تولید تجاری نانوسلولز با استفاده از ضایعات چوبی و کشاورزی
محققان یک شرکت تعاونی دانش بنیان مستقر در پارک علم و فناوری مازندران، موفق به تولید تجاری نانوسلولز از ضایعات چوبی و کشاورزی شدند.
دکتر حسین یوسفی، مدیرعامل این شرکت تعاونی دانش بنیان و دانش آموخته دانشگاه تهران با بیان این که نانوپلیمرهای زیستی مانند نانوسلولز، فراوان‌ترین نانوپلیمر زیستی موجود در طبیعت هستند، گفت: این نانوفیبر سلولز با روش بالا به پایین سوپر آسیاب دیسکی از طیف وسیعی از مواد اولیه نظیر چوب، ضایعات چوبی، ضایعات کشاورزی و سایر منابع قابل تولید است. توزیع قطری نانوفیبرهای سلولزی تولید شده در محدوده ۵ تا ۸۰ نانومتر و با متوسط قطری حدود ۳۰ نانومتر است که بخش‌های تحقیقاتی و صنعتی کشور به این ماده نیاز مبرم دارند.
به گفته وی، سنتز باکتری یکی از روش‌های پایین به بالای تولید نانوسلولز است که در این شرکت استفاده می‌شود. توزیع قطری نانوفیبرهای تولید شده توسط باکتری ۲۰ تا ۹۰ نانومتر با متوسط قطری حدود ۴۵ نانومتر است. نانوکیتین، نانوکیتوسان و نانو پلیمرهای زیستی دیگر در مراحل ابتدایی تولید بوده و به زودی در فهرست محصولات ما قرار می‌گیرند.
وی با بیان اینکه ایران به عنوان چهارمین کشور موفق به تولید تجاری نانو سلولز شده است، تصریح کرد: نانوسلولز به دلیل داشتن خواص منحصر به فرد و کاربردهای وسیع یک ماده اولیه استراتژیک محسوب شده و تولید تجاری آن از اولویت‌های کشورهای پیشرو در نانو فناوری از جمله ایران است؛ البته در حال حاضر واحدهای تحقیق و توسعه صنایع و دانشگاه‌ها و مراکز تحقیقاتی بیشترین متقاضی استفاده از این ماده هستند.
یوسفی با بیان این که این نانو پلیمر، زیست سازگار، زیست تخریب‌پذیر و تجدید شونده است، خاطرنشان کرد: همچنین نانوسلولز مشکلی برای سلامتی انسان و حیوانات نداشته و سبب آلودگی محیط زیست نیز نمی‌شود. همچنین نانوپلیمر سبب بهبود خواص مکانیکی، نفوذناپذیری، شفافیت و … محصولات نهایی می‌شود.
برنده جایزه رساله برتر در جشنواره انتخاب پایان‌نامه سال دانشجویی سال ۱۳۹۱ درباره مزایای تولید تجاری نانوسلولز به ایسنا گفت: تامین بخشی از نانوسلولز مورد نیاز دانشگاه و صنعت در رشته‌های مختلف نظیر صنایع سلولزی، صنایع غذایی، داروسازی، زیست پزشکی، پزشکی، مهندسی پزشکی، صنایع دفاع، پتروشیمی، استفاده از پسماند سلولزی کشاورزی (کلش برنج، کلزا، گندم، باگاس و غیره) به عنوان ماده اولیه و ایجاد ارزش افزوده برای آنها، افزایش تولید علم مرتبط با نانوسلولز توسط محققان ایرانی، ایجاد برند جهانی در حوزه فناوری نانو با نام یک شرکت ایرانی و صادرات نانو سلولز به کشورهای منطقه در آینده‌ای نزدیک، بومی سازی تولید نانو سلولز، استقلال و عدم وابستگی علمی به خارج، اشتغال‌زایی مستقیم و غیر مستقیم از جمله مزایای تولید صنعتی و تجاری این محصول است.
یوسفی با بیان این که نانوسلولز به عنوان نانوپلیمرهای زیستی حداقل در بیست رشته و صنعت استفاده دارد، تصریح کرد: بخش‌های صنعتی شامل نانوکامپوزیت، فوم و فیلتر زیستی، کاغذسازی، پزشکی، مهندسی پزشکی و صنایع آرایشی و بهداشتی، صنایع غذایی، صنایع بسته‌بندی و نساجی، کشاورزی، صنایع الکترونیک و مغناطیس، هوافضا، خودرو، ساختمان و وسایل ورزشی، صنایع دفاع، نفت و پتروشیمی، صنایع رنگ از جمله مصرف کنندگان نانوسلولز محسوب می‌شوند.
