نساج ها به چه کسی رای می دهند ؟ ! ‏

در شرایطی که به روزهای داغ انتخاباتی کشور نزدیک و نزدیک تر می شویم مقایسه ها و نوشته ها و تحلیلها در باره فعالیتهای نامزدهای ریاست جمهوری نیز پررنگ تر می شود.
اگر کمی اخبار انتخاباتی را در روزنامه های طرفدار یا بیطرف و یا سایتهای داخلی و خارجی از نوع فیلتر شده یا نشده ! پیگیری کرده باشید دیده اید که نامزدها از جنبه های گوناگون مورد بررسی و مقایسه قرار می گیرند. از دیدگاه و برنامه های آنها در مورد روابط سیاسی گرفته تا مقایسه عکس های تبلیغاتی نامزدها با همسرانشان.
‏
اما آنچه برای اهالی صنعت نساجی ایران اهمیت دارد اینکه استراتژی ها و برنامه های نامزدها برای این صنعت مادر است. هرچند انتخابات های قبلی نشان داده است که این برنامه ها و شعارها زیاد هم قابل اطمینان نیست و ضمانت اجرائی ندارد اما نمی توان آنها را در تصمیم قشر صنعتی کشور بی تاثیر دانست. ‏

میر حسین موسوی که اخیرا در مرقد امام خمینی به سخنرانی برای مردم و اعضای خانه کارگر اقدام کرده بود  به بحران کارخانجات نساجی در کشور اشاره کرد و گفت؛ تعطیلی این واحدها و بیکاری هزاران کارگر شاغل در این صنعت در حالی ادامه دارد که صنعت نساجی ریشه دیرینه در کشور دارد و چنین وضعیت مشابهی در سایر صنایع کشور نیز وجود دارد.‏

میرحسین که خود را رئیس جمهور دفاع مقدس می داند تاکید زیادی بر روی سرنوشت کارگران و نیز تاثیرات فرهنگی و اجتماعی ناشی از بیکاری این قشر در جامعه دارد حذف یارانه ها و تغییرات مدیریتی در سطح کلان را هم مورد انتقاد قرار داده و آنرا یکی از نکات منفی می داند. ‏

همچنین میر حسین موسوی در جمع حاضرین مسجد خاتم‌الانبیای شهرستان ورامین پس از ایراد سخنانی در رابطه با مضرات واردات بی رویه به کشور در رابطه با صنعت نساجی گفت : وقتی که مرزها باز باشد، ما سیاست اقتصادی‌ نخواهیم داشت. نساجی امروز ایران کجاست؟ کشوری که از دوره هخامنشی سابقه نساجی داشته، امروز همه لباس‌ها و پارچه‌های خود را از چین وارد می‌کند و این واردات بی‌رویه، صنعت نساجی را که بسیار از نظر اشتغال‌زایی حیاتی است، از بین برده است. “‏
در این مراسم که کارگران نامه های متعددی را به میر حسین می دادند تا مشکلات آنها را مطرح سازد به نظر تعداد نامه های کارگران کارخانجات نساجی از همه بیشتر بوده است که وی صنعت نساجی را بر مشکلات کارگران کارخانجات قند و . . . مقدم کرده! ‏

همچنین محسن رضایی که این بار قول داده تا لحظه آخر در صحنه انتخابات باقی بماند هم صنعت نساجی را از نظر دور نداشته وی در نشستی با نخبگان جوان می گوید : “از ماه بهمن تاکنون کشور ایران‎ ‎دچار رکود بزرگی از جمله رکود در صنعت نساجی ، فولاد،‎ ‎سیمان و مسکن شده است و ما‎ ‎شاهد بیکاری افراد زیادی بودیم و خروج کشور از این رکود جزو برنامه‌هایی است که‎ ‎باید در سال جاری به آنها پرداخته شود‎.”‎
همچنین دکتر احمدی نژاد هم قولهای مساعد خود در رابطه با کمک بنیادی به صنعت اشتغال زای نساجی و احیای کارخانجاتی مانند نساجی مازندران و بروجرد و ایجاد تحولات عمیق اقتصادی در صنایع را مطرح می کند.
‏
اما حقیقتا کاندیداهای ریاست جمهوری چه تفکری در رابطه با این صنعت عظیم مملکت دارند؟ آیا  در معادلات  کلان اقتصادی خود از نقش بسیار مهم این صنعت آگاهی دارند یا اینکه آنرا به نابودی نزدیکتر خواهند کرد؟ ‏
بهنام قاسمی