صنعت نساجی ویتنام، فرصت ایده‌آل سرمایه گذاری

تهیه و تدوین: دکتر امیررضا باودر

صنعت نساجی و پوشاک سابقه طولانی و درخشانی در ویتنام دارد، با این وجود صنعت نساجی مدرن در سال ۱۹۵۸ آغاز شد، زمانی که فرانسوی ها در سال های اولیه جنگ ویتنام شروع به ساخت کارخانه در آنجا کردند. متأسفانه با تشدید جنگ، همه اینها به پایان رسید، اما در سال ۱۹۷۵ که درگیری‌ها پایان یافت و کشور متحد شد، صنعت نساجی دوباره شروع به کار کرد.

هم مرزبودن با چین از شمال، دریای شرقی و قرارگیری در کنار اقیانوس آرام و خط ساحلی به طول ۳۲۶۰ کیلومتر موقعیتی ایده‌آل برای توسعه اقتصاد این کشور بوجود آورده است.

با وجود اینکه اقتصاد ویتنام مبتنی بر صنایع بزرگ دولتی مانند منسوجات، مواد غذایی، مبلمان، کاغذ و کشاورزی بود، با این همه پیامد خوبی نداشت، زیرا دولت کمونیستی کنترل کاملی بر روند تولید داشت که رشد و نوآوری را محدود می کرد. هر لباسی که ساخته می‌شد عمدتاً برای مصرف داخلی بود یا به کشورهای اروپای شرقی صادر می‌شد.

فروپاشی اتحاد جماهیر شوروی در سال ۱۹۹۰ به این معنی بود که این کشور اکنون می‌تواند با سایر کشورهای غیر سوسیالیستی در سراسر جهان تجارت کند. این نیز با گذار اقتصادی ویتنام از یک اقتصاد متمرکز به یک اقتصاد بازار همراه شد. در سال ۱۹۹۸، زمانی که ویتنام در APEC پذیرفته شد، اوضاع به یک مرحله جدیدی که فرصت رشد و حضور در بازارهای سراسر جهان را فراهم میکرد، ارتقا یافت.

این امر در سال ۲۰۰۱ با توافق تجاری دوجانبه با ایالات متحده تقویت شد. در سال ۲۰۰۷، ویتنام به WTO ملحق شد که نقطه عطفی برای این کشور بود، زیرا آغاز رشد صادرات نساجی و پوشاک این کشور بود. گردش مالی صادراتی این صنعت در سال ۲۰۱۵ در مقایسه با سال ۲۰۱۴ ، ۴.۴۵درصد افزایش داشته است.

عوامل اصلی رشد بازار، هزینه کم نیروی کار و رشد صادرات نساجی به اتحادیه اروپا، ایالات متحده، ژاپن و کره جنوبی است. صنعت پوشاک و نساجی یکی از صنایع کلیدی در ویتنام با دومین گردش مالی صادراتی در این کشور است. در پنج سال گذشته، صنعت نساجی به طور مداوم با نرخ متوسط سالانه ۱۷ درصد رشد کرده است و ویتنام به یکی از سریع‌ترین اقتصادهای در حال توسعه در جهان تبدیل شده است.

ویتنام به عنوان یکی از کشورهای پیشرو صادرکننده منسوجات در سراسر جهان در سال‌های اخیر ظاهر شده است. امروزه نزدیک به ۳ میلیون نفر در صنعت نساجی در کشور مشغول به کار هستند که این صنعت را به یکی از بزرگترین صنایع و از عوامل اصلی رشد اقتصادی آن تبدیل کرده است. این صنعت حدود ۱۲ درصد از نیروی کار صنعتی و نزدیک به ۵ درصد از کل نیروی کار کشور را استخدام می کند که ۱۶ درصد از کل تولید ناخالص داخلی را تشکیل می‌دهد.

در سال های اخیر، ویتنام تعهد قوی به آزادسازی تجارت نشان داده است. این کشور در سال ۲۰۰۷ به WTO پیوست و موافقت‌نامه های تجارت آزاد (FTA) را با کشورهای آسه آن و ایالات متحده امضا کرد. همچنین ویتنام از یک توافقنامه همکاری با اتحادیه اروپا برخوردار است. توافقنامه تجارت آزاد بین دو طرف در فوریه ۲۰۲۰ توسط پارلمان اروپا تصویب شد و انتظار می‌رود به زودی لازم‌الاجرا شود.

یک مشارکت اقتصادی جامع منطقه ای (RCEP) – بزرگترین توافق تجاری جهان – توسط ویتنام در سال ۲۰۲۰ امضا شد که در مجموع شامل ۱۶ کشور است: استرالیا، برونئی، کامبوج، چین، هند، اندونزی، ژاپن، لائوس، مالزی، میانمار، نیوزلند، فیلیپین، سنگاپور، کره جنوبی، تایلند.

سرمایه گذاری مستقیم خارجی نقش مهمی در توسعه صنعت نساجی و پوشاک داشته است، صنعت نساجی و پوشاک توانسته است حجم قابل توجهی از سرمایه گذاری خارجی ها را به خود جذب کند و بزرگترین سرمایه گذار خارجی در صنعت نساجی و پوشاک ویتنام، تایوان است و پس از آن کره جنوبی و هنگ کنگ قرار دارند.

با این حال، در مقایسه با کل سرمایه گذاری مستقیم خارجی در سایر بخش ها در ویتنام، صنعت نساجی و پوشاک تنها بخش بسیار کمی را دریافت می کند. صنعت نساجی و پوشاک ویتنام در طول ۱۵ سال شاهد توسعه قوی بوده است. افزایش دسترسی به بازار از طریق موافقت نامه های تجارت آزاد FTAs محرک های اصلی رشد برای صنعت پوشاک و نساجی هستند.

FTA های دوجانبه و چندجانبه ویتنام همچنان به تولید کنندگان ویتنامی دسترسی به بازارهای جدید را فراهم می کند. علاوه بر این، تغییر تولید از چین به ویتنام به دلیل مزیت هزینه نیروی کار و کارگران ماهر و اختلافات تجاری آمریکا و چین به گسترش صنعت نساجی و پوشاک کمک خواهد کرد. علاوه بر این، بر خلاف تولیدکنندگان بزرگتر در چین و هند، ویتنام توانایی تولید حجم کمتری از محصول را به همراه یکی از بالاترین نرخ‌های سرعت به بازار در صنعت پوشاک و مد دارد.

در سال های گذشته، صنعت نساجی و پوشاک یکی از بخش‌های صادراتی پیشرو ویتنام بوده است. صنعت نساجی و پوشاک با توسعه تکنیک‌ها و فناوری، بخش بزرگی از نیروی کار ماهر و مشوق های ناشی از سیاستهای دولت، به نتایج دلگرم‌کننده ای دست یافت که همزمان ارزش صادراتی را ایجاد کرد و تقاضا برای مصرف داخلی و صادرات را تضمین کرد.

صنعت پوشاک و نساجی ویتنام از سه زیربخش تشکیل شده است: بخش بالادستی (تولید الیاف)، بخش میان‌دستی (تولید پارچه و رنگرزی) و بخش پایین‌دستی (تولید پوشاک). زیربخش‌هایی که الیاف یا پارچه تولید می کنند به دلیل کیفیت پایین عمدتاً برای مصرف داخلی استفاده می شوند. بخش پایین دستی تولید پوشاک حدود ۷۰ درصد از کل بخش پوشاک و نساجی در ویتنام را تشکیل می دهد که مدل های Cut-Make-Trim (CMT) فعالیت های اصلی هستند.

در سال ۲۰۱۹، CMT حدود ۶۵ درصد از کل صادرات را به خود اختصاص داد، در حالی که مدل های تجاری پیشرفته تر، مانند تولید کننده تجهیزات اصلی (OEM) و تولید کننده طراحی اصلی (ODM) تنها ۳۵ درصد را به خود اختصاص دادند. منسوجات و پوشاک ویتنام که دارای کیفیت بالا و معتبر هستند، نیازهای سفارشات و سفارشات بزرگ را با حجم انعطاف‌پذیر برآورده می‌کنند.

شرکت‌های ویتنامی عمدتاً تحت دو روش شامل CMT و FOB صادرات دارند.CMT ساده ترین روش صادرات است. هنگام همکاری تحت این روش، مشتریان، آژانس‌ها و سازمان‌های خریدار کلیه ورودی‌ها از جمله طرح‌ها، مواد و تدارکات را برای تولید در اختیار شرکت‌ها قرار می‌دهند.

تولیدکنندگان فقط مراحل برش، ساخت و تکمیل محصولات را انجام می‌دهند. کسب‌وکارهایی که روش صادرات CMT را انجام می‌دهند فقط باید توانایی تولید و توانایی اولیه طراحی برای الگوسازی را داشته باشند.FOB یک روش صادراتی است که سطح بالاتری از CMT دارد.

اصطلاح FOB در بخش نساجی و پوشاک به معنای خرید تمام مواد خام تا فروش محصولات است. تحت مدالیته FOB، مشاغل در فرآیند تولید از خرید مواد تا تکمیل محصول فعال هستند. برخلاف CMT، تولیدکنندگانی که FOB را دنبال می‌کنند، به‌جای اینکه مستقیماً توسط مشتریان خود مواد تهیه کنند، اجزای ورودی لازم را به طور فعال خریداری می‌کنند.

فعالیت های تحت FOB به طور قابل توجهی بر اساس اشکال روابط قراردادی واقعی بین ارائه دهندگان و خریداران خارجی تغییر کرده است. ایالات متحده، اروپا، ژاپن و کره جنوبی مقصد اصلی صادرات محصولات نساجی و پوشاک ویتنام هستند. اگرچه ویتنام پتانسیل زیادی برای کشت و تولید پنبه دارد،

تایوان در برنامه‌ای منظم تصمیم گرفت که با سرمایه‌گذاری در نساجی کشور یاد شده، این صنعت کشور خود را تا حد زیادی ارتقا دهد. طبق این برنامه و قراردادهای تجارت آزاد (FTA) تایوان، به صنعت نساجی ویتنام پول تزریق کرده و در مقابل از مزایای مادی نساجی این کشور و جایگاهی که در سراسر جهان دارد سود می‌برد.

این کشور با هدف توسعه‌ در صنایعی مثل کفش، پوشاک، نساجی و صنایع پشتیبانی سرمایه‌گذاری کرده و به تحقق اهدافش فکر می‌کند. شرکت‌هایی همچون ،Taiwan Spinning Company ،Hung Nghiep Formosa Dong Nai Ltd و Long Thai Tu از جمله کارخانه‌های مهم کشور تایوان هستند که در ویتنام سرمایه‌گذاری نموده‌اند. این شرکت‌ها به امید به دست آوردن بازار جهانی در صنعت نساجی و سودی به اندازه‌ی میلیاردها دلار سرمایه‌ی خود را به ویتنام منتقل کرده و در این کشور فعالیت می‌کنند.

ابتکارات و برنامه‌های آینده دولت ویتنام, استراتژی توسعه مشخصی را برای تضمین رشد بیشتر ویتنام اتخاذ کرده است, برای صنعت نساجی و پوشاک هدف مشخصی برای سال ۲۰۳۰ و ۲۰۳۵ تعیین شده است. محصولات ساخته شده در ویتنام به بازار جهانی نفوذ کرده است ، بنابراین توسعه بازار و سرمایه گذاری مداوم طی سالیان متمادی، به آینده پاسخگویی به تقاضای بازار و بهبود رقابت پذیری اقتصاد ویتنام کمک می کند.

توسعه نساجی و پوشاک برای تبدیل شدن به یکی از صنایع کلیدی صادراتی، تقاضای رضایت بخش مصرف داخلی، ایجاد اشتغال برای جامعه، بهبود توانایی رقابت، ادغام پایدار در منطقه و در یک کلمه نرخ رشد تولید ۱۲ تا ۱۴ درصد در سال، رشد صادرات ۱۵ درصد در سال است. طرح جامع توسعه صنعت نساجی و پوشاک ویتنام تا سال ۲۰۲۰، با چشم انداز تا ۲۰۳۰ که توسط وزیر صنعت و تجارت در سال ۲۰۱۴ مطرح شد.

این تصمیم به وضوح دیدگاه توسعه منسوجات و پوشاک با پیروی از یک جهت مدرن، کارآمد و پایدار؛ جابجایی قوی از حمل و نقل به منابع، فروش محصولات نهایی، تضمین افزایش کیفیت، تنوع بخشیدن به محصولات صادراتی است. هدف توسعه تبدیل صنعت نساجی و پوشاک ویتنام به یکی از صنایع اصلی، هدایت به سمت صادرات و داشتن توانایی پاسخگویی به تقاضا برای مصرف داخلی فزاینده، ایجاد شغل بیشتر، بهبود توانایی رقابت، ادغام قوی در اقتصادهای جهانی و منطقه ای است.

همچنین بر اساس تصمیم نخست‌وزیر ویتنام استراتژی توسعه صنعت نساجی و پوشاک ویتنام تا سال ۲۰۳۰، چشم‌انداز تا ۲۰۳۵ نساجی و پوشاک با گردش مالی و نرخ رشد صادراتی بالا که نقش مهمی در رشد اقتصاد دارد، صادر شده است یک استراتژی توسعه بخش ضروری است. هدف کلی توسعه صنعت نساجی و کفش به عنوان بخش اصلی صادرات اقتصاد است.

افزایش تولید محصولات با کیفیت و رقابت‌پذیری بالا در بازار بین‌المللی و تامین نیازهای بازار داخلی؛ با حفظ جایگاه خود در گروه کشورهای پیشرو تولیدکننده و صادرکننده محصولات نساجی، چرم و کفش در جهان است. تا سال ۲۰۳۵، صنعت نساجی، پوشاک و کفش ویتنام طبق مدل اقتصاد دایره‌ای به طور موثر و پایدار توسعه خواهد یافت. تکمیل زنجیره ارزش تولید داخلی، مشارکت موثر در زنجیره ارزش جهانی، توسعه تعدادی از برندهای منطقه‌ای و جهانی علاوه بر این، صنعت نیز جهت توسعه به سمت تخصصی شدن و نوسازی است.

تسریع انتقال از برون‌سپاری تولید به اشکالی که نیاز به ظرفیت بالاتری دارند. برای دستیابی به اهداف و جهت گیری‌های کلی ارائه شده، این استراتژی ۷ راه حل متمرکز را ارائه می دهد که شامل توسعه بازار و تنوع بخشیدن به فعالیت های ترویج تجارت؛ جذب سرمایه گذاری و توسعه زنجیره های ارزش داخلی؛ توسعه مواد خام و مواد کمکی برای تولید؛ سازمان مدیریت و اجرای برنامه ها در راستای اهداف توسعه پایدار برای صنعت نساجی ؛ بهبود کیفیت نیروی انسانی نوآوری علمی و فناوری و توسعه پایدار؛ تدوین سیاست های سرمایه گذاری و مکانیسم های مالی است.

از چالش‌های سرمایه گذاری در ویتنام که میتواند به فرصت بی‌نظیری برای سرمایه‌گذاری تبدیل شود می‌توان به کاهش ارزش دونگ ویتنام و شیوع ویروس کرونا اشاره کرد. سرمایه‌گذاری در ویتنام با توجه به افزایش اقدامات فدرال رزرو ممکن است سهل و ارزان‌تر شود. در گذشته، بانک دولتی ویتنام (SBV) کنترل محکمی بر دونگ ویتنامی داشت.

با این حال، از آنجایی که دلار آمریکا به بالاترین حد خود رسیده است، SBV شروع به کاهش کنترل ارز کرده است. این به این معنی است که دونگ باید بیشتر مطابق با سایر ارزها در سراسر جهان حرکت کند که به طور قابل توجهی در برابر دلار آمریکا ضعیف شده اند. در این رابطه، سرمایه گذاران خارجی که به دنبال انتقال سرمایه به ویتنام هستند ممکن است از نرخ مبادله ارز بهتری نسبت به یک سالهای قبل بهره مند شوند.

تولیدکنندگان پوشاک خارجی که قبلاً در ویتنام فعالیت می کنند و کالاها را به دلار آمریکا صادر می کنند نیز باید شاهد افزایش درآمد خود باشند. این امر باعث می شود بخش پوشاک و منسوجات ویتنام صبورانه منتظر بمانند.

عوامل خارجی باعث کاهش سفارشات می شود، به ویژه تورم در بازارهای توسعه یافته. بر این موضوع، تولیدکنندگان نساجی و پوشاک ویتنامی هیچ کنترلی ندارند. تنها حرکت واقعی آنها مقابله با کاهش با کاهش هزینه های تولید است، مانند نیروی کارشان. این می تواند برای تازه واردان به بازار که به دنبال نیروی کار یا سایر بخش های بخش تولید هستند که به رشد خود ادامه می دهند، سود برساند.

علیرغم افزایش چالش‌های ناشی از همه‌گیری کووید-۱۹، این صنعت به سرعت در حال تکامل است تا روند روبه‌رشد و چشم‌اندازهای خوش‌بینانه‌ای را برای بهبود ایجاد کند. صنعت پوشاک و نساجی ویتنام با زنجیره تامینی که به شدت به چند شریک کلیدی متکی است، یکی از بزرگترین آسیب‌دیدگان این کشور از همه‌گیری COVID-19 است.

از تعلیق تولید مواد اولیه این صنعت در چین منجر به کمبود مواد خام در ویتنام شده بود. در همین حال، سقوط تقاضا از سوی بازارهای ایالات متحده و اروپا منجر به لغو سفارشات و همچنین از دست دادن درآمد و شغل برای تولیدکنندگان داخلی شده بود.۸۰ درصد از تولیدکنندگان پوشاک از شروع کرونا اقدام به کاهش شیفت‌کاری کارگران کردند.

کارخانه‌های پوشاک و نساجی در اطراف ویتنام سفارش‌های کمتر از حد انتظار از شرکای تجاری کلیدی خود را گزارش می‌دهند. این باعث شده است که کارخانه‌ها برای تامین مخارج زندگی خود دست و پنجه نرم کنند، از جمله برخی از کارگران را اخراج کنند. علی‌رغم این شکست شدید و در عین حال موقت، واکنش سریع صنعت پوشاک و نساجی ویتنام و حمایت سیاست‌های دولت دلایلی برای خوش‌بین بودن سرمایه‌گذاران نسبت به آینده این صنعت پس از همه‌گیری بود.

دستیابی به این نتیجه به لطف تلاش‌های شرکت‌ها، توجه و حمایت فعال دولت، سازمان‌ها، ادارات از سطوح مرکزی تا محلی، مشتریان و شرکا به‌ویژه کارکنان، همواره بنگاه‌ها را برای غلبه بر مشکلات و چالش‌ها برای رسیدن به هدف توسعه پایدار همراهی کرده است. با هدف رساندن صنعت نساجی و پوشاک به توسعه پایدار در دوره های آتی، همگام با روند یکپارچگی اقتصادی جهان و سرعت توسعه عمومی کل صنعت در دوره ۲۰۲۱-۲۰۳۰ و پس از سال ۲۰۳۰ است.

در آینده، دسترسی به بازار به تنهایی برای ایجاد رشد کافی نخواهد بود و تولیدکنندگان ویتنامی باید در فناوری (به ویژه فناوری‌های صنعت نسل چهارم) سرمایه‌گذاری کنند تا بهره‌وری و کیفیت را افزایش دهند تا رقابتی باقی بمانند. همچنین صنعت نساجی ویتنام به منظور پیوند زنجیره برای دستیابی به بالاترین کارایی، استراتژی همچنین به وضوح جذب سرمایه گذاری و برای تطبیق و به عنوان بخشی از تلاش برای دستیابی به انتشار خالص صفر تا سال ۲۰۵۰، ویتنام توسعه‌دهندگان را تشویق می‌کند که تا پارک‌های بوم‌صنعتی ایجاد کنند و از پارک‌های سنتی به اکولوژیک منتقل شوند.

در سال ۲۰۲۲، استراتژی ملی ویتنام در مورد تغییرات آب‌وهوا برای سال ۲۰۵۰ تصویب شد. این کشور قصد دارد تا سال ۲۰۳۰ انتشار گازهای گلخانه ای خود را تا ۴۳.۵ درصد کاهش دهد و به اوج انتشار کربن در سال ۲۰۳۵ و به صفر خالص تا سال ۲۰۵۰ دست یابد.

به گفته کارشناسان، توسعه Eco-IP نقش مهمی در هدف ملی کاهش انتشار گازهای گلخانه ای دارد. و سود بردن از مشاغل با روابط همزیست. اگرچه eco-IP یک روند اجتناب‌ناپذیر است، اما هنوز موانع زیادی برای گسترش این مدل در سراسر کشور وجود دارد.

اجرای این مدل مستلزم سرمایه‌گذاری بزرگ و عزم زیادی از سوی توسعه‌دهندگان املاک و مستغلات صنعتی است. Aurora IP این مجموعه با چشم انداز توسعه پایدار و ماموریت تسهیل پارک صنعتی اکو برای نیازهای مداوم رشد سبز و پاک سرمایه گذاران تاسیس شده است.

این پارک صنعتی نساجی سبز، تمیز و پایدار در استان نام دین در شمال ویتنام است. این مجموعه که توسط Cat Tuong Group، یکی از توسعه‌دهندگان پیشرو املاک در ویتنام، توسعه داده شده است، از توسعه IP سبز شامل تأسیسات انرژی پاک، تولید آب پاک با انرژی سبز و جمع‌آوری و تصفیه زباله استاندارد بین‌المللی استقبال کرده است. این یکی از معدود IPها در ویتنام است که الزامات زیرساختی قانونی و کاربردی را برآورده می کند که واجد شرایط لازم برای تطبیق تأسیسات رنگرزی پارچه است.

در تعدادی از پارک های صنعتی تخصصی و مجتمع های تخصصی در منطقه شمالی (نام دین، هونگ ین، تای بین، …) را تعیین می کند. در عین حال، هدایت پروژه‌های صنایع حمایتی، تولید مواد اولیه و مواد کمکی با تمرکز بر توسعه در مناطق با تراکم بالای بنگاه‌ها در محلات فوق به منظور کاهش هزینه‌های حمل و نقل، کاهش هزینه‌ها و افزایش رقابت‌پذیری محصولات. این جهت گیری به حل وضعیت دشوار هنگام درخواست سرمایه گذاری در پروژه های نساجی و رنگرزی در محلات و جذب سرمایه‌گذاری در کمبود عرضه کمک می کند.

علاوه بر این، شرکت‌ها همچنین باید در ماشین‌آلات، تجهیزات و فناوریهای جدید برای بهبود بهره‌وری و کیفیت محصول، کاهش مصرف انرژی، کاهش تخلیه فاضلاب و کاهش انتشار گازهای گلخانه‌ای سرمایه‌گذاری کنند. افزایش بازیافت و استفاده مجدد از مواد خام، سوخت و ضایعات؛ مراحل ایجاد ارزش‌افزوده بالا مرتبط با فرآیندهای تولید هوشمند و سازگار با محیط زیست تنها بخشی از آن است.

بهره برداری از آب‌های زیرزمینی و تأثیر آن بر محیط زیست و زمین‌شناسی را به حداقل می‌رساند و در عین حال تأمین آب کافی را برای تولیدکنندگان تضمین می‌کند. Aurora IP با چنین سیستم طراحی شده و زیرساخت اجتماعی توسعه یافته متعهد به ارائه تسهیلات بهینه برای تولید پارچه و رنگرزی است. همچنین تولیدکنندگان را به استفاده از راه‌حل‌های صرفه‌جویی در مصرف انرژی با استفاده از انرژی‌های تجدیدپذیر و مواد سازگار با محیط‌زیست در اولویت قرار داده و تشویق می‌کند.

علاوه بر مزایای موقعیت جغرافیایی و زیرساخت مدل، مشوق های سرمایه گذاری جذاب و تعهد بلندمدت به سرمایه‌گذاران در طول عملیات خود در ویتنام ارائه می‌دهد. بسیاری از سرمایه‌گذاران بزرگ خارجی این تلاش های گروه Cat Tuong را به رسمیت شناختند. پیش از این، پروژه های بزرگ مقیاس با سرمایه کل سرمایه گذاری ۳۰۰ میلیون دلار را با سرمایه‌گذاران بسیاری از ژاپن، هنگ کنگ و تایوان برای توسعه پروژه های نساجی و رنگرزی با فناوری پیشرفته با موفقیت امضا کرد.

Jehong Textile یکی از شرکت‌هایی است که به Aurora IP در سفر برای ترویج رشد پایدار صنعت نساجی و پوشاک ویتنام پیوست. اخیراً توسط مؤسسه استاندارد بریتانیا سه گواهینامه ISO مربوط به سبز دریافت کرده است که موجبات حضور قدرتمند در این بازار را فراهم می‌آورد.

ویتنام یکی از بزرگترین کشورهای تولیدکننده نساجی و صادرکنندگان پوشاک در جهان است که به عنوان یک جایگزین ایده‌آل برای چین در حال ظهور است. عوامل اصلی محرک رشد صنعت، صادرات رو به رشد نساجی ناشی از توافق نامه های چندجانبه تجارت آزاد و هزینه‌های پایین نیروی کار است. ویتنام به دلیل قابلیت‌های تولید منسوجات مشهور است و یکی از جالب‌ترین بازارهای منسوجات و پوشاک در آسیا محسوب می‌شود که هنوز هم فضای زیادی برای رشد دارد. این کشور سابقه طولانی در تولید منسوجات و پوشاک دارد که قدمت آن به چندین دهه می رسد.

در حال حاضر یکی از بزرگترین صادرکنندگان در سطح جهان است و همچنان به جذب سرمایه گذاری های بسیاری از شرکت های خارجی ادامه می دهد به طوریکه از ویتنام به عنوان جایگزین چین نام می‌برند. همچنین شایان ذکر است که صنعت نساجی ویتنام آینده روشنی در پیش دارد و که به طور فزاینده ای برای شرکت های خارجی جذاب می شود.