دادوستد با چین یعنی زیان ایران
در سال‌های اخیر واردات انواع کالاها از چین موجب شده واحدهای تولیدی کشور به‌شدت آسیب ببینند تا جایی که به گفته رییس شهرک‌های صنعتی ایران، ۱۴هزار واحد صنعتی در کشور تعطیل شده است.
به گزارش روزنامه تعادل حال این سوال مطرح می‌شود که سرنوشت کارگران کارخانه‌یی که تعطیل می‌شود چه خواهد شد؟ به‌طور قطع و یقین خیلی از این افراد تا مدت‌ها نمی‌توانند شغل مناسبی پیدا کنند و ادامه این وضعیت افزایش شدید بیکاری و به‌تبع آن افزایش جرم و جنایت و دزدی خواهد بود. ایران منابع بلوکه شده زیادی در برخی کشورها مانند کره، ژاپن، هند و چین دارد که به‌نظر می‌رسد بهترین تصمیم نگهداری این منابع تا زمان مشخص شدن قطعی مذاکرات هسته‌یی است. از طرفی می‌توان با این منابع، مانند ده‌ها کشور دیگر در چین سرمایه‌گذاری کرد و کالاهایی را که ارزش اقتصادی بالایی دارند، تولید و از همان‌جا به سایر نقاط دنیا صادر کرد؛ کالاهای دانش‌بنیان و اقلام مرغوبی که می‌توانند مشتری خود را پیدا کنند و برای کشور سودآوری داشته باشند.
از طرف دیگر پذیرفتن شرایط چینی‌ها در قرارداد صنعت برق، مبنی بر اینکه معادل ۶۰درصد رقم هر پروژه کالا از این کشور وارد ایران شود، اصولی نیست و قطعا به زیان کشور خواهد بود.
نمونه این تصمیم‌گیری را می‌توان در واردات پارچه از کشور هند مشاهده کرد. درحال حاضر معادل ۹ماه سال، پارچه از هند وارد کشور شده که نتیجه آن تعطیلی بسیاری از واحدهای پارچه‌بافی شد.
پیشنهاد ما این است که وزیر صنایع، مسوولان گمرک و سایر نهادهای ذی‌ربط در جلسات مختلف به هماهنگی و یک تصمیم مشترک و منطقی برسند تا اجازه ندهیم سرمایه‌های کشور از بین برود. همچنین برای منابع بلوکه شده نیز نباید عجله کرد و برای دسترسی به آنها، هر نوع کالای بی‌کیفیت را وارد کشور کرد و از طرفی تولید داخلی را نیز به ورطه نابودی کشاند.
این درحالی است که مشکل خاصی متوجه این منابع نیست و حتی اگر هم چینی‌ها بخواهند بابت نگهداری آن شارژ دریافت کنند، بهتر است تا اینکه بخواهیم کالاهای چینی وارد کشور کنیم. چینی‌ها در پروژه‌های عسلویه، جاده سوم شمال و… نشان دادند که افراد پیگیر و منضبطی نیستند و بنابراین به‌نظر می‌رسد که هرجای دیگری که ما وارد چنین مقوله‌یی با چینی‌ها شویم، زیان خواهیم کرد.
