گزارش مرکز آمار از وضعیت درآمد در شهرها / ۶ استان پُرهزینه کشور کدامند؟

 

    مرکز آمار ایران با انتشار نتایج آمارگیری از وضعیت درآمد – هزینه خانوارهای شهری در سال ۱۳۹۰ اعلام کرد: تهران، چهارمحال و بختیاری، فارس، لرستان، مرکزی و هرمزگان با بیش از ۱۴ تا حدود ۱۷ میلیون تومان؛ بالاترین میزان هزینه را در بین استان های کشور داشته اند.
به گزارش مهر، مرکز آمار ایران نتایج آمارگیری از هزینه و درآمد خانوارهای شهری کشور در سال ۱۳۹۰ با مرجعه به ۱۸۷۲۷ خانوار نمونه و با جمعیتی برابر ۶۸۵۴۱ نفر که طی ۱۲ ماه انجام گرفته است، را اعلام کرد.
در بخش خصوصیات اجتماعی و اقتصادی خانوار بر اساس نتایج این طرح در سال ۱۳۹۰ آمده است: متوسط تعداد افراد خانوار ۳.۶۶ نفر بوده و توزیع خانوارهای نمونه بر حسب تعداد افراد خانوار، نشان می دهد که خانوارهای ۴ نفری با ۲۹.۳۷ درصد بیشترین و خانوارهای ۱۰ نفر و بیشتر با ۰.۳۳ درصد کمترین تعداد خانوارهای نمونه را به خود اختصاص داده اند.

خانوارهای نمونه بدون فرد باسواد ۶.۶۲ درصد بوده و خانوارهای دارای ۳ نفر باسواد با ۲۴.۳۶ درصد بیشترین سهم را در کل خانوارهای نمونه داشته اند. متوسط تعداد افراد شاغل خانوارهای نمونه ۰.۹۶ درصد نفر و متوسط تعداد افراد دارای درآمد ۱.۴۱ نفر بوده است.

خانوارهای دارای یکنفر شاغل با سهم ۵۶.۶۶ درصد از کل خانوارهای نمونه بیشترین و خانوارهای دارای ۵ نفر شاغل و بیشتر با ۰.۱۸ درصد کمترین تعداد خانوارهای نمونه را به خود اختصاص داده اند. خانوارهای بدون فرد شاغل ۲۶.۱۷ درصد از خانوارهای نمونه را تشکیل داده است.

بررسی فعالیت اصلی محل کار سرپرست خانوار نشان می دهد که ۱۱.۸۳ درصد در بخش “عمده فروشی”، خرده فروشی، تعمیر وسایل نقلیه موتوری و موتورسیکلت ها و کالاهای شخصی و خانگی”، ۱۰.۶ درصد از سرپرستان خانوارهای نمونه در بخش “صنعت” ، ۱۰.۳۹ درصد در بخش “ساختمان”، ۹.۵۸ درصد در بخش “حمل و نقل، ارتباطات و انبارداری”، ۴.۵۶ درصد در بخش “اداره امور عمومی، دفاع و تامین اجتماعی اجباری”، ۳.۸۰ درصد در بخش “کشاورزی، شکار و جنگلداری”، ۳۶.۲۶ درصد “غیرشاغل” و ۱۳ درصد در سایر فعالیت های اقتصادی اشتغال داشته اند.

نتایج طرح نشان می دهد که در بین خانوارهای شهری وضع شغلی سرپرست اغلب خانوارها مزد و حقوق بگیر خصوصی و پس از آن کارکن مستقل است. توزیع خانوارهای نمونه بر حسب سطح سواد سرپرست خانوار نشان می دهد در حدود ۱۹.۳۱ درصد خانوارهای نمونه دارای سرپرست بی سواد هستند.

خانوارهای دارای سرپرست با سطح سواد فوق لیسانس و بالاتر ۱.۶۶ درصد خانوارهای نمونه را تشکیل می دهد. در سال ۱۳۹۰ نحوه تصرف بالغ بر ۶۷.۳۹ درصد خانوارهای نمونه به صورت ملکی (ملکی عرصه و اعیان و ملکی اعیان) است.

بررسی خانوارها از نظر تعداد اتاق در اختیار آنها نشان می دهد که ۳۴.۳۴ درصد خانوارهای نمونه دارای ۳ اتاق، ۳۱.۹۷ درصد دارای ۴ اتاق، ۱۷.۷۴ درصد دارای ۲ اتاق، ۱۰.۸۶ درصد دارای ۵ اتاق، ۳.۶۱ درصد دارای ۶ اتاق و بیش تر و ۱.۴۸ درصد دارای ۱ اتاق بوده اند.

نتایج آمارگیری از هزینه و درآمد خانوارهای شهری – ۱۳۹۰

نتایج بررسی در سال ۱۳۹۰ نشان می دهد ۹۸.۵۳ درصد از خانوارهای نمونه اجاق گاز، ۹۷.۸۹ درصد از تلویزیون رنگی، ۸۹.۹۷ درصد از تلفن همراه، ۸۷.۶۰ درصد از جاروبرقی، ۷۸.۵۷ درصد از ماشین لباسشویی، ۶۳.۱۹ درصد از ویدئو،۵۹.۹۶ درصد از یخچال، ۵۴.۲۸ درصد از چرخ خیاطی، ۴۴.۳۵ درصد از پنکه، ۴۲.۶۵ درصد از یخچال فریزر، ۳۹.۷۲ درصد از اتومبیل شخصی، ۳۸.۲۰ درصد از یارانه، ۲۷.۳۸ درصد از رادیو ضبط، ضبط و پخش صوت ۲۵.۱۰ از فریزر، ۱۸.۰۵ درصد از موتورسیکلت، ۱۱.۷۲ درصد از دوچرخه، ۵.۴۲ درصد از رادیو، ۴.۳۱ درصد از کولر آبی متحرک، ۲.۰۳ درصد از ماشین ظرفشویی، ۱.۷۴ درصد از کولر گازی متحرک و ۰.۸۶ درصد از تلویزیون سیاه و سفید استفاده کرده اند.

هزینه های خانوار

بر اساس نتایج این طرح در سال ۱۳۹۰، متوسط هزینه سالانه خانوار شهری برابر ۱۳۲۷۱۶۰۹۶ ریال بوده که از این مقدار ۲۴.۶۸ درصد مربوط به هزینه های خوراکی و دخانی و ۷۵.۳۲ درصد مربوط به هزینه های غیرخوراکی است.

متوسط هزینه سالانه خانوار شهری در مقایسه با رقم مشابه در سال ۱۳۸۹، ۱۶.۷۵ درصد افزایش یافته است. هزینه های خوراکی و دخانی خانوار در سال ۱۳۹۰ نسبت به سال ۱۳۸۹ معادل ۲۵.۲۱ درصد و هزینه های غیرخوراکی معادل ۱۴.۲۲ درصد افزایش یافته است.

بررسی ترکیب هزینه های خوراکی و غیرخوراکی یک خانوار در تمام گروه های هزینه نشان می دهد، غیر از گروه ۱۲۰۰۰۰۰۰ ریال و کمتر، در سایر گروه های هزینه، سهم هزینه های غیرخوراکی خانوار بیش از سهم هزینه های خوراکی بوده است.

متوسط هزینه ها و درآمد خانوار بر حسب استان

بررسی متوسط هزینه کل سالانه یک خانوار شهری نشان می دهد که استان تهران با ۱۶۹۵۰۹۸۴۸ ریال بیشترین و استان سیستان و بلوچستان با ۸۶۰۲۰۲۲۲ ریال کمترین هزینه را در سال ۱۳۹۰ داشته اند.

بر اساس نتایج به دست آمده استان تهران با ۱۳۸۹۵۲۸۶۳ ریال بیشترین و استان سیستان و بلوچستان با ۵۴۴۴۰۹۴۸ ریال کمترین متوسط هزینه های غیرخوراکی سالانه یک خانوار شهری را در سال ۱۳۹۰ دارا است.

استان ایلام با ۴۹۴۹۹۴۰۰ ریال بیشترین و استان یزد با ۲۴۷۵۶۶۰۵ ریال کمترین متوسط هزینه خوراکی و دخانی سالانه یک خانوار شهری را نشان می دهد. همچنین استان تهران با ۱۶۵۳۷۱۴۳۶ بیشترین و استان آذربایجان شرقی با ۹۷۰۵۶۸۲۸ ریال، کمترین متوسط درآمد سالانه یک خانوار شهری را در سال ۱۳۹۰ به خود اختصاص داده است.

درآمدهای خانوار

بر اساس نتایج به دست آمده متوسط درآمد اظهارشده سالانه یک خانوار شهری در سال ۱۳۹۰، برابر ۱۳۰۳۰۱۴۴۵ ریال بوده که نسبت به سال قبل، ۲۲.۷۵ درصد افزایش داشته است. بررسی منابع تامین درآمد خانوارهای شهری نشان می دهد که ۵۵.۲۰ درصد درآمد از محل درآمدهای متفرقه، ۲۹.۳۹ درصد از مشاغل “مزد و حقوق بیگری” و ۱۵.۴۰ درصد از مشاغل “آزاد”، تامین شده است.

بررسی متوسط درآمد سالانه یک خانوار شهری بر حسب فعالیت اصلی محل کار سرپرست خانوار نشان می دهد، خانوارهایی که فعالیت اصلی محل کار آنها، آموزش است با درآمد اظهار شده سالانه ۱۷۷۲۲۰۷۱۴ ریال، بیشترین درآمد و خانوارهایی که فعالیت اصلی محل کار سرپرست آنها خانوارهای معمولی دارای مستخدم است، با درآمد اظهار شده سالانه ۱۰۳۴۱۰۰۱۲ ریال کمترین درآمد را در سال ۱۳۹۰ داشته اند.

در سال ۱۳۹۰ متوسط هزینه خوراکی و دخانی یک خانوار شهری، برابر ۳۲۷۵۱۵۴۳ ریال بوده است که در مقایسه با سال ۱۳۸۹ به میزان ۲۵.۲ درصد افزایش نشان می دهد. بر اساس نتایج این بررسی، در بین هزینه های خوراکی و دخانی بیشترین سهم، ۲۳.۷ درصد، مربوط به هزینه “گوشت” بوده و هزینه های مربوط به “آرد، رشته، نان، غلات و فرآورده های آن” با ۲۳ درصد، میوه ها و سبزی با ۱۶.۷ درصد، شیر و فرآورده های آن و تخم پرندگان با ۱۰.۶ درصد و نوشابه ها، غذاهای آماده و دخانی ها با ۷.۶ درصد در مراتب بعدی اهمیت قرار داشته است.

همچنین در سال ۱۳۹۰ هزینه های مربوط به هزینه های مربوط به آرد، نان، غلات و فرآورده های آن ۶۲.۸ درصد، شیر و فرآورده های آن و تخم پرندگان ۲۹.۴ درصد، خشکبار، آجیل و حبوب ۲۷.۳ درصد، روغن ها و چربی ها ۲۳.۱ درصد، “قند، شکر، شیرینی ها، چای، قهوه و کاکائو” ۲۲.۱ درصد، “نوشابه ها، غذاهای آماده و دخانی ها” ۱۴.۲ درصد، “گوشت” .۱۴ درصد، “میوه و سبزی ها” ۱۱.۳ درصد و “ادویه ها و چاشنی ها و سایر ترکیب های خوراکی” ۱۱.۸ درصد نسبت به ارقام هزینه مشابه سال قبل افزایش داشته است.

در سال ۱۳۹۰، متوسط هزینه های غیرخوراکی یک خانوار شهری برابر ۹۹۹۶۴۵۵۳ ریال بوده است ، که در مقایسه با سال قبل، افزایشی برابر با ۱۴.۲ درصد نشان می دهد. هزینه “مسکن” با سهمی معادل ۴۴.۴ درصد از کل هزینه های غیرخوراکی، بیشترین سهم را دارا بوده است . هزینه های “حمل و نقل و ارتباطات” با ۱۶.۵ درصد، “کالاها و خدمات متفرقه” با ۱۲.۳ درصد، “بهداشت و درمان” با ۱۱.۶ درصد و “پوشاک و کفش” با ۵.۶ درصد در مراتب بعدی قرار دارند.

طبق اعلام مرکز آمار ایران در سال ۱۳۹۰، هزینه های “مسکن” ۱۹.۹ درصد،”حمل و نقل و ارتباطات” ۱۵.۲ درصد، “بهداشت و درمان” ۱۰.۶ درصد، “پوشاک و کفش” ۳.۱ درصد، “تفریحات ، سرگرمی ها، تحصیل و آموزش” ۳.۲ درصد نسبت به سال قبل افزایش داشته است.