مجتبی میرعظیمی ؛ واردات فرش ماشینی تولید داخلی را ارتقاء داده

مجتبی میرعظیمی ؛ در صنعت و صنف فرش ماشینی هیچ کس در جایگاه خود نیست

◄ لطفاً در ابتدا بیوگرافی کوتاهی از خود برای خوانندگان مجله بفرمائید؟
مجتبی میرعظیمی متولد سال ۱۳۴۷ هستم و حدود ۲۲ سال است که در این صنف در بخش های واردات، توزیع و تولید با توجه به شرایط موجود در کشور مشغول فعالیت هستم. هموراه سعی کرده ایم در این صنف خلاقیت و نوآوری را به عنوان مهمترین اصل کاری مدنظر قرار دهیم. در بخش تولید فرش های مدرن در سال ۱۳۷۹ با وارد کردن نقشه های مدرن از ترکیه و تغییر رنگ بندی آن مطابق با سلیقه بازار ایران موفقیت های خوبی را بدست آوردیم. از سال ۱۳۸۳ تا سال ۱۳۹۱ واردات فرش ماشینی از ترکیه جزء مهمترین بخش های کاری مجموعه ما بوده است.

◄ نظر شما در رابطه با اتحادیه و صنف فرش ماشینی، کارکردها، وظایف و عملکردهای آنها چیست؟
در صنعت و صنف فرش ماشینی هیچ کس در جایگاه خود نیست
من خوشحالم که این نشریه به موضوعات مهم صنف می پردازد. یکی از مشکلات ما در صنعت و صنف فرش ماشینی تعریف صحیح جایگاه تولید کننده ، بنکدار و فروشگاه دار است. من مصاحبه های شما را با همکاران در شماره های قبلی مجله مطالعه کردم و با احترام به همه نظرات دوستان و عزیزان می خواهم این موضوع را از منظر دیگری مطرح کنم. به نظر من در صنعت و صنف فرش ماشینی ما در ایران هیچ کس در جایگاه اصلی و شایسته خود قرار ندارد. امروز تولیدکننده برای خودش فروشگاه می زند و تک فروشی می کند، بنکدار و توزیع کننده عمده، خودش به یک تک فروش تبدیل شده و… که برای این صنف بسیار بد است. علت این امر به عقیده من عدم توجه و رسیدگی اتحادیه صنف فرش ماشینی و موکت تهران بوده. چرا که از روز اول نسبت به این امر بی توجهی شده است. من شخصاً یکی از منتقدین اتحادیه در این بخش هستم. آقایانی که در مصاحبه ها خود را متولی این صنف می نامند و اظهار می کنند در بطن این صنعت و صنف هستند چرا به این موضوع مهم تا به حال بی توجه بوده اند. اتحادیه تنها جایی است که می تواند در برابر این ناهمگونی ها و ناهماهنگی موضع گیری کند. اتحادیه در کنار فعالیت خوب خود هرگز نتوانسته جایگاه تولیدکننده، فروشگاه دار و توزیع کننده را تفکیک کند.

◄ نمایشگاه فرش ماشینی و موکت تهران را چطور ارزیابی می کنید؟ آیا انتظارات فعالان صنف را برآورده کرده است؟
تبلیغات نمایشگاه ضعف های جدی دارد.
نگاه تخصصی به نمایشگاه اشتباه بزرگی است.

من با اصل برگزاری این نمایشگاه موافق هستم اما با دید بعضی از همکاران که می گویند این نمایشگاه باید تخصصی باشد و فقط همکاران، متخصصین و دست اندرکاران این صنعت به نمایشگاه بیایند مخالفم. چرا که به نظر من مخاطب اصلی این نمایشگاه مصرف کننده است که باید به نمایشگاه بیاید و فرش بخرد و مستقیماً آخرین دستاوردها را رصد کند. به نظر من یکی از نقص های اساسی این نمایشگاه تا دوره پنجم که امسال برگزار می گردد عدم تبلیغات مناسب جهت جذب مخاطب عام بوده است و مجری نمایشگاه برای جذب خریدار و مردم اصلاً خوب عمل نکرده است. در جذب مخاطب تخصصی هم که اصلاٌ نیازی به فعالیت های تبلیغاتی نیست چرا که تمام فعالان این بخش از این نمایشگاه آگاهی کامل دارند و هم شرکت های غرفه گذار از طریق sms، دعوتنامه و … تمام مشتریان و عاملین فروش و همکاران را به بازدید از نمایشگاه دعوت می کنند. به نظر من این یک ضعف بسیار قابل توجه برای مجری این نمایشگاه محسوب می شود. عده معدودی از مردم هم که به نمایشگاه می آیند بیشتر جنبه تفریحی دارد و به دلیل عدم تبلیغات مناسب و بازار سازی بازخورد خوبی ندارد و نمایشگاه از این نظر خیلی ضعیف است.

◄ نظر شما در رابطه با واردات فرش های خارجی چیست؟
واردات فرش ماشینی تولید داخلی را به شدت ارتقاء داده است
امیدواریم نظرات من به دلیل اینکه سابقه طولانی در واردات فرش به ایران دارم از طرف دوستان و همکاران جانب دارانه به نظر نرسد. به نظر من اگر رقابت نباشد و کارهای جدید نباشد رکود آغاز می شود. بخشی از پیشرفت صنعت فرش ماشینی ما در ایران مدیون همین واردات است. به نظر من هر محصول جدید و هر ایده خلاقانه جدید که به کشور وارد می شود بازار رقابت و فکر و ایده پردازی را باز می کند. واردات فرش ماشینی با واردات سایر کالاهای لوکس که ما فقط مصرف کننده آن هستیم کاملاً متفاوت است. صنعت فرش ماشینی ما در ایران به قدری قدرتمند و به قدری به روز است که می تواند هر محصول خارجی را مشابه سازی و تولید کند. اگر تصمیم گیران کشور و کسانی که واردات فرش ماشینی را ممنوع کرده اند دهه اخیر را با دقت بررسی کنند خواهند دید که هر فرشی که وارد کشور شده است در حال حاضر با کیفیت بالاتر و یا مشابه خارجی در داخل تولید می شود. به نظر من صنعت فرش ماشینی ما به حدی از بلوغ رسیده که می تواند هر کالای وارداتی را در خود هضم کند و به راحتی با آن رقابت کند. البته از طرف دیگر واردات به نفع مصرف کننده هم هست، چرا که متاسفانه برخی از تولیدکنندگان ما برای فروش فرش های خود حاشیه سود بسیار بالایی را در نظر می گیرند و دوست ندارند با قیمت های واقعی رقابت کنند که البته این موضوع از نظر هیچ کسی پذیرفته نیست. به نظر من رقابت با فرش های وارداتی تولیدکننده ما را به بازارهای جهانی نزدیک تر خواهد کرد.

وقتی تولید کنندگان از واردات هراس دارند چطور از توان صادراتی بالا صحبت می کنند؟؟
شاید این بخش از صحبت های من به مذاق تولیدکنندگان خوش نیاید اما همکارانی که به بحث واردات و تولید داخلی اشراف لازم دارند می دانند که هزینه های تولید، کارگری، استهلاک ماشین و… به علاوه حاشیه سود معقول و اصولی برای فرش های موجود در بازار با قیمت های فروش کارخانجات فاصله معنا داری دارد. به همین دلیل برخی کارخانجات حاضر نیستند از این حاشیه سود بالا صرف نظر کنند، به همین دلیل به بهانه حمایت از تولید و تولید کننده داخلی بحث هایی را مطرح می کنند که کارشناسی نیست. من شخصاً یکی از حامیان تقویت تولید داخلی و ملی به ویژه در صنعت فرش ماشینی هستم اما به طور همزمان واردات قانونمند و کنترل شده فرش ماشینی را هم لازم می دانم.

کارخانه داران ما می خواهند پول ماشین بافندگی فرش خود که بیش از یک میلیون یورو خریده اند را در همان سال اول جبران کنند که به نظر من هیچ جای دنیا چنین استراتژی پذیرفتنی نیست. به نظر من این ها باعث شده که فرش ما روز به روز گران شود.
ما هزینه انرژی و نیروی انسانی مان از کشوری مانند ترکیه بسیار ارزان تر است. البته باید به این نکته اشاره کرد که حمایت هایی که ترکیه از صنایع نساجی و فرش ماشینی انجام می دهد اصلاً دولت ما به آن توجهی ندارد و مشکلاتی که تولیدکننده ما در ایران با آن دست به گریبان است صدها برابر بیشتر از ترک هاست اما حتی در شرایط برابر هم قیمت تولیدکننده ما بالاتر از ترک هاست چرا که آن ها به دنبال حاشیه سود رقابتی در بازار هستند اما تولیدکنندگان ما تولید با حاشیه سود کم و رقابتی را دوست ندارند. جنس خارجی باید وارد شود تا قیمت های تولیدکنندگان داخلی منطقی شود. به نظر من این واقعیتی است که همه می دانند و تولیدکنندگان با هر دلیل و مدرک و استدلال نمی توانند این مطلب را انکار کنند
آیا تا به حال از خود پرسیده اید چرا همیشه جدیدترین ماشین آلات وندویل و شونهر وارد ایران می شود؟ به این دلیل که کارخانه دار ایرانی می داند محصول جدید بالاترین حاشیه سود را برای او دارد بنابراین سریع وارد بازار می شوند. متاسفانه با این شیوه همیشه حقوق مصرف کننده است که ضایع می شود چون اوست که باید این مبلغ را در نهایت پرداخت کند.

◄ نظر شما در مورد مشکلات مالیاتی و مسائل مبتلابه صنف در این رابطه چیست؟
اتحادیه ها در ایران قدرت اجرایی ندارند.
ببینید این مشکل یک مشکل اساسی است که گریبان گیر همه اصناف است و فرش ماشینی فروشان، صنف مبلمان، طلا و جواهر و … همه به نوعی با این مشکل دست و پنجه نرم می کنند. اما باید صادقانه بپذیریم که اتحادیه ها نمی توانند به هیچ عنوان در این بین وارد شوند و اظهار نظر کنند. چرا که اصولاً قدرت اجرایی ندارند. نه اینکه اتحادیه ها و اصناف نخواهند این کار را انجام دهند بلکه قانونگذار این قدرت را از آن ها سلب کرده است.
اگر کمی واقع بین باشیم وقتی حتی شورای اصناف کشور نمی تواند در مقابل تصمیمات سازمان های متولی مالیات و دارایی کاری انجام دهد چگونه اتحادیه صنف فرش ماشینی و موکت که جزء کوچکی از شورای اصناف است می تواند در مالیات دخالت کند.
ما باید با واقعیت ها زندگی کنیم و نمی شود شعار داد. اتحادیه به نوبه خود زحمت می کشد و مشاور امور مالیاتی ویژه ای را به اعضاء جهت همفکری و مشورت معرفی کرده است.

◄ چه پیشنهادی برای ارتقاء سطح اتحادیه و تقویت آن دارید؟
من در اینجا لازم می دانم از اتحادیه و هیأت مدیره آن تشکر کنم چرا که سعی خود را کرده اند. به نظر من اولین مشکل اتحادیه ما محل دفتر اتحادیه است که اصلاً در شأن اتحادیه فرش ماشینی و موکت تهران نیست. به نظر من اتحادیه ارتباط ار تباط خوبی با اعضای خود ندارد که راه حل آن به ذکاوت و کاردانی اعضای هیأت مدیره بر می گردد که چگونه اعضاء را به همکاری و تبادل نظر دعوت کنند و … باید راهکار را پیدا کنند.
تا به حال متاسفانه فقط دعوتنامه های اتحادیه از اعضاء یا به دلیل مسائل مالیاتی بوده و یا به دلیل رای گیری و انتخابات اتحادیه. در حالی که موضوع های بی شماری هست که می تواند موضوع گردهمایی و جمع شدن اعضاء دور یک میز باشد.

◄ صنعت فرش ماشینی و تولیدات داخلی را چطور ارزیابی می کنید؟
آزاد شدن واردات ؛صادرات فرش را رونق می دهد!!
تا حدود ۱۰ سال پیش بازار داخلی آن قدر کشش و ظرفیت خالی داشت که اصلاً هیچکس به صادرات فکر نمی کرد و شاید تعداد صادرکنندگان فرش ماشینی ما به تعداد انگشتان دست هم نمی رسیدند. در شرایط کنونی به دلیل وضعیت بازار داخل صادرات اهمیت پیدا کرده است. در صادرات همه چیز باید حساب شده و دقیق باشد. حاشیه سود و قیمت ها باید بسیار رقابتی و معقول باشد. در معاملات جهانی حتی یک دلار هم ارزشمند است. ضمناً بخشی از پروسه صادرات کاملاًٌ از دست یک صادرکننده خارج است. مسائلی مانند روابط سیاسی، روابط مالی و بین بانکی، وجهه کشور مبدا در معادلات بین المللی و … صادرات در یک کلمه کار آسانی نیست و به ویژه در کشوری مانند ایران تولیدکننده تا مجبور به این کار نشود به این سمت نمی رود. چرا که در بازار داخلی فرش خود را با حاشیه سود بسیار بالاتر (البته در شرایط عادی و بدون در نظر گرفتن نوسانات دلار) به فروش می رساند.
در حال حاضر تنها رقابت شدید کمی قیمت ها را شکسته اما هنوز کافی نیست. به همین دلیل است که می گویم اگر واردات آزاد شود صادرات ما هم تقویت می شود. متاسفانه فرهنگ صادرات در کشور ما وجود ندارد.■

تهیه و تدوین: بهنام قاسمی- مجله کهن

————————————————————————————