مصاحبه با آقای بوربور – مدیر کارخانه الیاف آسیا

 

بوربور : واردات محصولات نساجی یک خیانت است

مجله نساجی کهن : مهندس حسن بوربور برای اهالی نساجی ایران چهره ای شناخته شده است. چندی پیش و در پی بیستمین نمایشگاه بین المللی نساجی تهران در غرفه الیاف آسیا که مدیریت کارخانه آن را بر عهده داشتند، میهمان ایشان شدیم و در باب شرایط این صنعت و دشواری هایی که امروز گریبان تولید و صنعت کشور را گرفته است به گفت و گو نشستیم. بخشی از این گفت و گو در خصوص  مجموعه « الیاف آسیا» ست که در حال حاضر مهندس بوربور از آن جدا شده است.

◄ فعالیت مجموعه « الیاف آسیا » در کدام حوزه از نساجی متمرکز است؟
مجموعه الیاف آسیا حدود چهار سال قبل (۱۳۸۹) فعالیت خود را آغاز کرد و در زمینه ذوب ریسی الیاف در دو خط تولید فعالیت می کند. توان تولیدی این مجموعه روزانه ۱۱۰ تن از انواع الیاف اعم از پلی پروپیلن و پلی استر در نمرات و دنیرهای مختلف است.

◄ چند درصد از حجم انبوه تولید الیاف کشور  مصرف داخلی  و  یا صادر می شود؟
حجم صادرات و فروش داخلی تولیدکنندگان الیاف در ایران با میزان واردات الیاف رابطه دارد. اما به طور تقریبی می توان گفت تولید داخلی کشور روزانه ۲۵۰ تن است که از دلیجان تهیه می شود. اما در حدود سی درصد از الیاف تولید ایران صادر می شود.

◄ به کدام کشورها؟
اغلب به ترکیه و بعد از آن جا به آذربایجان، قرقیزستان و پاکستان و … . ولی عمده الیاف صادراتی ایران متناسب با نیاز و خواست خریداران ترک تهیه و تولید می شود.
◄ شرایط صنعت نساجی را چگونه ارزیابی می کنید؟
شرایط صنعت در ایران به واقع شرایط مناسبی نیست. البته من معتقدم این شرایط ناشی از مشکل اقتصادی و ضعف فنی نیست بلکه مربوط به ضعف مدیریتی است. ضعف مدیریتی است که سبب  توسعه واردات شده است؛ در حال حاضر  واردات در زمینه نساجی نوعی خودکشی است. چرا که ما از از نظر دانش فنی و میزان تولید نیازی به واردات نداریم و به راحتی می توانیم مواد اولیه مورد نیاز برای پوشاک و سایر منسوجات را تامین کنیم، بحمدلله تعداد کارخانه های توانمند در این زمینه هم کم نیست. پس واردات کالاهای نساجی نوعی خیانت است.

◄ این مسئله درباره واردات مواد اولیه هم صدق می کند؟
تا حد زیادی بله… از زمان راه اندازی پتروشیمی ها نیاز ما به مواد اولیه وارداتی بسیار کم و اندک شده و حتی می توان گفت امکان صادرات گسترده هم داریم. شاید بتوان گفت پنج درصد از نیاز کارخانه های نساجی را باید از طریق واردات تامین کرد، چرا که به حد کافی از تکنولوژی لازم، دانش فنی و مواد اولیه کافی و مرغوب در تمامی صنایع برخورداریم و تاکید می کنم خارج کردن پول نفت کشور برای واردات منسوجات یک خیانت است. ما باید به جای واردات محصولات مصرفی، ماشین آلات و تکنولوژی تولید را خریداری کنیم تا به صنعت و اشتغال زایی کشور کمک کنیم نه آنکه موانع پیش روی آن ها را بلند تر کنیم.
باید به این مسئله توجه کرد، در حال حاضر هیچ یک از کارخانه ها از صد در صد  ظرفیت خود برای تولید بهره نمی گیرند چراکه کالای وارداتی نامرغوب و ارزان تر مانع از فروش محصول آن ها خواهد شد . در حالی که اگر میزان واردات محدود شود ظرفیت تولید و در پی آن میزان اشتغال در کشور افزایش می یابد و  در نهایت توسعه صنعتی محقق می شود. بیکاری معضل بسیار خطرناکی برای یک جامعه است، ما نباید این مسائل را فراموش کنیم، تولید و صنعت مانع از بیکاری، فقر، فساد، اعتیاد و مشکلات اجتماعی دیگر می شود و از همین رو باید به تداوم و توسعه آن کمک کنیم.

◄ فکر می کنید به جز واردات تولید از چه موانع داخلی دیگری متاثر شده؟
عدم هماهنگی در تصمیم گیری سازمان های مرتبط با صنعت، به طور مثال وزارت صنعت با وزارت بازرگانی ادغام شده و  عملکرد هر دو  نسبت به گذشته تضعیف شده است. نگاه صنعت و تجارت به ارز آوری متفاوت است و ادغام این دو وزارت خانه با یکدیگر به سود هیچ یک از تجار و تولیدکننده نبوده؛ این اشتباهات و این رفتارهای چندگانه نسبت به تولید باید تغییر کند، در غیر این صورت وضعیت تولید و به تبع آن اقتصاد کشور بهبود پیدا نمی کند.
مدیریت منابع انسانی را از یاد بردیم، مسئله ای که برای  اقتصاد و صنعت کشور نکته ای مهم و اساسی به شمار می رود…!!  در حال حاضر چند نیروی متخصص در حوزه نساجی از گردونه فعالیت خارج شدند و بیکارند یا در زمینه های دیگر فعالیت می کنند. این یکی دیگر از موانعی است که به اقتصاد و صنعت کشور ضربه می زند.
مسئولان و تصمیم گیران کشور باید با دست اندرکاران صنایع مشورت کنند. چطور می توان بی هیچ تجربه مدیریتی در یک واحد تولیدی یا شناخت نزدیک از شرایط و وضعیت صنعت  برای تولید و اقتصاد کشور برنامه ریزی کرد!!؟ مسئولان باید از تجربیات و شناخت مدیران و دست اندرکاران صنایع به منظور تدوین سیاست گذاری های صنعتی و تصویب بخش نامه ها و… استفاده کنند.
خلق کردن، آفرینش و تولید برای هر فردی لذت بخش است، خواه نقاشی یک کودک باشد خواه یک محصول صنعتی باشد. وقتی لذت تولید و آفرینش  از ما صنعت گران و تولیدکنندگان سلب شده چگونه قدرت فعالیت و حضور موثر در اجتماع را داشته باشیم. کشور ما تعداد بی شماری جوان و نیروی متخصص دارد که می توانند به تولید در سطح ملی کمک کنند اما امکانات لازم برای بالفعل کردن توان آن ها فراهم نیست.

◄ تا به امروز شخصی یا گروهی از بدنه دولت به با شما در خصوص نساجی مشورت کرده است؟
جلساتی  در وزارت صنعت و انجمن صنایع نساجی بوده و ما نظراتمان را مطرح کردیم، اما صرف بیان کردن و مشورت کردن کافی نیست. باید باور کنند و اقدام عملی انجام دهند؛ با عبارات و واژه های زیبا و امیدوارکننده نمی توان اقتصاد کشور را اداره کرد!

◄ جمع بندی نهایی  شما …
من به عنوان کسی که قریب به چهل سال است در این صنعت فعالیت می کنم و از نه سالگی با این با این صنعت همراه بودم به شما می گویم درد این صنعت با دیگر صنایع مشترک است و برای بهبود آن باید امکانات لازم برای افزایش بهره وری در آن را فراهم کرد و اقتصاد را از بیماری هایی چون تورم و رکود نجات داد، و این امر تنها از طریق تولید ممکن خواهد شد.

تهیه و تنظیم: شیما شعاعی

منبع: شماره ۲۸ مجله کهن

تلفن اشتراک: ۷۷۲۴۵۷۸۰-۰۲۱