کدام شغل سالی ۱۰۰ میلیون تومان درآمد دارد؟

 

در حال حاضر از ۳ راه می توان اشپزی را یاد گرفت؛ اولین راه این است که افراد این مهارت را از تحصیلات دانشگاهی و اکادمیک این رشته را فرا بگیرند.

به گزارش خبرگزاری اقتصادی ایران(econews.ir)، افرادی که خواهان این نوع اموزش هستند، می‌توانند یا از مقطع متوسطه به رشته هتل‌داری گرایش پیدا کنند یا این‌که از طریق دانشگاه در ۲ رشته اشپزی و هتل‌داری ادامه تحصیل دهند. در ایران فعلا رشته اشپزی تا مقطع کاردانی و رشته هتل‌داری تا مقطع کارشناسی تدریس می‌شود. راه دومی که علاقه‌مندان می توانند این هنر را یاد بگیرند، این است که در اموزشگاه‌های ازاد که زیرمجموعه‌های سازمان فنی و حرفه‌ای و همچنین سازمان میراث فرهنگی هستند شرکت کنند و در مقطعی که می‌خواهند مثل اشپز درجه یک یا ۲، اشپز سنتی یا فرنگی و… ثبت‌نام کنند. اما راه سومی که افراد می‌توانند به سمت فراگیری هنر اشپزی بروند، این است که کار را به‌صورت تجربی شروع کنند و از طریق دستیاری و به تعبیری دیگر در یک سیستم اوستا شاگردی این هنر را یاد بگیرند که البته من اصلا این راه را پیشنهاد نمی‌کنم زیرا نیازمند صرف یک روند طولانی مدت و سخت است و ممکن است ۱۰ یا ۱۲ سال طول بکشد اما هنوز هم نصف اطلاعاتی که دیگر افراد در اموزشگاه با صرف دوره‌ای کوتاه‌مدت به دست می‌اورند را نداشته باشد. در حال حاضر اموزشگاه‌های ازاد به دلیل اموزش سریع اشپزی از ۲ راه دیگر موفق‌تر بوده‌اند.»

استعداد اشپزی

اشپزی یک هنر است و در افراد مختلف متفاوت است. من به جرات می‌گویم که تمام ایرانی‌ها چه خانم‌ها و چه اقایان استعداد اشپزی را دارند و این امر به ۲ دلیل است، یکی این‌که ذاتا هنردوست هستند یا این‌که غذا خوردن را دوست دارند. به همین دلیل هم می‌توانند ایتم‌های یک غذای خوب را به راحتی تشخیص دهند. انگار هر جا صحبت از اشپزی به میان می‌اید، یادی از خانم‌های خانه می‌کنیم، غافل از این‌که بسیاری از اقایان هم به اشپزی علاقه دارند، اشپزی می‌کنند یا حتی از این راه کسب درامد می‌کنند. امروزه در اموزشگاه‌های اشپزی کلاس‌هایی هم برای خانم‌ها و هم برای اقایان وجود دارد. عناوین دوره‌های این اموزشگاه‌ها که با مجوز رسمی از سازمان فنی و حرفه‌ای کل کشور هستند، شامل دوره‌های اشپزی درجه یک و درجه ۲، اشپزی غذاهای سنتی، اشپزی مخصوص روز و مدرن، اشپزی غذاهای فوری و فست‌فود، دوره طبخ ابزیان، کباب زن و تخته کار، سالادساز و اردورساز، نان‌های حجیم و نیمه حجیم، سفره ارایی و… است.

چه‌کاری؟ چه درامدی؟

خب، به فرض این‌که این حرفه را یاد گرفتیم و کلی هم مهارت پیدا کردیم، چه تضمینی است که بتوانیم شغلی پیدا کنیم و درامد خوبی هم داشته باشیم؟ بهرامی می‌گوید نباید نگران این موضوع باشید: «افرادی که اشپزی را یاد گرفته‌اند، می توانند بسته به میزان دانش عملی و مهارت‌شان جذب مکان‌های مختلفی چون ساندویچی‌ها و اغذیه‌فروشی‌های فست‌فود تا اشپزی رستوران‌ها با منوی محدود و رستوران‌های لوکس با منوی ایرانی و فرنگی و رستوران‌های مختلف با غذای ملل واقع در هتل‌ها شوند..» اگر بخواهیم تصویر کلی از هزینه‌ها و درامدهای این مراکز را ترسیم کنیم، به‌صورت زیر طبقه‌بندی می‌کنیم. دسته اول یعنی؛ افرادی که در ساندویچی‌های معمولی کار می‌کنند، کارفرمایان‌شان موظف هستند ۱۰۰تا ۱۵۰ هزار تومان از حقوق وزارت کار که ۳۳۰ هزار تومان است بیشتر بپردازند و معمولا مبلغی حدود ۵۰۰ هزار تومان است، در این‌گونه رستوران‌ها افزایش حقوق افراد بیشتر به دلیل ساعت اضافی کار ان‌هاست نه به خاطر مهارت خاص‌شان. دسته دوم، کسانی هستند که در رستوران‌ها کار می‌کنند که بسته به نوع رستورانشان پایه حقوقی متفاوتی دارند. کسانی که در رستوران‌های معمولی کار می‌کنند از رنج ۴۵۰ تا ۵۰۰ هزار تومان و کسانی که در رستوران‌های متوسط و متوسط روبه بالا کار می‌کنند تا یک میلیون تومان حقوق می‌گیرند. این افراد که در رستوران‌های لوکس کار می‌کنند باید با منوهای پیچیده اشنایی داشته باشند و یا این‌که طرز تهیه انواع غذای ملل را بلد باشند. در این بین دسته سومی هم هستند که به‌عنوان سراشپزهای هتل‌ها شناخته می‌شوند که می‌توانند ماهانه بین ۳ تا ۵/۳ میلیون تومان درامد داشته باشند.

اوستاکارها ۱۰۰ میلیون درامد دارند

بهرامی می‌گوید وقتی در این کار شناخته شدید و حسابی مهارت پیدا کردید می‌توانید درامدهای نجومی داشته باشید: «نکته قابل توجه این است که در این میان، افرادی هم هستند که تبحر زیادی در این کار دارند و می‌توانند همراه با تیم های مخصوص به‌خود درامد قابل توجهی را کسب کنند. برخی اوقات ممکن است به این افراد ماهر پروژه‌هایی پیشنهاد شود که مبلغ ان تا ۱۰۰میلیون تومان هم باشد. این پروژه‌ها که از جانب نهادها و موسسات مختلف به افراد پیشنهاد می‌شود، بسیار به مهارت و تبحر ان‌ها بستگی دارد. در این پروژه‌ها افرادی که هدایت تیم را به‌عهده دارند، باید بتوانند از طریق مهارت‌شان به خوبی پرسنل‌شان را اموزش دهند تا در اینده نیز پیشنهادهای بیشتری برای‌شان وجود داشته باشد. تنها ایرادی که امید داشتن به این پروژه‌ها دارد این است که ممکن است در یک‌سال چند پروژه برای یک فرد باشد و ممکن است که حتی یک پروژه هم برای افراد وجود نداشته باشد. بنابراین کسانی که به کار اشپزی مشغول‌ هستند، بهتر است که حتما یک کار ثابتی مثل سراشپز بودن در رستوران یا تدریس به هنرجویانی را داشته باشند تا بتوانند به‌صورت دایمی حقوقی را در ماه دریافت کنند.

اشپزها ویزای کار می‌گیرند

اقایان بیشتر باانگیزه مهاجرت از کشور سراغ یادگیری اشپزی می‌ایند، زیرا مدرک فنی و حرفه‌ای برای داشتن شغل در خارج از کشور بسیار معتبر است و به صراحت می‌توان گفت که همه جای دنیا به این حرفه نیاز دارند و به همین دلیل هم با مدرکش راحت‌تر می‌توان مهاجرت کرد اما همه این انگیزه را ندارند و کسانی هم هستند که به انگیزه‌های گوناگون دیگر به کلاس‌های اشپزی می‌ایند. مثلا بسیاری از شاگردان مرد این اموزشگاه، مدیران رستوران‌ها و تالارها هستند که ان‌ها هم به ۲ دلیل متفاوت می‌ایند تا اشپزی یاد بگیرند. برخی برای مدرک و ارتقای حقوق‌شان و برخی دیگر نیز برای بالا بردن کیفیت غذاهای‌شان به نحوی که دورریزهای‌شان به حداقل مقدار ممکن برسد و از این طریق به‌دنبال کسب رضایت مردم و مشتریان‌شان هستند. البته نمی‌توان کتمان کرد که علاقه شخصی به اشپزی در اقایان وجود ندارد اما انگیزه کار در مردان بسیار قوی‌تر است اما انگیزه خانم‌ها بسیار متفاوت‌تر از اقایان و همچنین شخصی‌تر است. انگیزه عمومی و خاصی که خانم‌ها را به سمت کلاس‌های یادگیری هنر اشپزی می‌کشاند، تنوع منو در منزل و تشویق شدن‌شان به دلیل طعم خوب غذاهای‌شان است. بیشتر انان معتقدند که اشپزی یک هنر است. هنری که می‌توان از دیگران یاد گرفت. همسر خانه انگیزه دیگر خانم‌هایی است که به این کلاس‌ها می‌ایند، به‌خصوص دختران نو عروسی که در دوران مجردی‌شان به دلیل مشغله‌های کاری یا تحصیلی همیشه غذای اماده مادران‌شان پذیرای ان‌ها بود و کمتر یا شاید اصلا پیش نمی‌امد که حتی سمت گاز و قابلمه برای تهیه غذا بروند اما حالا که به خانه شوهر رفته‌اند با باری از مسیولیت‌ها روبه‌رو شده‌اند که یکی از ان‌ها اشپزی است که تنها با داشتن یک کتاب اموزش اشپزی نمی‌تواند جوابگو باشد.