وقتی صنایع دستی از چغندر هم بی ارزشتر میشود
به گزارش خبرنگار مهر، از سال ۸۷ بازار شعارها برای ساخت بازارچه صنایع دستی قم در میان مسئولان این استان داغ بوده است.
در این سالها هر چه رسانهها داد دل هنرمندان را در میان برگههای روزنامه و سایتها فریاد زدند صدایشان به کسی یا جایی نرسید و از احداث یک بازارچه، یک کارگاه یا حتی یک مکان برای فروش صنایع دستی در قم خبری نشد اما ما باز هم مینویسیم.
استان قم از شهرستانهایی مانند کاشان، نیاسر، قمصر و حتی شهرهای حاشیهای کشور برای ترویج و اهمیت به صنایع دستی در ردههای پایین تر قرار دارد.
تصور این که یک استان و به گفته مسئولان یک کلان شهر، حتی یک فروشگاه مخصوص صنایع دستی مختلف ندارد شاید برای خیلیها باور کردنی نباشد اما واقعیتی است که شهر توریستی و زائر پذیر قم فاقد چنین جایگاهی است.
علی عباسی اسفهرود، هنرمند نقش برجسته روی سفال استان قم در این باره به خبرنگار مهر گفت: در بلوارها و بوستانهای قم برای زیبا سازی از قنبید، چغندر و انجیر و یا توپ پلاستیکی استفاده میشود، آکواریوم برای نمایش ماهی میگذارند اما در کجای شهر صنایع دستی به نمایش گذاشته شده است؟ و کجا باید برای خرید صنایع دستی برویم؟
عباسی اظهار داشت: اگر آکواریم صنایع دستی بگذارند که قابل دسترسی ماموران هم باشد و مروج فرهنگ آن چه اشکالی دارد؟
وی افزود: صنایع دستی که سمبل اسلام در کشور اسلامی یا در شهر قم به عنوان مرکز تشیع جهان باشد کجاست؟
درجه هنری به هنرمندان عطا شود
زهرا محمودی، یکی از هنرمند صنایع چوب استان قم نیز در این خصوص گفت: گذشته از نبود مکانی برای ارائه صنایع دستی، مسئولان استان برای ثبت کارهای معنوی هنرمندان تلاش نمیکنند و هنرمندشناسی استانی وجود ندارد.
وی پیشنهاد داد: اگر شناسایی و درجه بندی هنرمندان به صورت اینترنتی توسط سازمان مرکزی صنایع دستی کشور انجام میشد بهتر بود.
این هنرمند قمی ادامه داد: در هر استان باید هنرمندان را شناسایی و درجه هنری به آنان عطا شود اما این امر برای مسئولان صنایع دستی مهم نیست چون کارشناسان به معنای واقعی کارشناس نیستند و تفاوت کار فاخر و غیرفاخر را به درستی متوجه نمیشوند و کسانی که شاید سالها وقت و انرژی خود را غیر از خرید مصالح برای یک اثر گذاشتهاند با کسی که بالاترین و با ارزش ترین کارش به ۲۰۰ هزار تومان میرسد برابر است و به همین خاطر ارزش گذاری درست روی کارها انجام نمیشود.