اضافه تولید» عربستان خالی بندی بود

گروه سیاسی- آرش خلیل خانه: قطع صادرات نفت ایران به فرانسه و انگلیس، دو کشوری که تلاش کردند وانمود کنند ماه هاست که از ایران نفت نمی خرند، در کمتر از یک هفته بیش از بیست دلار بر قیمتهای نفت در بازارهای جهانی افزود و آن را تا ۱۲۶ دلار بالا برد.

این در حالی است که فرانسه وانگلیس درعمل نفت بسیار کمتری به نسبت کشورهای اروپایی دیگر چون ایتالیا، اسپانیا و یونان والبته کشورهای اروپای شرقی از ایران خریداری می کنند.
در همین حال افزایش سرسام آور قیمت نفت و در پی آن قیمت حاملهای انرژی بویژه بنزین مرزهای اروپا را در نوردیده و در آن سوی اقیانوس اطلس، بازارهای آمریکا را هم دچار تنش کرده، به نحوی که در همین مدت قیمت سوخت در آمریکا نیز ۱۱ درصد رشد را تجربه کرده است.
این بحران، در زمستان سخت امسال اروپا و آمریکا که مزید بر بحران اقتصادی دو ساله شده است موجب شده دولتمردان آمریکایی به طور جدی گزینه استفاده از ذخایر نفتی این کشور را برای مهار قیمت سوخت، بویژه بنزین بررسی کنند.

بلوف سعودی ها لو رفت

در همین حال تصمیم مقامهای آمریکایی برای بررسی استفاده احتمالی از ذخایر نفتی خود برای کنترل بازار حکایت از آن دارد که وعده تأمین خلا نفت ایران در بازارهای جهانی از سوی عربستان سعودی یک بلوف سیاسی بیش نبوده است، بلوفی که حتی کشورهای اروپایی و آمریکا هم نتوانسته اند به اندازه یک هفته روی آن حساب باز کنند.
این در حالی است که پس از اعمال تحریم نفتی ایران علیه فرانسه وانگلیس،روز پنج شنبه احمد قلعه بانی مدیر عامل شرکت ملی نفت ایران از انجام گفتگوهای سایر اروپایی ها برای عقد قرارداد های بلند مدت ۲ تا ۵ ساله برای خرید نفت از ایران خبر داد.
این در حالی است که پیش از این روزنامه نیویورک تایمز در سرمقاله خود اذعان کرده بود، عربستان توان تأمین نفت ایران را ندارد و مقامهای اروپایی و آمریکایی به خوبی می دانند که ناکامی سعودی ها در این بلوف به طور غیرمنتظره و بدون آمادگی قبلی افزایش چشمگیر بهای نفت را به همراه داشته باشد و این موضوع فشار بیشتری به بازارهای جهانی وارد می کند، زیرا نه نفت سنگین عربستان برای پالایشگاه های اروپایی که از نفت ایران استفاده می کنند قابل جایگزینی است و نه منابع عربستان توان تولید بلند مدت مازاد را دارند، ضمن اینکه اضافه تولید نفت عربستان که به معنای در مرز بحران قرار گرفتن بازار های نفتی است، شرایطی را ایجاد می کند که با یک شوک، مانند تهدید بستن تنگه هرمز یک فاجعه به بار آورد.

نفت، کالایی که می توان مشروط کرد

عضو کمیته سیاست خارجی کمیسیون امنیت ملی مجلس روز گذشته در گفتگو با خبرنگار ما با تأکید بر اینکه اروپا ناگزیر است در رفتار ها و تصمیم خود تغییر ایجاد کند، اظهار داشت: اروپایی ها خودشان به هیچ وجه مایل به رو در رو شدن با کشوری مثل ایران و تجربه آنچه در حال رخ دادن است، نیستند ولی بشدت زیر فشار لابی های صهیونیستی و آمریکا قرار گرفتند و امروز هم تاوان آن را می دهند.محمدکریم عابدی افزود: ایران نشان داد که شرایط واقعی بازار انرژی چیست و این ما هستیم که می توانیم برای فروش کالای راهبردی خود یعنی نفت شرط بگذاریم، همان طورکه آنها برای بنجل ترین کالاها و فناوری هایی که به دیگر کشورها می دهند آنها را استثمار می کنند.عضو کمیسیون امنیت ملی وسیاست خارجی مجلس اضافه کرد: مجلس نیز طرح خود را برای قطع صادرات نفت به برخی کشورها آماده کرده و در صورت لزوم وارد خواهد شد و موضع دولت ونظام را تقویت خواهد کرد که در این صورت نوسانهای بازار انرژی بیش از این و فراتر از تحمل اقتصاد بحران زده اروپا خواهد بود.عابدی با اشاره به اینکه به اصطلاح فرجه اتحادیه اروپا برای تحریم نفتی ایران به این امید بود که مصالحه ای با تهران انجام شود و آنها از این بلوف خود سربلند بیرون بیایند، گفت: نقشه آنها نقش بر آب شد و اگر سران این کشورها رویه خود را تغییر ندهند ، در کنار بحرانهای اقتصادی و مالی و افت ارزش یورو باید با تنشها و موج جدید نارضایتی های اجتماعی و اوج گیری دوباره جنبش ۹۹ درصد ناشی از پیامدهای قطع صادرات نفت ایران هم مواجه شوند.

اروپا بی گدار به آب زده

در همین حال دکتر سید رضا میرطاهر کارشناس مسایل اروپا و آمریکا نیز درباره این رخداد به خبرنگار قدس گفت: شماری از کشورهای عضو اتحادیه اروپایی مثل ایتالیا، اسپانیا و یونان بخش عمده وقابل توجهی از انرژی ونفت مورد نیاز خود را از ایران تأمین می کنند و از این رو هنگامی که این اتحادیه در ماه ژانویه تحریم نفتی وبانکی ایران را به تصویب رساند در عمل بیگدار به آب زد و محاسبه چنین واکنشی از سوی ایران و پیامدهای برای اعضایش نداشت.
دکتر میرطاهر با اشاره به اینکه جمهوری اسلامی ایران سلاح غرب را علیه خود آنها به کار گرفته، افزود: افشای برنامه آمریکا برای استفاده از ذخایر نفتی خود که یک شمشیر دو لبه به شمار می رود از یک سو و مذاکره کشورها و شرکتهای اروپایی برای عقد قراردادهای نفتی بلند مدت با ایران موید آن است که آنها خودشان هم می دانند جایگزینی برای نفت ایران وجود ندارد و حتی اگر هم طی چند ماه و با هزینه های گزاف اصلاح پالایشگاه های اروپایی بتوان از اضافه تولید نفت عربستان نیز استفاده کرد این کار معقولانه و عملی نیست، زیرا عربستان نمی تواند برای بلند مدت این کسری را تغمین کند و در نهایت آنها باید هزینه دوباره ای را هم در بعد سیاسی وهم در بعد مالی برای بازگشت به نفت ایران بپردارند.