صنعت نساجی یزد از تبعیض مدیریتی رنج می‌برد

با وجود تبعیض مدیریتی میان صنایع، صنایع نساجی ارزآوری بیشتری نسبت به صنایع خودرو و لوازم‌خانگی دارد و ظرفیت ۵ میلیارد دلاری صنایع نساجی در ارزآوری سالانه از دیدگاه مسئولان مغفول مانده است.

به گزارش خبرگزاری تسنیم از یزد، نساجی در یزد از جمله صنایعی است که در طول سالیان زیادی در شاخه‌های مختلف توانسته به رونق و پیشرفت زیادی دست یابد. صنعتی که این روزها یزد را به قطب تولید محصولات مختلف در این صنعت تبدیل کرده است.

امروز هر کجای دهکده جهانی که جست‌وجو کنید حداقل یکی از محصولات صنعت نساجی استان یزد به چشم می‌خورد و شاهد مثال آن هم ترمه، روفرشی، زیلو، پارچه پرده و رومبلی، دارایی و انواع پارچه‌های اصیل یزدی است که شاید نمونه چینی آن را هم بتوانیم در فروشگاه‌ها و بازارهای اروپایی و آمریکایی ببینیم. اما ولی نمونه اصلی و درجه یک آن را تنها باید از کارگاه‌ها و کارخانه‌های نساجی درجه یک یزد یافت.

اما اخیراً بی‌توجهی مدیران و البته نقاط ضعف موجود دراین زمینه باعث شده تا بافته‌های یزد آنطور که شایسته است در جهان خودنمایی نکنند و رقبای غیرمنطقه‌ای درحال افزایش سهم خود در این زمینه هستند.

اشتغالزایی بالا در صنعت نساجی وجود دارد

عضو هیئت مدیره جامعه متخصصین نساجی ایران و خانه صنعت معدن استان تهران در گفت‌وگو با خبرگزاری تسنیم اظهار داشت: به گفته رئیس‌جمهور صنایع ما با ظرفیت ۴۰ تا ۴۵ درصد در حال فعالیت هستند و صنعت نساجی هم جدا از این رقم نیست.

علیرضا حائری، با اشاره به اینکه صنعت نساجی جز صنایع کارگربَر است، بیان کرد: علی‌رغم اتوماسیون شدن صنایع نساجی نسبت به سایر صنایع، نساجی کارگر بیشتری را می‌تواند جذب کند.

وی بیان کرد: پیش از کرونا سالیانه، حدود ۷۰۰ میلیون دلار صنعت نساجی صادرات داشت که با توجه به کرونا و تحریم‌ها این میزان در سال گذشته به ۵۰۰ میلیون دلار رسیده است.

حائری با اشاره به اینکه با یک چشم به صنایع مختلف نگاه نمی‌شود، بیان کرد: دولت از صنایع مختلف به یک میزان حمایت نمی‌کند، حمایتی که از صنعت خودرو و لوازم‌خانگی می‌شود از صنایع نساجی نشده است.

وی گفت: عده‌ای از مسئولان با اولویت‌بندی صنایع مختلف از نظر ارزآوری در حمایت کردن از صنایع هم تفاوت گذاشتند ولی علی رغم ممتاز نشناختن صنعت نساجی و نداشتن حمایت خاصی از طرف دولت، سال‌هاست صادرات و ارزآوری این صنعت از صنایع خودرو بیشتر است. صنعت خودرو ما به زحمت بتواند در سال ۱۵۰ یا ۲۰۰ میلیون دلار صادرات آن هم به افغانستان و عراق داشته باشد چراکه خودرو را نمی‌توانیم به اتحادیه اروپا، کشورهای پیشرفته حتی ترکیه صادر کنیم ولی صنایع نساجی را همین الآن می‌توانیم به کشورهای اروپایی صادر کنیم.

وی افزود: در سال ۹۲، دولت دهم با اولویت‌بندی صنایع از نظر سودآوری و ارزآوری، صنایع نساجی را جز صنایعی معرفی کرد که انتظار خاصی از آن ندارند این درحالی است که برای مثال از دو کیلو پنبه می‌توان محصولی با ارزش افزوده ۲۰۰ میلون تومان فراهم کرد بنابراین به جز از صنایع هایتک از صنایع دیگر مانند خودرو و لوازم خانگی نمی‌توان چنین انتظاری داشت.

صنعت نساجی را می‌توان به صنعت اول کشور تبدیل کرد

حائری گفت: کشورهایی مانند بنگلادش با صنایع نساجی خود زندگی و کشور را اداره می‌کنند، صنعت اول کشور بنگلادش نساجی است و با صنعت پوشاک است که ۹۰ درصد ارز مورد نیاز کشور بنگلادش در حدود ۴۰ میلیارد دلار در سال تأمین می‌شود.

وی نمونه‌های موفق در صنعت نساجی دنیا را چین، ترکیه، اندونزی و ویتنام عنوان کرد و گفت: هیچ کدام از این کشورها به لحاظ زیرساختی، دانش فنی، مواد اولیه و امکانات ما را ندارند، هیچ کدام یک لیتر نفت و گاز برای تولید مواد اولیه که پلی پروپیلن و پلی‌استر باشد، ندارند؛ پنبه‌کاری که با رکورد ۲۵۰ هزار تُن در سال‌های گذشته و با رکورد ۷۰ یا ۸۰ هزار تُن در سال‌های اخیر داشتیم را ندارند، ولی این کشورها از صنعت نساجی استفاده می‌کنند و ارز وارد کشورشان می‌کنند و تنها دلیلش هم این است که این کشورها با کمپانی‌های بین‌المللی پوشاک و نساجی شراکت ایجاد کرده و این شرکت‌ها داخل این کشورها کارخانه ایجاد کردند و محصولاتشان را با هزینه پایین‌تر تولید می‌کنند.

عضو هیئت مدیره خانه صنعت معدن استان تهران بیان کرد: سرمایه‌گزاران داخلی می‌توانند از این روش الگوبرداری کرده و با زیرساخت‌های بسیار خوبی که داریم در این صنعت تحول ایجاد کنند، یعنی به صورت شراکتی با کمپانی‌های بزرگ کار کنیم ولی متأسفانه یا قوانین ما اجازه نمی‌دهد یا بخشی از تنگ نظری‌ها مانع این کار می‌شود.

وی گفت: رقبای خارجی را برای سرمایه‌گذاری یا حتی برای شرکت در نمایشگاه بین‌المللی بسیار سخت می‌پذیریم، باید رقبای داخلی و خارجی در کنار هم باشند، کیفیت‌ها بالا رود، قیمت تمام شده پایین بیایید و از آن‌ها کار و دانش یاد بگیریم؛ بنابراین ما برای خودمان تولید می‌کنیم و این کار برای تولیدکننده‌های داخلی منفعت دارد چراکه بازار انحصاری شده و محصولات تولیدی برای صادرات بسیار گران است.

حائری افزود: صنعت نساجی ما با برنامه‌ریزی و توجه این پتانسیل را دارد که تا ۵ میلیارد دلار در سال ارز آوری داشته باشد، ما باید از ۴۰ زیر شاخه صنعت نساجی که داریم ۱۰ رشته‌ را که توانایی پیشرفت در آن‌ها وجود دارد، شناسایی و هدف گذاری کنیم و پنج یا ۶ نوع کالای صادراتی صنعت نساجی را معین کنیم و تمام تلاش‌ها و حمایت‌ها را روی این زیر شاخه‌های نساجی بگذاریم.

وی یکی از زیرشاخه‌های صنایع نساجی را فرش ماشینی نام برد و گفت: با زیرساخت‌ها، طرح، نقشه و رنگ‌ و کیفیتی که در صنعت فرش ماشینی داریم می‌توانیم با برنامه‌ریزی دقیق ظرف دو سال به ارزآوری حداقل دو میلیون دلار در سال برسیم.

عضو هیئت مدیره جامعه متخصصین نساجی ایران منظور از حمایت از صنایع نساجی را آماده کردن بستر صادرات، دادن تسهیلات صادراتی و شناسایی بازار هدف برشمرد و گفت: در حال حاضر اراده و سلیقه‌ای که صنعت نساجی را به عنوان یک صنعت درجه اول و ارزآور بشناسد، وجود ندارد.

صنایع نساجی از جمله صنایع سودآور، در نوع خود کم‌هزینه و اشتغال‌زا است که تنها در این دوره از زمان با کمی مدیریت صحیح می‌تواند چرخ تولید را به حرکت درآورده و سبب رونق و پیشرفت چشمگیر اقتصاد در این حوزه شود.