۱۵ بره به بهای ۴ میلیون تومان!

اگر مادام ژان دیولافوا، ایران شناس زنده بود و می شنید بهای ۱۵ رأس بره ۴ میلیون تومان است یعنی هر بره (نه گوسفند کامل) ۲۶۶ هزار تومان بها دارد، بلافاصله سر بر زمین می گذاشت و با سکته کامل و با ابراز ندامت از به دنیا آمدن مجدد خود به سرای باقی بازمی گشت، زیرا او صد سال پیش برای یک گوسفند دو تومان پرداخت کرده بود.

در روزنامه نوشته بود: چند سارق جوان (که لابد به فعالیت های دامپروری و تولید مواد گوشتی علاقه مند بوده اند) به جای مراجعات پی در پی به بانکها و التماس دریافت وام شغلی، به کار آسانتر و بی زحمت تری روی آورده از طریق سرقت های گذری و گاهی به گاهی، سرمایه لازم را برای یک شغل شرافتمندانه(!) فراهم آورده اند.

این دزدان از باز بودن در اتومبیل پراید وطنی که در آن را مانند در کاروانسرای شاه عباسی به راحتی می توان گشود استفاده کرده از ۷ میلیون موجودی عابر بانک صاحب بخت برگشته آن ۳ میلیون تومان برنج و گوشت خریدند و به کسبه محل فروختند و ۴ میلیون بقیه را به مصرف خرید ۱۵ رأس بره از یک گوسفند فروش رساندند.

ملاحظه می فرمایید مدرنیته در کشور ما چقدر گسترش یافته که با پول دزدی ۴ میلیون تومان به کارت عابر بانک مرد گوسفند فروش واریز کرده و ۱۵ بره از قرار هر رأس ۲۶۶ هزار تومان خریداری کرده اند.
دزدان که گویا سه چهار نفر بوده اند هر کدام حفظ و پرورش ۵ رأس بره را در منازل مسکونی خود تقبل کرده قصد داشته اند با دزدیهای بعدی مرتع و گوسفند داری نیز خریداری کنند تا در آینده مانند مرحوم مغفور هژبر یزدانی که از گوسفند چرانی و چوبداری آغاز کرد و صاحب بیشتر سهام بانک صادرات و بانک ایرانیان شد، به مدارج عالی برسند.

در این ماجرا آنچه توجه مرا جلب کرد صرف نظر از اینکه دزدی و سرقت مسلحانه و غیر مسلحانه و کیف زنی و سرقت با موتورسیکلت و حمله به بانوان یا حمله به مشتریان بانکها جنبه ورزش ملی و پیک نیک یافته است، بهای احشام است.
من هیچ فکر نمی کردم قیمت هر رأس بره به ۲۶۶ هزار تومان رسیده است. من اصلاً باور نمی کردم در کشوری که زمانی انبار گوشت خاورمیانه بوده و میلیونها گاو و گوساله و گوسفند در مراتع آن می چریده اند و گله گله گوسفند به کشورهای همسایه صادر می شده بهای یک بره شش هفت ماهه به ۲۶۶ هزار تومان رسیده باشد.

راستی با کشاورزی و دامپروری خود چه کرده ایم که چنین شده است؟
به نظرم بسیار رواست وزارت محترم جهاد کشاورزی و مضافات برای این دزدان که پول دزدی از حساب عابر بانک یک پراید سوار بیچاره را صرف خرید گوشت و برنج برای تأمین مصارف بقالی ها و قصابی های محله خود کرده و علاوه بر آن زحمت نگهداری ۱۵ بره دزدی را در منازل خود تقبل فرموده اند، جایزه و نشان و مدالی در نظر گیرد و در مراسمی آن نشان ها را از گردن ستبر و پهن و کلفت این جوانان غیور که اسامی حماسی مانند «کاوه» داشته اند (البته به جای کاوه آهنگر، کاوه کارت عابر بانک دزد و پراید دزد) آویزان کند و حتی زمینی به آنان با قباله منگوله دار اهدا کند که از این به بعد بره های دزدی را در آنجا تحت تربیت قرار دهند و بزرگ کرده به بهای گزاف بفروشند.

اینکه به مادام دیولافوای فرانسوی اشاره کردم بدین دلیل است که آن مرحومه باستان شناس که خودش هم بنوعی اهل سرقت بود، هزاران هزار قطعه اشیای باستانی شوش را بدون کسب اجازه از دولت ایران جمع آوری و بسته بندی کرد و بوسیله یک کشتی بخاری فرانسه که به ساحل کارون آمده بود به فرانسه فرستاد و دو گالری بزرگ موزه لوور را پر کرد و خود او نیز اعتراف می کند که این سرقت را انجام داده است. مادام دیولافوا در سفر به ایران در آذربایجان هر چند روز یک بار یک گوسفند چاق قبراق به مبلغ دو تومان خریداری می کرد و چارواداران که قاطرهای حامل بنه او را حمل می کردند آن گوسفند را ذبح کرده از دهها کیلو گوشت آن کباب چنجه، آبگوشت و تاس کباب و قیمه پلو، طبخ کرده به خندق بلا می فرستادند.
حالا خوب است مادام دیولافوا سر از خاک بردارد، روحش به ایران سری بکشد و ببیند دزدان، هر رأس بره را ۲۶۶ هزار تومان خریداری می کنند، آن هم با پول دزدی!