نظر اقتصادی و تولیدی معتبر و خوشنام بود اما درحال حاضر به دلایل متعدد در لیست سیاه قرار گرفته است؟! آیا مقصر ما هستیم؟ چرا ما مورد بازخواست قرار میگیریم؟اگر رسیدگی دفاتر توسط میزان خود را قبول ندارند چرا باید تولیدکننده تاوان بدهد؟

به زعم وی، از ابتدای اجرای قانون مالیات بر ارزش افزوده تاکنون، هیچیک از مقامات اجرایی مملکت (فارغ از هرگونه گرایش سیاسی و جناحی) نتوانسته اند از اصناف مالیات بر ارزش افزوده دریافت کنند اما به آسانی تولیدکننده را مجبور به پرداخت مالیات بر ارزش افزوده می کنند! دغدغه تولیدکننده، باید ارائه محصولات جدید به بازار باشد یا رفع موانع و مشکلات قانونی؟!

زمانیان در پایان گفت: صنعت نساجی به خودی خود مردنی نیست؛ نساجی را مردند.