نفت می فروشیم، چوب بستنی وارد می کنیم!

سالهاست همه بر مدیریت واردات برای جلوگیری از تاراج منابع ارزی کشورمان تأکید می کنند؛ موضوعی که گویا هیچ کس به فکرش نیست.

همین چند روز پیش بود که یکی از کارشناسان اقتصادی بعضی از واردکنندگان را به خیانت علیه اقتصاد ملی متهم کرد. او می گفت چرا دلارهایی که به سختی به دست می آید به جای روشن کردن چراغ کارخانه ها و ایجاد شغل برای جوانان این مرز و بوم، باید صرف واردات « چوب بستنی » از چین شود.

در این میان گاه بررسی آمار نکات تلخ و در مواردی فاجعه بار را به رخ می کشد که بیش از هر چیز دیگر از بی برنامگی در تجارت خارجی ایران خبر می دهد.
تنها آمار سال گذشته نشان می دهد ایران از چین، واردات عمده ای داشته و حجم این واردات به بیش از ۷ میلیارد دلار رسیده است. بر این اساس چین پس از امارات متحده عربی در سال گذشته بیشترین میزان صادرات را به ایران داشته است.

در این میان، اما واردات برخی کالاها از چین براستی تعجب برانگیز است. در سال۹۰ و در حالی که کشور با نوسانهای ارزی شدید روبه رو بود، واردکنندگان از این کشور کالاهایی وارد کردند که بی گمان امکان تولید آنها در داخل وجود دارد. بخش قابل توجهی از این کالاهای وارداتی، محصولات کشاورزی است که کشورمان در تولید آنها و تأمین نیاز داخلی نه تنها هیچ مشکلی ندارد، بلکه با مازاد تولید نیز مواجه است.
در این راستا خبرگزاری ایسنا دیروز فهرستی را از کالاهای وارداتی با نمونه مشابه داخلی منتشر کرد که مطالعه آن دل هر دلسوخته را به درد می آورد.

رب گوجه فرنگی به ارزش ۵/۱۴میلیارد ریال، مجسمه های کوچک به ارزش ۱۵میلیارد ریال، مسواک به ارزش ۳/۱۳میلیارد ریال، دفاتر ثبت، دفترچه های یادداشت به ارزش ۶/۱۰میلیارد ریال، شلوار راحتی به ارزش ۳/۱۰میلیارد ریال، میخ و پونز به ارزش ۵/۹ میلیارد ریال، دکمه به ارزش ۱/۸میلیارد ریال، سیر به ارزش ۹/۷ میلیارد ریال، پرتقال به ارزش ۲/۷ میلیارد ریال، شال و دستمال گردن، چادر و روسری به ارزش ۳/۶میلیارد ریال، مداد پاک کن به ارزش ۶میلیارد ریال، بادام زمینی به ارزش ۳میلیارد ریال و بند شلوار به ارزش ۷/۱ میلیارد ریال بخشی از این فهرست بلند و بالاست که می تواند در سال حمایت از تولید ملی تلنگری برای همه باشد.

بدون شک همان طور که بارها کارشناسان و مسؤولان نظام تأکید کرده اند، واردات بی رویه و بدون حساب و کتاب «آفت» تولید است؛ پس بیاییم در سالی که به نام تولید ملی مزین شده ثروت ملی را صرف واردات کالاهای بی ارزش نکنیم.