نساجی قابلیت تبدیل شدن به صنعت اول کشور را دارا‎ ‎است

عضو هیات مدیره جامعه متخصصین نساجی ایران و عضو هیات مدیره انجمن صنایع نساجی ایران معتقد است که صنعت نساجی با وجود دانشگاه های معتبر و ۱۲ هزار نفر تحصیل کرده و مهیا بودن زیرساخت ها، دانش و تکنولوژی، متخصص و نیروی کار ماهر و تجربه لازم، قابلیت تبدیل شدن به صنعت اول کشور را داراست.‏

با بروز بحران جهانی و کاهش تقاضای کالا در دنیا واحدهای تولیدکننده نساجی در بخش فروش و تقاضا با مشکلاتی روبه رو شده اند . اگربا کاهش قیمت مواد اولیه به دلیل بحران، تقاضا در بازار وجود داشت دوران طلایی برای صنعت نساجی بود اما با وجود این مشکل بساری از صنایع نساجی به خصوص تولیدکنندگان فرش و پتو در فروش محصولات خود مشکل دارند.

یکی از دیگرمشکلات عمده صنعت نساجی وابستگی دولت به اقتصاد نفتی است. این معضل باعث شده که دولت به صنایع به چشم یک منبع درآمدزا و ارز آور نگاه نمی کند بلکه بیشتر به جنبه اشتغالزایی آن توجه دارد و نیازهای خود را از محل منابع نفتی برطرف می کند. نگاه دولت به این صورت یک نگاه عامرانه به صنعت است در صورتی که وقتی در یک بنگاه اقتصادی ثروت تولید شد و آن بنگاه به سمت سودآوری پیش رفت، این سود آوری خود به خود به سمت توسعه حرکت کرده و با رشد بنگاه، اشتغالزایی نیز ایجاد می شود. همچنین در کشور ما هزینه های تولید نسبت به میانگین جهانی آن ۳۰ درصد بالاتراست که دلیل عمده این مساله پایین بودن بهره وری است. در نتیجه قیمت تمام شده محصولات ما نسبت به سایر کشورها بالاتر می رود که این امر موجب کم شدن قدرت رقابت تولید کنندگان با محصولات وارداتی موجود در بازارهای داخلی و جهانی می شود و مشکلاتی را در بخش صادرات به وجود می آورد.‏

در بخش دیگری او اینچنین می افزاید که امروزه صادرات صنایع نساجی ایران سالانه حدود ۵۰۰ میلیون دلار است در صورتی که مجموع تجارت جهانی در بخش نساجی بالغ بر ۵۰۰ میلیارد دلار است و کشورما، یک هزارم تجارت جهانی را در این بخش به خود اختصاص داده که متاسفانه با توجه به سابقه این صنعت در کشور میزان تحقیر آمیزی است. کشور ما می تواند با برنامه ریزی مشخص و رفع موانع موجود به راحتی این عدد را در مدت دو سه سال به ۱۰ برابر برساند اما از آنجایی که دولت پیوسته وابسته به دلارهای نفتی بوده توجه ویژه به بخشهای صنعتی نداشته و این مساله موجب عقب افتادگی ما در این زمینه شده است.‏