فرش دستباف و فرصت هایی که می سوزند

 

از چند ماه پیش به این سو ایرانیان اندک اندک از میزبانی کشورمان در شانزدهمین اجلاس عدم تعهد آگاهی یافتند و با اخباری که از رسانه های مختلف در این زمینه منتشر می شد، نوعی آمادگی برای رویدادی مهم در عرصه بین الملل در میان افکار عمومی پدید آمد.

در این میان دولتمردان و صاحب منصبان و حتی کارشناسان حوزه های گوناگون هر کدام از ظن خود یار این رویداد شده و بر آن بودند تا در پررنگ ساختن این اجلاس و میزبانی کشورمان و نیز بهره گرفتن از این فرصت از جنبه های مختلف بکوشند.

در همین راستاست که وزارت ارشاد از آمادگی تالارهای تئاتر شهر برای میزبانی مهمانان اجلاس در آشنایی با هنرهای نمایشی این سرزمین خبر می دهد، سازمان میراث فرهنگی و گردشگری از ثمرات ارزشمند این رویداد در گسترش ظرفیت های گردشگری کشور و ارزآوری از این طریق سخن می گوید، رسانه ملی جدا از خبررسانی های گسترده پخش فیلم های “مقاومت و بیداری” را در دستور کار قرار می دهد، متولیان حوزه اقتصاد از میزان مبادلات تجاری با کشورهای عضو نم خبر می دهند و از امید به افزایش همکاری های اقتصادی می گویند، فعالان دانش و فناوری هسته ای با نمایش خودروی شهیدان این حوزه و بهره گیری از حضور خانواده های این شهدا به پیام رسانی درباره هجمه تروریسم به ایران اسلامی می پردازند و… و اینها همه مکملی می شوند بر سایه سنگین و انحصاری سیاست در اجلاس غیرمتعهدها.

روز گذشته دوستی که مرا به همکاری با مجموعه فرش کشور می شناخت می پرسید که شما فرشی ها چه خوابی برای این اجلاس دیده‌اید؟ نمایشگاه ویژه دارید یا فرش مخصوص اجلاس را بافته اید؟ و پاسخم پس از کنکاش و پرس و جو در این زمینه در کمال تأسف منفی بود!

چرا اهالی فرش دستباف کشور از ظن خود یار این رویداد مهم بین المللی نشده اند؟ فعالان حوزه فرش و بیش از همه متولی این هنر- صنعت در چه حالند و آیا آنان نیز به استقبال تعطیلی پایتخت رفته اند؟

فراوان است نمونه هایی از حضور و بهره گیری فرش ایرانی از فرصت های بین المللی آن هم نه در ایران که در آن سوی مرزهای این دیار. از اهدای فرش در جام جهانی فوتبال به تیم های حریف ایران تا بافته شدن فرش ویژه جام جهانی با نقش پرچم همه کشورهای حاضر در این رقابت ها، از بافت فرش ویژه اکسپوی شانگهای و حضور کنشگران این عرصه در آن رویداد تا اهدای فرش منقوش به چهره دبیرکل سازمان ملل به وی و یا حتی تلاش در همزمان ساختن برخی نمایشگاه های فرش با پاره ای رویدادهای مهم بین المللی اما این بار…!!!

پرسش ناروایی نیست اگر کسی بپرسد که وقتی برای حضور فرش ایرانی در یک رویداد برون مرزی تلاش وافر و کامل داریم و یا حتی حاضریم تا با صرف هزینه ای گزاف کسی را از آن سوی آبها به کشور دعوت کرده و با این میراث کهن و ارزشمند ایران زمین آشنایش کنیم، چرا اکنون که شمار فراوانی از صاحب منصبان و سیاست ورزان ملل مختلف از حدود ۱۲۰ کشور جهان با دعوت و کوشش دیگر نهادها مهمان کشورمان شده اند بهره ای نمی بریم و همتی نمی کنیم؟!
فضا مهیاست، مهمان حاضر است و مشتری در دسترس، ما اما غافلیم؟

حمید کارگر-مدیر روابط عمومی و مشاور اطلاع رسانی پیشین مرکز ملی فرش ایران