لزوم قرار گرفتن صنعت نساجی در اولویت اول تولیدی کشور

 

بسیاری از کشورهای صنعتی فاز اول صنعتی شدن خود را از صنایعی مانند نساجی و پوشاک آغاز کرده و پس از استحکام سازی زیرساخت‌های لازم، تولیدات این صنعت را به کشورهای در حال توسعه برون‌سپاری کرده و در حال حاضر تمرکز خود را بر روی صنایع با تکنولوژی بالاتر قرار داده‌اند.

به گزارش خبرنگار اقتصادی باشگاه خبرنگاران دبیر انجمن صنایع نساجی ایران با اشاره به برخی ایرادهای برنامه راهبردی صنعت، گفت: در تدوین نقشه راه برای رسیدن به اهداف چشم‌انداز سال ۱۴۰۴ نباید سهم ارزش افزوده نساجی در کشورهای پیشرفته را ملاک ارزیابی قرار داد.

علیرضا حائری اظهار داشت: برنامه راهبردی صنعت، معدن و تجارت که در فروردین ۹۲ توسط رییس جمهور رونمایی شد، شامل وضعیت فعلی، اهداف و راهبردهای لازم برای رسیدن به هدف است.

وی ادامه داد: طبق این برنامه، پس از بررسی رشته‌های مختلف صنعتی از جنبه‌های متفاوت به ویژه قدرت ارزآوری از طریق صادرات و ارزش‌افزوده تولیدی آنها، صنایع نساجی و پوشاک در گروه دوم اولویت‌های تولیدی قرار گرفته است.

حائری افزود: در برنامه راهبردی صنعت، معدن و تجارت آمده است « هرچند صادرات کشور در منسوجات نسبتاً خوب است، اما این رشته فعالیت سهم قابل توجهی در ارزش افزوده کشورهای پیشرو (به لحاظ اقتصادی) نداشته و همچنین میانگین جهانی رشد ارزش افزوده این رشته فعالیت بسیار اندک است. منسوجات سهم پایینی در تجارت بین‌المللی داشته و محصولاتی با سطح فناوری پایین محسوب می‌شود، البته منسوجات به عنوان ماده اولیه در بسیاری از رشته فعالیت‌ها استفاده می‌شود و نسبت سرمایه‌گذاری به اشتغال آن نسبتا بالاست، بنابراین رشته فعالیت نساجی در گروه دوم اولویت های تولید قرار می‌گیرد. رشته فعالیت‌های پوشاک و عمل‌آوری پوست خز و دباغی، چرم، چمدان و کفش نیز وضعیتی مشابه ساخت منسوجات دارند و بنابراین در گروه دوم اولویت‌های تولید قرار می‌گیرند.»
دبیر انجمن صنایع نساجی ایران با انتقاد از قرارگیری صنایع نساجی و پوشاک در اولویت دوم تولیدی کشور، اذعان کرد: در نظر گرفتن سهم ارزش ‌افزوده صنایع نساجی و پوشاک از ارزش ‌افزوده تولیدی کشورهای پیشرفته صنعتی و نرخ رشد آن در این کشورها، برای برنامه راهبردی صنعت، معدن و تجارت ایران چندان منطقی نیست.

وی تصریح کرد: بسیاری از کشورهای صنعتی نیز فاز اول صنعتی شدن خود را از صنایعی مانند نساجی و پوشاک آغاز کرده و پس از استحکام سازی زیرساخت‌های لازم، تولیدات این صنعت را به کشورهای در حال توسعه برون‌سپاری کرده و در حال حاضر تمرکز خود را بر روی صنایع با تکنولوژی بالاتر قرار داده‌اند.

حائری تأکید کرد: بهتر است برای چشم‌انداز سال ۱۴۰۴ که شاید گام اول برای توسعه صنعتی در ایران باشد، خود را با کشورهایی در رده‌های پایین‌تر از کشورهای پیشرفته مقایسه کنیم.
دبیر انجمن صنایع نساجی ایران افزود: نکته دوم این است که تعیین اولویت‌های تولید با در نظر گرفتن اولویت‌های صادراتی نیز چندان توجیه‌پذیر نیست، حال آنکه امکان خودکفایی در تولیدات، اشتغال‌زایی و همچنین امکان رقابت محصول در بازارهای داخلی و خارجی در محاسبات برنامه راهبردی صنعت، معدن و تجارت برای تعیین اولویت‌های تولیدی کشور لحاظ نشده است.
به گفته وی، اینکه تأمین نیازهای داخلی به منزله جلوگیری از خروج ارز از کشور بوده و به لحاظ اهمیت اقتصادی هم‌تراز با ارزآوری است.

وی با تأکید بر لزوم قرار گرفتن صنعت نساجی در اولویت اول تولیدی کشور،بیان کرد: در این برنامه، مواردی مانند تولید خودرو و ساعت در اولویت اول صادرات قرار گرفته که با وجود صنایع پرقدرت، باسابقه و خوشنام اروپایی و آمریکایی در این زمینه، امکان رقابت محصولات ایرانی در این قبیل رشته‌ها در بازارهای جهانی دور از واقعیت است.

حائری خاطرنشان کرد: با در نظر گرفتن ارزش‌افزوده تولیدی در صنایع نساجی و پوشاک، اشتغال‌زایی این صنایع، نسبت پایین سرمایه‌گذاری به اشتغال در این صنایع (به ویژه در تولید پوشاک)، قابلیت تولید محصولات با کیفیت و قابل رقابت در بازارهای داخلی و خارجی، معتقدیم تولید این محصولات می‌تواند در اولویت اول صنعتی کشور قرار گرفته و مسئولان حمایت‌های لازم برای توسعه تولید و صادرات آن انجام دهند، تا ضمن تأمین نیاز داخلی و خودکفایی در تولید این محصولات، سهم مناسبی از بازارهای جهانی را به خود اختصاص دهد.