فرش یک موجود زنده است / گفتگو با کمیل نصراللهی مدیر گالری (ایی که) در پکن

در این شهر پکن با این همه سروصدا و شلوغی و آلودگی، پیدا کردن جایی که یادآور خانه و بوم و بر خود بیاندازد، اگر نگوییم غیر ممکن است،‌بسیار سخت است ونیاز به همراهی بخت و اقبال و طالع مساعد دارد.!!!!! اما برای من که هر سده یکبار این بخت و طالع مساعدت و یاری می کند، یافتن چنین جایی در این بلبشوی پکن به قدری ارزشمند است که کم اقبالی و بی شانسی آینده را به جان خریده و جبران می کند. شناختن آدم هایی که بدون وابستگی، عمیق و آگاه هستند، بدون در نظر گرفتن ملیت و قومیت، بدون شک موهبتی بسیار بزرگ است و از سوی دیگر،‌برای ما که در چین امروزی و درحال پیشرفت بسیار «سریع» سعی داریم از فرهنگ و تاریخ ایران بگوییم و آنقدر گفتنی هست برای گفتن که نمی توانیم سر آغاز و شروعی برای آن متصور شویم باید دستمایه هایی برای شناساندن این کهن بوم و بر بیابیم. نمادها و نماینده هایی هستند که شناختن آنها راه را برای شروع هموارتر کرده و مسیر بهتری برای آغاز مشخص می کند.

گالری فرش ایرانی «ایی که» با مدیریت «کمیل نصرالهی» همان جایی است در پکن که حال و هوای ایرانی اصیل و ارزشمند را تداعی می کند. مدیر این گالری، کمیل نصراللهی جوانی ۲۸ ساله است که به مدت ۴ سال در چین زندگی و تحصیل کرده است. او کارشناس ارشد مهندسی صنایع است و در حال حاضر به عنوان کارشناس و بازرگان فرش ایرانی در پکن مشغول به فعالیت است. فعالیت های کمیل محدود به کار بازرگانی نیست. او را می توان سفیر فرهنگی ایران دانست که با علاقه و احساس مسئولیت فردی خود به شناساندن تاریخ و تمدن و فرهنگ ایرانی برخاسته است و در مدت یکسال گذشته در این زمینه به موفقیت هایی نیز دست یافته است و به صورت موازی در دو زمینه معرفی فرش و فرهنگ ایرانی و بازرگانی فعالیت کرده است. در کنار کار بازرگانی، او در نمایشگاه های تخصصی فرش، سازمان های غیر دولتی و گروه های فرهنگی و هفته طراحی پکن به سخنرانی و معرفی فرش و فرهنگ ایرانی پرداخته و ماهنامه انگلیسی زبان «بیچینگرز» در شماره ماه نوامبر خود به معرفی گالری «ای که» پرداخته است. افزون بر برنامه ها و همایش های مختلف، کمیل همواره در گالری خود پذیرای مهمانان چینی است و برای آنها از مراحل بافت،‌نقش زدن، تاریخچه و درکل فرش و فرهنگ ایران توضیحاتی می دهد. بیشتر دوستان چینی که به گالری او می آیند علاوه بر دستی پر از فرش های نفیس ایرانی، با قلبی سراسر آکنده و متاثر از فرهنگ و هنر ایران باستان و مهمان نوازی یک ایرانی گشاده رو و آگاه به ارزش های فرهنگی خود، گالری را ترک می کنند.  از دیدگاه این کارشناس فرش و فرهنگ ایران، فرش مجموعه ای به هم تنیده از هنر، اقتصاد و پویایی است که می تواند در سال های بسیار دور پس از بافت و فروش، به زندگی خود ادامه دهد و به عنوان نمادی از تاریخ، فرهنگ و هنر، مردم و باورهای اجتماعی دوران خود، به نسل های آینده پیام هایی می رساند. برای مثال او به فروش یک فرش ایرانی ۳۵۰ ساله در یک مزایده بزرگ در آمریکا به قیمت ۳۳ میلیون دلار اشاره می کند. این فرش قدیمی علاوه بر ارزش اقتصادی بسیار بالا، نشان دهنده نحوه بافت و طرح ها و نقش های مختص دوره صفویه نیز هست. انگیزه او برای نشان دادن زیبایی های فرش و فرهنگ ایرانی بسیار قابل تامل است. «من در حال حاضر عضوی از خانواده بزرگ پکن هستم و می خواهم برای بهتر و زیباتر شدن شهری که در آن زندگی می کنم، کاری کرده باشم.»

وقتی از او به عنوان کارشناس و بازرگان فرش ایرانی، درباره بازار و حضور تاجران ایرانی در چین می پرسم، به نکاتی اشاره می کند که در عین صداقت و بی پردگی، حقیقتی را بیان می کند که در صورت عدم بازبینی در این روند، همچنان فرش ایرانی در بازار چین ناشناخته باقی خواهد ماند. رفتارهای غیر حرفه ای، به دست آوردن سودهای مقطعی، دید بسیار سنتی و غیر علمی نسبت به بازار و توجه و تمرکز بیش از حد به سودهای کلان در دوره های کوتاه مدت، از جمله مواردی است که محیط بازار فرش ایرانی در چین را بسیار تحت تاثیر قرار داده و با وجود پتانسیل فراوان در زمینه تجارت فرش ایرانی، آن را محدود به حرکت هایی مقطعی، غیر حرفه ای و ناپیوسته کرده است. با توجه به گستردگی بازار و روند رو به ارتقا توان مالی مردم چین، فرش ایرانی به عنوان یک کالای درجه یک و لوکس، می تواند وارد خانه های چینی شده و تا کنون نیز بسیار مورد توجه خریداران قرار گرفته است. با وجود چنین پتانسیلی برعهده بازرگانان ایرانی است که با ایجاد روندی پایدار، برنامه ریزی بلند مدت و توجه بیشتری به فرش به عنوان کالایی فرهنگی و اقتصادی، به توسعه بازار فرش ایرانی در چین بپردازند. کاری فرش «ای که» که نامش بر گرفته از نام های چینی ایران و کمیل است، سرآغازی برای اصلاح و نمایش چهره واقعی ایران می تواند باشد و آنچه که از تلاش و اشتیاق کمیل نصراللهی بر می آید،‌ثابت قدمی و کوشش برای رسیدن به این هدف است.