کدام یک در الویت است: احیا یا احداث کارخانه نساجی؟

 

 

چندی پیش بود که اخباری درباره تعطیلی برخی کارخانه‌های و رکود صنعت نساجی کشور و ورود بی‌رویه کالاهای قاچاق مرتبط با این حوزه مخابره شد و در ادامه مدیرکل صنایع نساجی وزارت صنعت، معدن و تجارت از اصلاح قیمت پایه و تعرفه‌های گمرکی منسوجات و در ادامه کنترل کیفیت و قیمت پارچه و پوشاک داخلی خبر داد و گفت که باید در سریع‌ترین زمان ممکن شرایط واحدهای نساجی بررسی شده و موانع و مشکلات این واحدها برطرف شود. 

حسن ترابی از فعالان عرصه نساجی کشور، مدیر کنترل مهندسی صنعتی برخی کارخانه‌های نساجی، مدیر تولید چندین شرکت ریسندگی و تحصیل‌کرده در رشته نساجی است و سابقه ۱۸ سال فعالیت در بخش‌های مختلف این حوزه را دارد.

مقاله علمی ترابی در مورد نقش و کاربرد رنگ‌های طبیعی در صنعت نساجی و تولید پارچه در سال ۱۳۸۳ به عنوان برترین مقاله کشور معرفی شده است.

حسن ترابی درباره وضعیت فعلی صنعت نساجی کشور و چالش‌های موجود در مسیر احیای این عرصه به عنوان پایه و مادر مُد و لباس ایرانی به خبرنگار هنرآنلاین گفت: صنعت نساجی کشور از اوایل دهه ۸۰ وارد رکود شد و چند کارخانه نساجی باقیمانده هم در حال دست و پا زدن در دریای متلاطم کارخانه‌های داخلی هستند و به نظر می‌رسد در شرایط فعلی احیای کارخانه‌های نساجی باید در اولویت کار متولیان امر قرار گرفته و در عین حال توقعی هم بر امر احداث کارخانه‌های نساجی در کشور نیست.

او در ادامه به بررسی چرایی این اتفاق در کشور پرداخت و گفت: عوامل مختلفی بر این موضوع دامن زدند که یکی از آن‌ها بحث خصوصی‌سازی غیرعلمی و دیگری سود بالای صنعت نساجی در برهه‌ای از زمان بود و آنکه کمتر افرادی به دور از دغدغه‌های اقتصادی و تفکر بازارمآبانه به این موضوع فکر کردند و برایش چاره اندیشیدند. 

ترابی در پاسخ مبنی بر دلایل رکود در شرایط سوددهی اقتصادی توضیح داد: زمانی صنعت نساجی سود بسیار زیادی داشت و مثلاً اگر وارد شهری مثل یزد می‌شدیم سوله‌های بسیاری را می‌دیدیم که در حال فعالیت‌های مرتبط با حوزه نساجی هستند. این روند تا جایی ادامه پیدا کرد که متأسفانه کارخانه‌داران طمع کردند و کیفیت تولیدات کارخانه‌های نساجی پایین آمد. 

او افزود: مشتریان به ندرت از این موضوع آگاه شدند و دریافتند که سوددهی برای کارخانه‌داران فدای کیفیت کالاهای تولید داخل شده و کم‌کم کالای مرغوب و نامرغوب برایشان قابل تشخیص شد.

ترابی با اشاره به معرفی کذب بسیاری از کالاهای نساجی گفت: مثلاً بر روی بروشور نخ تولیدی یک کارخانه عبارت ۵۰ درصد اکریلیک و ۵۰ درصد پلی‌استر درج می‌شود و این در حالی است که درصد کمتری ازآنچه عنوان شده مربوط به اکریلیک بود و همین مسئله کیفیت تولیدات را به مرور بیشتر و بیشتر کاهش داد.

او همچنین فقدان ماشین‌آلات نو و به‌روزرسانی شده در کارخانه‌های نساجی را از دلایل رکود به وجود آمده برشمرد و گفت: در برهه‌ای از زمان که باید به مسئله احیای کارخانه‌های نساجی توجه می‌شد این اتفاق نیفتاد و کاری که بسیاری از دیگر کشورها ۲۰ سال قبل انجام دادند و ماشین‌آلاتشان را بروز کردند خیلی دیر در کشور ما مورد توجه قرار گرفت که دیگر کار از کار گذشته و نساجی ایران با رکود جدی مواجه شده بود و چندین کارخانه تعطیل شدند.

ترابی در خاتمه با اشاره به فعالیت فعلی او در زمینه طراحی و اجرای سالن‌های تخصصی نساجی و تأمین نیاز انبارهای مواد اولیه گفت: زمانی ماهیانه نیمی از پروژه‌های احیا و احداث کارخانه‌های مربوط به حوزه نساجی بود، اما امروز این موضوع به حداقل رسیده و همین امر نمایانگر وضعیت موجود است.