گمانه‌زنی‌هایی درباره زمان مذاکرات آینده ایران و ۱+۵
با وجود گمانه‌زنی‌های متعدد درباره زمان مذاکراتی احتمالی ایران و ۱+۵، برخی کارشناسان عقیده دارند بعید است چنین مذاکراتی تا چند ماه دیگر شکل بگیرد.
نخستین دلیل در این باره این است که مسلماً تا زمانی که وزیر خارجه آمریکا تعیین نشود، معاون سیاسی وی که نماینده آمریکا در گروه ۱+۵ هم هست نیز مشخص نخواهد شد و تا وقتی معلوم نباشد از طرف آمریکا چه کسی در مذاکرات شرکت می‌کند، قطعاً مذاکرات آغاز نمی‌شود.
سرگئی ریابکوف، معاون وزیر خارجه روسیه و نماینده این کشور در مذاکرات ایران و ۱+۵ هم روز ۱۸ آبان به خبرگزاری روسی «ایتارتاس» گفته است که بعد از اینکه مشخص شود وزیر خارجه آمریکا کیست، دیگر درباره از سرگیری مذاکرات تعلل نخواهد شد.
علاوه بر این، حتی اگر فرض کنیم که «وندی شرمن» نماینده فعلی آمریکا در گروه ۱+۵ در سمت خود باقی می‌ماند، باز هم او زمانی نیاز خواهد داشت تا دیدگاه‌های خود را با وزیر خارجه جدید چک کند و همچنین با همتایان خود در گروه ۱+۵ هماهنگ شود.
هر چه تیم سیاست خارجی آینده اوباما به تیم فعلی نزدیک باشد، فرآیند به روز شدن و هماهنگی زمان کمتری نیاز خواهد داشت.
دلیل دوم مربوط به این موضوع است که بی شک گروه ۱+۵ منتظر خواهد ماند تا ببیند که نتیجه گفت‌وگوی ایران و آژنس به چه سمتی میل می‌کند. این مذاکرات روز ۲۳ آذر انجام می‌شود. منطقی است اگر تصور کنیم که گروه ۱+۵ تا آن زمان صبر خواهد کرد.
سومین دلیل – که ظاهراً از همه مهمتر است- این است که دولت جدید آمریکا باید بتواند سیاست جدید خود درباره ایران را –اگر سیاست جدیدی در کار باشد- نهایی کند. این امر مستلزم کامل شدن رایزنی‌ها درون دولت آمریکاست که مشخصاً علاوه بر وزیر خارجه، به تعیین متصدیان مناصبی چون مشاور امنیت ملی، مدیر اطلاعات ملی و رئیس سیا مربوط است.
علاوه بر این دولت جدید آمریکا باید بتواند با متحدان اصلی خود رایزنی‌هایی جدی در این باره داشته باشد. خصوصاً عمق بحرانی که در روابط نتانیاهو و اوباما وجود دارد –با توجه به حمایت جدی رژیم صهیونیستی از رامنی- رایزنی واشینگتن- تل آویو درباره مسائل مربوط به ایران را دشوارتر از همیشه کرده است.
بنابراین به نظر نمی‌رسد آمریکا به زودی آمادگی ورود به مذاکراتی جدی با ایران را داشته باشد، مگر اینکه هدف آمریکا صرفاً برگزاری یک دور مذاکره بدون دستاورد با ایران برای اثرگذاری بر فرآیندهای سیاست داخلی در کشورمان در آستانه انتخابات ریاست جمهوری باشد، که البته فرض بعیدی نیست.
