لطفا پاسخگو باشید؛چه کسانی از برگزاری دو رویداد به فاصله یک ماه سود میبرند؟
این روزها صنعت نساجی و تولیدکنندهگان کشور با پدیده دو نمایشگاه به فاصله کمتر از یک ماه مواجه هستند. حرف و حدیثهای فراوانی پیرامون این مسئله به وجود آمده نظرات مختلفی نیز مطرح شده است. تعداد زیادی از تولیدکنندهگان که از قضا طرف اصلی ماجرا و بخش مهم قضیه هستند بر این عقیدهاند که برگزاری نمایشگاه به این صورت به هیچ عنوان منطقی و عقلانی نیست. آنها میگویند در هیچ کجای دنیا همچین اتفاقی نمیافتد. همچنین بر این باورند که ما منکر فضای رقابتی نیستیم اما به این شکل فعلی قطعاً مخرب خواهد بود و اولین کسانی که ضرر خواهند دید ما صنعت گران و در درجه دوم این به ضرر صنعت نساجی کشور و بدبینی در فضای بینالمللی خواهد بود. در این میان افراد معدود و تشکلهایی نیز هستند که به صورتهای مختلف از نمایشگاه شهرآفتاب حمایت سفت و سختی میکنند و بر این باور هستند که این نمایشگاه با اینکه دوره اول خود هست آینده درخشانی دارد و باید به این مجموعه توجه بیشتری گردد.
در روزهای گذشته اما ما به سخنان اکثر افرد درگیر در این قصه گوش دادیم. آنچه که برهمهگان آشکار است کوتاهیهای صورت گرفته هم از طرف مسئولین دولتی(وزارت صنعت، اتحادیهها، تشکلها ) و هم مسئولین شهر آفتاب است. سوالات مختلفی مطرح است من جمله اینکه “چه کسانی مجوز برگزاری رویداد مشابه را دادهاند؟” “آیا سایت شهرآفتاب از توافقات خود با سازمان توسعه تجارت و وزات صنعت خبر ندارد؟” “آیا مجموعه شهرآفتاب و در پشت پرده آن شهرداری به دنبال ضربه زدن به دولت و تولیدکنندهگان هستند” “در پشت این قضیه چه اهدافی از طرف شهر آفتاب دنبال میشود؟”
در هفته گذشته ما به سراغ مسئولین شهر آفتاب رفتیم تا دلایل برگزاری نمایشگاه فرش ماشینی شهرآفتاب را در فاصله کمتر از یک ماه نسبت به رویدادی که نهمین دوره آن امسال برگزار خواهد شد جویا شویم اما متأسفانه تا به همین لحظه هیچ کس به سوالات ما پاسخگو نبوده است. حال سازمان توسعه تجارت که از طرف بدنه دولتی مسئولیت برگزار رویدادهای بینالمللی در سایت چمران را دارد و طی توافقاتی که با مجموعه شهر آفتاب داشتهاند بنا بر این شده که تعدادی از رویدادهای برگزار شده در سایت چمران به سایت شهر افتاب منتقل شود اما در صورتی که سایت شهرآفتاب بخواهد رویداد مشابهی برگزار کند و مجوز دهد باید از رویداد برگزارشده در سایت چمراه حداقل شش ماه فاصله زمانی داشته باشد. شروط دیگری نیز دارد که مهمترین و بدیهیترین شرطی که در رویدادهای برگزار شده توسط شهرآفتاب زیرپا گذاشته شده همین مورد فاصله زمانی است.
طبق اطلاعاتی که ما بدست آوردیم نمایشگاه فرش ماشینی در شهرآفتاب تنها رویداد مشابه با فاصله کمتر نیست بلکه در تیرماه نیز نمایشگاه لوازم التحریر نیز در سایت شهرآفتاب برگزار شد که طبق مشاهدات خبرنگار کهن به بدترین شکل ممکن برگزار شده و بازدیدکنندهگان به تعداد انگشتان دست بوده است. همچنین قرار است در تاریخ ۲۵ تا ۲۸ دی ماه نیز نمایشگاه ماشین آلات صنعت نساجی(ایران تکس) در مجموعه شهر آفتاب برگزار گردد. نکته قابل توجه همزمانی این نمایشگاه با نمایشگاه دموتکس هانوفر است. نمایشگاه دموتکس هانوفر مهمترین رویداد جهانی در حوزه نساجی است در تاریخ ۲۲ تا ۲۵ دی ماه برگزار خواهد شد.
شهرآفتاب اقدام به اعطای مجوز برای برگزاری نمایشگاههایی کرده است که طبق مشاهدات معلوم است هیچگونه کار کارشناسی شده برای برگزاری نمایشگاهها صورت نمیگیرد حتی مسئولین آن نه تنها هیچ اطلاعی از رویدادهای جهانی ندارند بلکه دغدغهای نیز برای برای برگزاری نمایشگاه به نحو مطلوب ندارند. کاملا مشهود است که اینگونه کارها نتیجهای جز ضرر و ضربههای جبران ناپذیر به حوزه صنعت نتایج دیگری نخواهند داشت. از اینگونه مسائل که بگذریم اما آیا اصلا شهر آفتاب زیرساختهای لازم برای برگزاری همچین نمایشگاههایی را دارد؟ تا به امروز شهرآفتاب در برگزاری نمایشگاهها بسیار خبرساز شده است از آب گرفتگی سالنها در نمایشگاه کتاب امسال گرفته تا مسئله حمل و نقل به این مجموعه هم در فصول گرم و هم فصول سرد زمستانی.
درکنار همه اتفاقاتی که در بالا شرح داده شد عدهای نیز در خود حوزه صنعت نساجی هستند که از طریق استفاده از تریبونهای جمعی به دنبال منافع شخصی خود هستند.
حمایتهایی از طرف برخی افراد صورت میگیرد که هیچ پشتوانه علمی دقیقی پشت آن مشاهده نمیشود. به شرکتها و ارگانها مختلف نامه زده میشود و از آنها درخواست میشود که در رویدادی شرکت کنند. رویدادی که سراسر آن همچنان محل بحث و مناقشه بسیاری از فعالین این حوزه میباشد. رویدادی که تا به امروز از نظر افراد مختلف در این حوزه لقب رویداد تفرقه افکن به خود گرفته و ادامه این روند و برگزاری آن ضررهای به شدت سنگین و بعضاً جبران ناپذیری متوجه صنعت نساجی و در درجه اول تولیدکنندهگان این حوزه خواهد کرد.
آیا کسی قرار نیست نسبت به بیقانونیها و رفتارهای سلیقهای صورت گرفته توسط برخی افراد پاسخی داده شود؟ آیا مدیرکل دفتر صنایع نساجی یا وزیر محترم صنعت، معدن تجارت از این اتفاقات خبر ندارد؟ آیا رئیس انجمن صنایع نساجی یا رئیس اتحادیه تولید و صادرات نساجی و پوشاک قرار نیست کاری بکنند؟ چرا همه در قبال این قضیه سکوت کردهاند؟ آیا درست است برخی از مسئولین چون تریبونی در اختیار دارید از آن استفاده نمایید و صحبتهایی مطرح کنید که باعث ضرر تعدادی تولید کننده گردد؟ آیا این کار شما غیرقانونی نیست؟
اگر به دنبال کار دقیق و اطلاع رسانی هستید به صورت کاملا کارشناسی شده و علمی به شرکتها بگویید. اگر رویداد شهرآفتاب به نفع همه است نمایشگاه شهریور را لغو میکردید. اگر توافق شده تعدادی از نمایشگاههای برگزار شده در سایت چمران به سایت شهرآفتاب منتقل شود خب کار دقیق و منطبق بر واقعیات و کارشناسی شده باشد نه دلبخواهی.
درکنار برخی مسئولین، شرکتی نیز وجود دارد که چون ارتباط کاری با تعداد زیادی از شرکتها دارد از این ارتباط و قدرت نفوذ خود سوءاستفاده کرده و به اکثر شرکتها اعمال سلیقه میکند. در واقع برخی از شرکتهای نوپا و مشتری خود را به حضور در این نمایشگاه وادار میکند. در اینکه هرکسی حق انتخاب دارد و میتواند آزادانه تصمیمات خود را بگیرد شکی نداریم اما زمانیکه این تصمیم شما همراه با اعمال سلیقه در چند شرکت دیگر آن هم با سوءاستفاده از قدرتی که در اختیار دارید باشد کار درستی به نظر نمیآید.
اما همه ماجرا به این شرکت ختم نمیشود. شرکت یاد شده نماینده یک شرکت ترک در ایران است. نیک میدانیم که شرکتهای ترک بزرگترین رقیب ما در حوزه فرش ماشینی هستند. شرکتها تولیدکننده پوشاک پس از آنکه توانستهاند با ورود غیرقانونی به کشور پوشاک ما را دچار مشکل سازند بدشان نمیآید یک رقیب قوی در حوزه فرش ماشینی را نیز از بازار بینالمللی حذف کنند. آیا در پشت تمام این مناسبات شما نفعی به شرکتهای ترک نخواهد رسید؟
بیشک وجود این اختلافات در سطح ملی و بینالمللی اعتماد نسبت به حوزه نساجی کشور را از بین خواهد برد. برگزاری دو نمایشگاه آن هم به این صورت موجب تمسخر و تحقیر کشور ما در فضای بین المللی شده است و بیشترین سود این قضیه نصیب شرکتهای فرش ماشینی ترک خواهد شد. ترکها در این حوزه از طریق اعمال نفوذ در برخی اشخاص که نمایندگی شرکتهای ترک را دارند در حال دامن زدن به این فضای مسموم در کشور هستند.
نویسنده: فرشاد سلطانی