قرارداد واگذاری ۳۰ هکتار زمین در شهرک های صنعتی فسخ شد

شرمنده ایم که به ۳ وعده مان وفا نکردیم

ایجاد صنایع به زمینه سازی و امکاناتی نیاز دارد؛زمینه هایی مثل مکان و راه دسترسی مناسب، خدماتی مانند آب، برق و گاز و بر این اساس اگر صنایع کوچک و بزرگ در محل هایی تجمیع شود، ارائه این خدمات به آن ها هم ارزان تر و هم آسان تر خواهد بود و علاوه بر آن بسیاری از آلودگی های محیط زیستی صنایع مختلف را می توان در یک جا به راحتی دفع کرد یا کاهش داد.

بر این اساس با تأسیس استان و آغاز فعالیت شرکت شهرک های صنعتی، قرار شد در شهرستان ها مکان هایی برای این صنایع ساخته و فعال شود. البته هم اکنون مشکلاتی برای استقرار صنایع در این مناطق وجود دارد.

باقری مدیرعامل شرکت شهرک های صنعتی استان می گوید: فعال ترین شهرک های استان در بجنورد و شیروان قرار دارد.
وی از فریز شدن و راکد ماندن اراضی توسط بعضی از صاحبان صنایع گلایه مند است.

او درباره واگذاری اسناد اراضی شهرک ها به صنایع و روند کند آن نیز با اذعان به طولانی بودن مسیر اخذ سند بر ضرورت رفع مشکلات آن در حال حاضر تأکید می کند.

گفت و گوی ما را با این مسئول در ادامه می خوانید.

تمایل بعضی صاحبان صنایع به استقرار در شهرک های صنعتی به ویژه شهرک هایی مانند جاجرم و مانه و سملقان کم است و از نحوه خدمات رسانی و آماده سازی اراضی شهرک ها و نواحی صنعتی رضایت ندارند. وضعیت فعالیت در این مناطق چگونه است؟

در ۷ شهرستان استان حداقل یک شهرک و ناحیه صنعتی ساخته شده است و در بعضی از شهرستان ها شهرک دوم هم در حال واگذاری است البته به جز شهرستان تازه تأسیس راز و جرگلان. در شهرک صنعتی مانه و سملقان آب داریم، خط انتقال آن اجرا شده و برق اولیه آن نیز تأمین شده است و شبکه گازرسانی نیز در حال اجراست. علاوه بر آن، سند تفکیکی آن آماده است و مشکلی نداریم.

در ناحیه صنعتی شهید محمدزاده ایور ، درق هم شبکه برق داخلی اجراشده و شبکه برق دار است و در آن جا واحد صنعتی هم مستقر شده است اما فعال ترین شهرک های ما در بجنورد، شیروان و فاروج قرار دارند. در فاروج طرح های بزرگی داریم و ۳ کارگاه آماده واگذاری است و علاوه بر آن چند طرح بزرگ نیز در شهرک فاروج مستقر می شود که پیشرفت قابل ملاحظه ای را در آن جا رقم خواهد زد.

در شهرک صنعتی بیدک بجنورد ۱۲۴ قرارداد ایجاد واحدهای صنعتی منعقد شده است که از این تعداد ۳۱ واحد به بهره برداری رسیده و برای ۵۷۰ نفر ایجاد اشتغال شده است. در شهرک شماره یک بجنورد از ۶۰ قرارداد، ۵۲ قرارداد بهره برداری و برای ۸۵۰ نفر اشتغال ایجاد شده است. در شیروان هم از ۵۱ قرارداد، ۲۴ قرارداد به بهره برداری رسیده و ۷۳۰ موقعیت کاری ایجاد شده است. در جاجرم نیز تعداد قراردادها کمتر بوده است.

با توجه به این که صاحبان صنایع و طرح ها تمایل ندارند در مناطقی مثل جاجرم، گرمه و مانه و سملقان سرمایه گذاری کنند آیا ایجاد شهرک های صنعتی در این مناطق توجیه اقتصادی دارد؟

یکی از وظایف ما که برای اجرای آن در سطح کلان برنامه ریزی شده است، توزیع مناسب سرمایه گذاری با ارائه مشوق در مناطق کمتر برخوردار مثل مانه و سملقان، گرمه و جاجرم است.به این مناطق معافیت مالیاتی و مشوق هایی در مقایسه با دیگر شهرک ها تعلق گرفته است و امکانات ویژه تری به آن ها داده می شود تا سرمایه گذار جذب شود و سرمایه گذاری کند. اگر از منظر سود و زیان و توجیه نگاه شود با توجه به هزینه ها، توجیه اقتصادی ندارد در حالی که هدف سود و زیان نیست بلکه ایجاد اشتغال با سرمایه گذاری و جلوگیری از مهاجرت از این مناطق است. از سویی به سازمان های توسعه ای اجازه داده شده است در این مناطق سرمایه گذاری کنند و NGOهایی مثل بنیاد برکت نیز در مناطق کمتر برخوردار سرمایه گذاری می کنند.

بسیاری از افراد مستقر در شهرک های صنعتی از واگذار نشدن سند اراضی خود گلایه مند هستند و از سویی بانک ها هم اسناد بعضی از واحدها را که اخذ شده است، به عنوان وثیقه قبول نمی کنند. دلیل آن چیست؟

روند اخذ سند، روند کوتاه مدتی نیست. اراضی که گرفته ایم باید سنددار شود ولی از سویی باید وضعیت آن به لحاظ معارض هم روشن باشد. طبق قانون دفترچه قرارداد واگذاری زمین بین صاحبان صنایع و شرکت شهرک ها مانند سند رسمی است و بانک ها باید به عنوان مبنا از آن استفاده کنند. دغدغه هایی وجود دارد و تا مدتی قبل بانک ها به این کار اقدام نمی کردند اما اکنون به طور تقریبی این مشکل برطرف شده است و از سویی در سال گذشته، سند تفکیکی ۳۰۰ هکتار از اراضی واقع در شهرک های صنعتی اخذ شده است.

از ایجاد منطقه ویژه اقتصادی در بجنورد چه خبر، کار ساخت آن به کجا رسیده است؟

امکانات اولیه برای ایجاد این منطقه در محلی که می خواهیم کار کنیم آب، برق و حداقل خیابان کشی اولیه است.
کل منطقه هم باید محصور باشد، یعنی ۱۸۰ هکتار را باید حصارکشی کنیم که فقط همین کار هزینه های میلیاردی می طلبد. از سویی هزینه های عمرانی ۳ برابر شده است که برای ساخت آن منتظر اعتبار هستیم. برآورد ما ۲۰۰ میلیارد ریال است و برای شروع کار حداقل ۲۰ میلیارد ریال اعتبار لازم داریم و استاندار در این باره قول مساعد داده است. ایجاد این منطقه از برنامه های اساسی ماست و استقبال کننده زیادی دارد.

درباره اراضی که واگذار می شود اما برای مدت ها و حتی تا چند سال اقدامی درباره اجرای طرح در آن ها انجام نمی شود، چه اقداماتی شده است؟

شرکت شهرک های صنعتی یک سری امکانات دولتی در اختیار دارد که می تواند از محل آن فضاهایی ایجاد کند و آن ها را در اختیار سرمایه گذاران قرار دهد.

ساختار طوری است که با تعامل، تعهد می شود که طی مدت زمانی این طرح اجرا شود. سرمایه گذاری و ایجاد صنایع کوچک دغدغه است ولی اجرای قانون نیز دغدغه دیگری است. کسی که متعهد می شود طرحی را در ۴ ماه به بهره برداری برساند، پول اولیه زمین را می دهد و بقیه را باید به طور اقساط بپردازد اما پس از گذشت یک سال حتی یک دستگاه هم نصب نمی کند که در واقع حق دیگران را ضایع کرده است و باید فسخ قرارداد شود. شرکت شهرک ها تعامل، گفت و گو و مذاکره می کند اما بعضی از افراد تمام راه ها را می روند تا زمین را پس ندهند و در آخر هم شرکت را مقصر قلمداد می کنند، این در حالی است که ما به قانون عمل می کنیم و با درک شرایط کنونی، فرصت لازم را هم به بهره بردار می دهیم ولی متأسفانه اقدامی برای فعالیت انجام نمی شود. بر این اساس برای مسائل حقوقی وقت زیادی صرف می شود. در سال گذشته قرارداد واگذاری ۳۰ هکتار زمین فسخ شد. بهتر است قرارداد فسخ شود تا این که آمار اراضی را ارائه دهیم که واگذار شده ولی روی آن کار نشده است. به نفع ماست که زمینی را آزاد و از تعداد قراردادهای راکد کم کنیم. از سویی به دنبال افرادی هستیم که اهلیت کار دارند.

ساخت شهرک تخصصی فرش دست باف به کجا رسیده است؟

پس از این که خوشه صنعتی فرش دست باف فعال شد، تشخیص این بود که استان در این زمینه قابلیت خوبی دارد و بافت فرش به عنوان یک منبع درآمد در خانواده و روستا اشتغال ایجاد و از مهاجرت جلوگیری می کند. یکی از وظایف ما کم کردن مهاجرت است. در مناطق روستایی استان ۲۱ هزار بافنده فرش شناسایی شده اند ولی در بررسی هایی که انجام دادیم متوجه شدیم حتی یک واحد تولید نخ و مواد اولیه مرغوب در استان نداریم، در حالی که مواد اولیه تولید نخ را داریم. مواد اولیه ما در استان های دیگر به نخ تبدیل می شود و با هزینه چند برابر دوباره به استان برمی گردد، فرش در استان بافته می شود ولی پرداخت نهایی آن در استان های دیگر و به نام آن ها انجام می شود، در حالی که در استان فرش های خوبی بافته می شود. برند خاص در فرش به جز فرش ترکمن نداریم و در واقع فرش خراسان شمالی اسمی از خود ندارد و به این نتیجه رسیدیم مرکزی ایجاد کنیم تا هم برای این استان و هم برای استان های دیگر مفید باشد، یعنی علاوه بر تأمین مواد اولیه، عملیات نهایی مثل پرداخت و قالی شویی هم انجام شود و در کنار آن، مرکز خرید و فروش و بازاریابی و بازرگانی هم داشته باشیم، علاوه بر آن، واحدهایی برای آموزش ایجاد و طرح تخصصی منحصر به فرد فرش را هم ارائه کنیم و موزه فرش هم در این شهرک ایجاد شود.

طرح ایجاد این شهرک، برای نخستین بار در کشور در خراسان شمالی ارائه شد و رقم خورد. در شروع کار با مشکل تأمین اعتبار رو به رو شدیم که خوشبختانه در سفر پر برکت مقام معظم رهبری ۲۰ میلیارد ریال اعتبار برای تأمین زیرساخت های لازم این شهرک دیده شد.