گزارشی در حضور نمایندگان انجمن صنایع نساجی در دانشکده مهندسی نساجی دانشگاه امیرکبیر

 
صنعتگران کاری کرده اند, کارستان

پنجم خرداد آمفی تئاتر دانشکده نساجی دانشگاه امیر کبیر میزبان نمایندگان انجمن صنایع نساجی ایران بود. این نشست با حضور آقایان مهندس محمد مروج رئیس و دکتر علیمردان شیبانی نایب رئیسهیئت مدیره انجمن صنایع نساجی و جمعی از دانشجویان مقاطع مختلف تحصیلی رشته نساجی این دانشگاه آغاز شد.

دکتر شیبانی نایب رئیس هیئت مدیره انجمن صنایع نساجی ایران در آغاز با اشاره به اهمیت صنعت نساجی در مقایسه با دیگر صنایع در ایران گفت در ایران حدود ۱۰ هزار واحد تولیدی نساجی دارای پروانه کسب داریم ودر حال حاضر ۴۰۰ هزار نفر به طور مستقیم در این صنعت مشغول به کار هستند و امکان ایجاد اشتغال با این سرانه سرمایه گذاری در این صنعت باور کردنی نیست.اگر در هر واحد نساجی ۳۰۰۰ نفر مشغول به کار شوند آیا بیکاری وجود خواهد داشت؟ با سرمایه گذاری ۲۰۰ میلیون دلاری در صنایع مختلف میتوان ۲۰۰۰ نفر را مشغول به کار کرد ولی با همین سرمایه می توان ۲۰۰ کارخانه نساجی ساخت که اگر در هر یک حداقل ۱۰۰ نفر شاغل باشند ۲۰۰۰۰ هزار نفر مشغول به کار می شوند. میزان کل سرمایه گذاری در صنعت نساجی ۵درصد کل صنایع کشور است با این ۵درصد ۴۰۰ هزار شغل مستقیم ایجاد شده و ۷۸ هزار میلیارد ریال سرمایه گذاری ایجاد شده است و صنعت نساجی ۳ درصد ارزش افزوده کل صنعت را به خود اختصاص داده است.

aوی در ادامه گفت ارزش تولیدات صنعتی و پوشاک در سه سال گذشته در حدود ۵۵ هزار میلیارد ریال بوده است و صادرات ما در حدود ۲میلیارد دلار است آنهم در این شرایطی که ما در هر قدمی که بر می داریم با هزاران مشکل روبرو هستیم. خودمان باید بخواهیم تا مشکلاتمان با کمک دولت, مجلس, صنعتگران و دانشجویان حل شود همه ما از یک خانواده هستیم باید بخواهیم و قدم برداریم تا مشکلاتمان حل شود اگر نخواهیم مشکلات حل نمی شود بلکه فراموش می شوند اما اگر بخواهیم و عمل کنیم قطعا پیشرفت خواهیم کرد.باید بدانیم کاری که صنعتگران ما در دوره تحریم کردند کارستان بود وگرنه از این صنعت چیزی باقی نمانده بود.

شیبانی خطاب به دانشجویان گفت بعد از تحصیل وقت ثمردهی شماست. متاسفانه به دلیل عدم وجود شرایط لازم برای اشتغال, مغزهای ما فرار می کنند و کشورهای دیگر از آنها جهت منافع خودشان استفاده می کنند.تحصیل در این دانشگاه و امثال اینجا کار ساده ای نیست و دانشجویان این دانشگاه هرجایی که بروند پیشرفت خواهند کرد و ما باید از این استعدادها و این نیروهای کار تازه نفس نهایت استفاده را ببریم.مهاجرت هر یک از شما ضربه محکمی به این کشور خواهد زد. تنها با دعا و ثنا, نخ و پارچه تولید نمی شود بلکه تولید علم می خواهد.
در ادامه دانشجویان سوالاتی را مطرح کردند و جلسه به صورت پرسش و پاسخ ادامه یافت.

-دانشجویی پرسید انجمن چه برنامه ای برای دانشجویان دارد و چطور می توانیم با شما ارتباط تنگاتنگ داشته باشیم؟

مهندس مروج در پاسخ گفت انجمن پیش از این نیز مرتب با دانشگاه ارتباط داشته است یک ماه اساتید به انجمن می آمدند و مشکلات انجمن را می شنیدند و امیدواریم این ارتباطات بیشتر شود و همچنانکه انجمن در ساخت دانشکده همت گمارد در آینده نیز بتواند موثر باشد. ماه بعد انجمن به دانشگاه می آمد و از مسائل و مشکلات دانشجویان با خبر می شد. انجمن در دانشکده دفتری داشت که هرکه علاقمند به ارتباط با انجمن بود می توانست از این طریق ارتباط برقرار کند اما کمتر مورد استقبال واقع شد.

رئیس هیئت مدیره انجمن صنایع نساجی ایران در ادامه خطاب به دانشجویان گفت: زمانی که ما از دانشگاه فارغ التحصیل شدیم ۱۰ سال برای دیگران کار کردیم و اشتباهاتمان به حساب آنها بود اما در حال حاضر دانشجویان از سال سوم دانشگاه بدون کسب تجربه به فکر کار مستقل هستند و هزینه این بی تجربگی را خود باید بپردازند.پیشنهاد می کنم ابتدا از اشتباهاتتان درس بگیرید و تجربه کسب کنید سپس شروع به کار کنید.

وی در ارتباط با فرار مغزها گفت در کشور چین اکثر مدیران موفق چینی-آمریکایی هستند مهاجرت اگر برگشت داشته باشد مشکلی ایجاد نمی کند.متوسط آی کیو کشور ایران در ۱۲ سال گذشته ۶درصد کاهش یافته است.ایراد از ماست که شرایط را فراهم نکردیم و دانشجویان المپیادی ما مهاجرت کردند.

مروج در بخش دیگری از سخنان خود گفت بخش عمده نساجی قالیبافی است.سالیانه در حدود یک میلیارد و دویست میلیون دلار صادرات داریم.ترکیه هجده میلیارد و پانصد میلیون دلار صادرات پوشاک و هشت میلیاردو چهارصد میلیون دلارصادرات محصولات نساجی دیگر مثل پرده ملحفه و کالای خواب دارد. رشد صنعتنساجی که از صنعت خودرو هم بیشتر بوده است یک میلیارد . دویست میلیون دلار بوده که ۵۰ درصد آن کفپوش ها بوده است.در تمام دانشکده های نساجی ایران آموزش فرش ماشینی ۲ واحد درسی است آن هم اختیاری است.بنده به عنوان دبیر کانون عالی کارفرمایان ایران ارتباطی با وزارت کار و سازمان آموزش فنی و حرفه ای داشتم و از آنان خواستم تا برنامه هایی بگذارند تا فارغ التحصیلان این رشته دوره های عملی ببینند که یک شعبه از کارگاه های فنی و حرفه ای آن در اصفهان به صورت شبانه روزی و رایگان در اختیار دانشجویان است اما کسی از آن استقبال نمی کند.

وی گفت صنعت نساجی نیز همه مشکلات موجود در صنایع دیگر مثل مسئله نقدینگی و مسائل بانکی و مسئله تحریم را دارد. واقعیت این است که مشکل مدیریت داخلی ما خیلی بیشتر از مشکل تحریم است.زیرا تحریم را می توان خنثی کرد ولی متاسفانه ضعف مدیریت های کلان کشور را نمی توان کاری کرد.

وی در بخش دیگری از سخنان خود گفتدر پتروشیمی سود ثبت شده و اعلام شده ۷۷ درصد فروش و سود نسبت به سرمایه آن ۵۲۰ درصد و سود نسبت به حقوق صاحبان سهام ۳۴۰ درصد است و این صنعت را به شکل انحصار در آورده و قدرت در دست سهامداران پتروشیمی است در حالی که ما نساج ها باید محصولات آنها را به عنوان مواد اولیه خود با قیمت های بالا و انحصاری خریداری کنیم و حاشیه سود تولید کنندگان نساجی به مراتب از پترو شیمی کمتر است.بطور دقیق ۹۸۱۸ واحد تولید نساجی دارای پروانه بهره برداری داریم و بیمه پردازان ما ۲۸۸ هزار نفر هستند. در ۱۱ سال گذشته ۱۰۰ هزار نفر کم شده است و این ممکن است به دلیل ظهور ماشین آلات جدید باشد که کارگر کمتری احتیاج دارد و معمولا در عرصه های ریسندگی است ولی ما بر روی تکمیل و چاپ و رنگرزی سرمایه گذاری انجام ندادیم و نتیجه این می شود که پارچه مصرفی ما از هندوستان وارد می شود.در سال گذشته ۲۲۰هزار تن که اگر آن را ضربدر ۱۰۰۰ کنیم تبدیل به کیلو می شود و اگر حاصل را در ۶ ضرب کنیم به متر تبدیل می شود.در نتیجه یک میلیارد و سیصدو بیست میلیون متر پارچه از هندوستان وارد کردیم زیرا ۴۵ درصد پول نفت صادراتی کشور ما را به ما پارچه می دهند آن هم آن پارچه ای که نظر خودشان است نه آن چیزی که نیاز ما است.این یعنی ضعف های مدیریتی به مراتب مهلک تر از تحریم هاست. حداقل برای خرید و واردات این پارچه ها با ما مشورت می شد تا آنچه که ما توان تولیدش را نداشتیم وارد می شد نه اینکه با واردات تولید داخلی را هم نابود کنند.

در ادامه یکی از دانشجویان پرسید در صنعت نساجی چه توصیه ای برای دانشجو ضروری می دانید که دانشجو از ابتدای تحصیل با آن ذهنیت ادامه تحصیل دهد؟

دکتر شیبانی در پاسخ گفت دانشجو باید با محیط کارخانه آشنا باشد و مسائل اصولی کار را به صورت تئوری و عملی بداند و دانشجو وقتی وارد کارخانه می شود با دیدن ابزار کار تعجب نکند.هنوز هماهنگی لازم بین خواسته صنعت و دروس دانشگاهی نیست. رابطه بین صنعت و دانشگاه باید به صورت تنگاتنگ برقرار باشد.در این راستا انجمن صنایع نساجی بسیار علاقمند است تا دوره های کارآموزی و کارورزی را با کیفیت بهتری برگزار کند.

محمد مروج حسینی ضمن تایید سخنان دکتر شیبانی و در تکمیل آن گفت یکی از مشکلات جوانان فارغ التحصیل پس از ورود به کارخانه روابط با صنعتگران است.اولین قدم یک جوان بعد از ورود به دانشگاه این است که ثابت کند دانش او در اولویت است ولی او از بدو ورود تحت آزمایش است.مدیر کارخانه در مصاحبه ورودی نیروی جدید را تجزیه و تحلیل می کند و متوجه دانش نیروی کار می شود اما کارگری که دانشجو با آن در ارتباط است این کار را نمی کند و به شکل دیگری شما را در حین کار آزمایش می کند که ممکن است هزینه بالایی برای شما و حتی کارخانه داشته باشد.لذا روابط اجتماعی و روانشناسی کار یکی از مهمترین فاکتورهایی است که باید مورد توجه قرار گیرد.

-سوال بعدی که توسط دانشجویان مطرح شد این بود که در یک کارخانه نساجی معمولا چند مهندس نساج مشغول به کار هستند؟ و چرا مهندسین مکانیک و صنایع و برق جای مهندسین نساج را می گیرند؟

مهندسین نساج باید دوران کار آموزی را جدی بگیرند یک تابستان برای کار آموزی کافی نیست.خودتان به کارگاهها روید و با مسائل و مشکلات آنان آشنا شوید مسئله روابط در کارخانه ها بسیار مهم است و مشکل ترین روابط معمولا با افراد هم سطح به وجود می آید. مشکل ما در این کشور این است که قبل از اینکه چارت بنویسیم نیروی کار را از میان آشناهای خود مشغول به کار می کنیم در صورتی که ابتدا باید چارت بنویسیم و سپس نیروی کار را متناسب با آن پیدا کنیم.در آماری که وزارت کشور اعلام کرده در ارتباط با اینکه از جوانان سوال شده که چگونه به دنبال کار می گردید دو میلیون و دویست هزار نفر پاسخ دادند که به دنبال پارتی هستیم.

دکتر علیمردان شیبانی نیز در جواب این سوال گفت: صاحبان صنایع وظیفه دارند شما را در کارخانه قرار دهند ولی از آن پس به عهده خود شما و به تحصیلات و به باور و اعتقاد شما و به مدت زمان کار آموزی شما مربوط می شود.

-سوال بعدی این بود که آیا در این شرایطی که کارخانه ها از پس هزینه های خود بر نمی آیند و حتی مشکل تهیه مواد اولیه را دارند ما چطور می توانیم به دانشجویان وعده کار دهیم؟

aدکتر شیبانی در پاسخ گفت واحدهای نساجی ۱۰۰درصد خصوصی هستند و این یک نعمت برای صنعتگران این بخش است. بد نیست بدانید که بخش خصوصی سالم که بدون رانت فقط به کار خود می پردازد ممکن است کمی با تاخیر رشد کند ولی از بین نمی رود در حال حاضر شرایط بیرونی برای کارخانجات عالی نیست ولی خود ما باید تلاش کنیم تا رشد کنیم.مروج نیز در تکمیل سخنان شیبانی گفت: اگر مدیر لایق باشد به موقع برای هر مسئله ای راه حل پیدا می کند و حتی میتواند شرایط را پیش بینی کند و حتیورشکستگی شرکتهاقابل پیش بینی است و اگر مدیران عالم ولایق باشند می توانند شرایط را به خوبی پیش بینی و مدیریت کنند.

در پایان مراسم از مهندس مروج حسینی و دکتر شیبانی توسط ریاست دانشکده نساجی و دانشجویان تقدیر به عمل آمد و در جلسه مشترکی با حضور رئیس دانشکده تفاهمات در خصوص تقویت ارتباط بین انجمن و دانشکده مورد بحث و تبادل نظر قرار گرفت و مقرر شد تا جلسات مشترک در این خصوص از سر گرفته شود.