کاهش تولید نفت ایران به دلیل ضعف مدیریتی است یا تحریم ها؟

 

انرژی – در شرایطی که سال گذشته ۱۶ قرارداد توسعه ای نفت به امضاء رسیده اما بررسی های خبرآنلاین نشان می دهد نه تنها افت تولید ۳۰۰ هزار بشکه ای در سال گذشته جبران نشده بلکه مناطق عملیاتی نفت با کاهش تولید نیز مواجه بوده اند.

آذرجزایری: بررسی های نشان می دهد شرکت مناطق نفت خیز جنوب به عنوان تولید کننده ۸۰ درصد نفت کشور با کاهش ۵۹ هزار بشکه ای تولید در سال گذشته مواجه شده است.

پیگیری های خبرآنلاین از دیگر مناطق عملیاتی نشان می دهد که تمام این مناطق با کاهش تولید مواجه شده اند و تنها در خوشبینانه ترین حالت این شرکت ها توانسته اند بخشی از کاهش طبیعی تولید در هر سال را پوشش دهند.

شرکت نفت مناطق مرکزی و نفت فلات قاره نیز از این دست شرکت ها هستند که علی رغم تلاش برای افزایش تولید اما همچنان با روند کاهشی تولید مواجهند تا جایی که براساس وعده فکور مدیرعامل شرکت نفت مناطق مرکزی سال گذشته قرار بود با وارد مدار شدن طرح های توسعه ای میادین سروستان ، سعادت آباد و خشت تولید این شرکت ۵۵ هزار بشکه افزایش یابد که افتتاح این پروژه ها به نیمه اول امسال موکول شد و تا کنون نیز به بهره برداری نرسیده اند.

دراین بین وضعیت شرکت فلات قاره نیز بهتر از دیگر شرکت ها نیست.در شرایطی که شرکت نفت مناطق مرکزی حداقل توانسته تولید گاز خود را در سال گذشته افزایش دهد،زیرکچیان زاده نیز از افزایش ۱۰ درصدی تولید نفت این شرکت از میادین مشترک در سال گذشته می گوید اما با اینحال برآوردها نشان می دهد در خوشبینانه ترین حالت این شرکت توانسته بخشی از افت تولید سالیانه میادین خود را با این افزایش تولید پوشش دهد.

این آمار در حالی منتشر می شود که تقریبا هر هفته یکبار مدیرعامل شرکت ملی نفت ایران از امضای قرارداد توسعه ای نفت خبر می دهد.به گفته قلعه بانی سال گذشته ۱۶ قرارداد توسعه ای نفت به ارزش ۲۵ میلیارد دلار به امضاء رسیده در حالیکه در سال گذشته کل سرمایه جذب شده برای پروژه های این شرکت ۲۲ میلیارد دلار اعلام می شود که به گفته مسوولان نفتی ۱۲ میلیارد دلار آن در پارس جنوبی هزینه شده است.

البته در این ناکامی ها باید شرکت نفت و گاز پارس را نیز دخیل کرد.این شرکت نیز به وعده های سال گذشته خود عمل نکرده و تاخیردر پروژه های این شرکت محسوس است.

دراین بین مدیرعامل شرکت ملی نفت از امضای ۶ قرارداد توسعه ای دیگر در سالجاری می گوید.
با این حال باید تاکید شود که در این گزارش زیر سوال بردن عملکرد شخصی خاص مد نظر نیست. تلاش می شود تا با طرح این مسایل بتوان این سوال را طرح کرد: ” در شرایطی که پروژه های نفتی نیمه تمام ما با کمبود منابع مالی مواجه هستند و ما سعی داریم تا از طریق فروش اوراق مشارکت و یا طرح هایی چون فروش اوراق سلف نفتی بودجه لازم برای اتمام این پروژه ها و حفظ تولید نفت را میسرکنیم انتشار اخباری چون امضاء ۶ قرارداد جدید نفتی درآینده ای نزدیک تا چه اندازه می تواند به اتمام پروژه های ما کمک کند؟”

متاسفانه طی سالیان گذشته مدیران سعی دارند با تکیه بر تحریم و کمبود منابع مالی ضعف مدیریتی خود را کمرنگ نشان دهند در حالیکه اگر همان ۱۰ میلیارد دلار جذب شده در سال گذشته تنها در دو پروژه اساسی افزایش تولید نفت سرمایه گذاری می شد قطعا امسال خبری خوش از نفتی ها می شنیدیم و به جای مانور غربی ها بر روی کاهش تولید نفت ایران، از افزایش تولید و حفظ منافع ملی می گفتیم.

در شرایطی که بودجه نفتی ما بواسطه تحریم های ناعادلانه و عدم حضور سرمایه گذاران خارجی کاهش یافته به نظر می رسد بهترین روش جمع آوری سرمایه ها و هزینه کرد آنها بر پروژه های اساسی است تا اینکه در هر پروژه مقداری سرمایه گذاری شود و ناتمام باقی بماند.

به نظر می رسد برخی از عملکردها در راستای مانور تبلیغاتی است تا به ثمر رساندن پروژه های نیمه تمام نفتی! . اکبر ترکان معاون سابق برنامه ریزی وزارت نفت اخیرا در گفت وگو با خبرنگار خبرآنلاین به این نکته اشاره می کند و تاکید دارد:”در شرایطی که ما با کمبود بودجه مواجهیم بهتر نیست به جای امضای قرارداد به فکر به اتمام رساندن پروژه های نیمه تمام باشیم؟”