اقتصاد بعد از توافق
این مقاله به قلم حسین راغفر می افزاید: در حال حاضر در پیش بینی های اقتصادی و انرژی جهان دیرزمانی است که بحث فروش و عرضه انرژی ایران کمتر دیده می شود و اگر تفاهمی که در لوزان صورت گرفت به توافق نهایی تبدیل و اقتصاد ایران وارد بازارجهانی شود طبیعتا یک ارزیابی و نقش بهتری برای اقتصاد کشور ترسیم خواهد شد. ضمن اینکه به نظر می رسد درصورت توافق نهایی، غربی ها فرصت های بسیار خوبی برای سرمایه گذاری در ایران درحوزه انرژی و در حوزه خودروسازی خواهند داشت.
این فرصت باعث خواهد شد خودروسازان مطرح دنیا برای سرمایه گذاری در ایران اعلام آمادگی کنند و یک فرصت مطلوب برای رقابتی شدن اقتصاد ایران به وجود خواهد آمد که با انتخاب های گسترده تری وارد چانه زنی با صنعتگران دنیا شود و این یک فرصت بسیار خوب برای اقتصاد ایران خواهد بود به همین دلیل است که شاهد اقدامات پژو و خودروسازان چینی پیش از ورود صنایع خودروسازی دنیا به ایران هستیم.
همچنین درمورد منابع آزادشده باید اذعان کرد که این منابع باید صرف بخش تولید و صنعت در داخل و درجهت صنعت شود نه تولید نفت و گاز چراکه سرمایه گذاری در بخش نفت و گاز یک سرمایه گذاری اشتباه است و باید این منابع روی خلق ارزش افزوده سرمایه گذاری شود. به همین دلیل باید با منابعی که آزاد می شود به سمت ساخت و سرمایه گذاری در صنایع دانش بنیان حرکت شود. چراکه این سرمایه گذاری می تواند ارزش افزوده مناسبی را برای ایران به وجود آورد. بنابراین علاه بر اینکه این تحریم ها منابعی را برای ما آزاد خواهد کرد، فرصت های سرمایه گذاری را برای ایران فراهم می کند البته اینکه سرمایه گذاری بعد از توافق در کجا صورت بگیرد، طبیعتا می تواند به اشتغال خیلی بزرگی در کشور منجر شود و مشکل بیکاری را تا حدود زیادی از بین ببرد ولی اگر قرار باشد نگاه بازارمحور به مسائل اقتصادی وجود داشته باشد احتمالا همین تعداد کارخانه ای که درحال فعالیت هستند نیز ورشکسته خواهند شد.
* منبع : روزنامه آرمان
