احیای قانون ساماندهی مد ولباس با نمایشگاه مانتو

به رغم تبلیغات گسترده، نمایشگاهی که قرار بود ۱۰۰ مدل مانتو ارائه کند، فاقد خلاقیت و نوآوری در طرح ها و الگوها بود

نویسنده: کتایون مصری

اولین نمایشگاه مد و مانتو در حالی به روز پایانی رسیده است که هنوز هیچ برنامه ای برای تولید طرح های ارائه شده وجود ندارد و ارائه الگوهای محدود و نه چندان جدید مانتو، اهمیت نمایشگاه را در حد یک مرکز خرید عمومی تنزل داده است.
اولین نمایشگاه مد و مانتو در فرهنگسرای نیاوران تهران طی ۴ روز اخیر تلاشی برای زنده کردن قانون ساماندهی مد و لباس بود؛ نمایشگاهی که حتی در روزهای بارانی هفته با استقبال زیادی از سوی تولیدکنندگان و مردم رو به رو شد، اما بضاعت ناچیز نمایشگاه در ارائه طرح های جدید عمومی ترین پوشاک بانوان کشور، یعنی مانتو نتوانست رضایت همه بازدیدکنندگان را جلب کند.
این را برخی طراحان، دانشجویان رشته طراحی لباس، تولیدکنندگان وحتی مصرف کنندگان می گویند، اما همه اینها به معنی بی اهمیتی نمایشگاه نیست.

سید محمدعلی بصیر، خود را تولیدکننده پوشاک زنانه معرفی می کند و می گوید: تعداد طرح هایی که بتواند به تولید برسد، ناچیز است و تولید بعضی مدل ها ریسک بالایی به همراه دارد.
وی در عین حال از این اقدام دفاع می کند و می گوید: همین که نمایشگاهی فقط برای مانتو برگزار شده و از زرق و برق سایر نمایشگاه ها و شوهای لباس به دور است، اقدام موثری است تا فکری به حال بازار بدون متولی مانتو بشود، چرا که این لباس فراگیرترین بازار را دارد و تقاضا برای آن بسیار بالاست.

سالنی شیک، مدل های نو با رنگ های مرده
نمایشگاه مد و مانتو به رغم حجم اخبار و تبلیغاتش، آنقدر کوچک است که ۲۰ دقیقه برای بازدید از تمام قسمت های آن کافی است. ورودی سالن اصلی پر از غرفه های کوچکی است که تولیدکنندگان مانتو در بازار کشور، بهترین و جدیدترین مانتوها را نمایش داده اند؛ مانتوهایی که بارها در ویترین مغازه های شهر دیده شده اند.
سمایی، یکی از غرفه داران می گوید: ما بهترین طرح های تولیدی را به وزارت ارشاد فرستادیم و از ما دعوت شد تا به طور رایگان غرفه داشته باشیم و مدل ها را عرضه کنیم. او در پاسخ به این که آیا مدل جدیدی هم در این نمایشگاه ارائه شده، اضافه می کند: ما مدل جدیدی نداشته ایم، متاسفانه تقاضا برای خرید بالاست اما هیچ امکاناتی برای پرو مانتوها نداریم و این باعث می شود مردم بپرسند چرا اصلادر این نمایشگاه شرکت کرده ایم.
از ورودی غرفه ها که می گذریم، سالن اصلی نمایشگاه شباهتی با غرفه ها ندارد، سالنی شیک در ۳ طبقه با ۱۱۰ مدل جدید مانتو که نام طراحان آن کنار هر مانتو نوشته شده است. مدل ها همگی به تایید وزارت ارشاد رسیده و برای تولید و ارسال به بازار آماده است، اما چگونه؟ کسی نمی داند. آنها که دوخت و دوز می دانند در این سالن دوربین به دست در پی شکار الگوهای جدید مانتو هستند و آنهایی که نمی دانند در بین مانکن های بی سر پرسه می زنند، بدون این که نشانی از طراح در اختیار داشته باشند. گویا اینجا همه چیز فقط برای تماشا است.
یکی از متصدیان نظرسنجی می گوید:هنوز نتایج میزان رضایت بازدیدکنندگان از نمایشگاه مشخص نیست، چون فرم های نظرخواهی بررسی نشده است، اما استقبال آنقدر زیاد بوده که دفترچه نام و نشانی طراحان مدل ها در یک روز تمام شد و در حال حاضر چیزی برای معرفی و نشانی طراحان در اختیار نداریم تا بازدیدکنندگان را بیشتر راهنمایی کنیم.

نور نامناسب سالن، نبود تنوع به اندازه کافی در مدل مانتوها، رنگ های تیره و حضور طراحان محدود لباس در این نمایشگاه میزان توقع از آن را بشدت پایین می آورد، هرچند بودجه وزارت ارشاد برای برگزاری این نمایشگاه به طور شفاف بیان نشده، اما فقر امکانات در سالن اصلی و فضای نمایشگاه گواهی می دهد که اولین نمایشگاه مد با کمترین بودجه برگزار شده است. با این حال وقتی فاطمه رهبر، نایب رئیس کمیسیون فرهنگی مجلس خبر می دهد امسال بودجه یک میلیارد تومانی برای اجرای قانون ساماندهی لباس در نظر گرفته شده که این نمایشگاه اولین قدم در اجرایی شدن این قانون است، فقر امکانات و محدودیت مدل ها قابل توجیه نیست.

جای خالی صنعتگران در نمایشگاه مانتو
در سال های اخیر بارها نیروی انتظامی به برخورد با تولیدکنندگان مانتو که مدل های غیراسلامی به بازار عرضه کنند هشدار داده است. نمایشگاه مد و مانتو برای اولین بار پر از الگوهایی است که به تایید وزارت ارشاد رسیده و برای تولید مناسب تشخیص داده شده، در حالی که چرخه تولید این الگوها معیوب به حال خود رها شده است و جایی برای نمایندگان وزارت صنایع وجود ندارد.
کریم آستانی، تولیدکننده ای است که از ضرورت حمایت مالی تولیدکنندگان و وصل شدن آنها به طراحان در این نمایشگاه می گوید و اضافه می کند: هرچند نمایشگاه میزگردی و جلساتی برای آشنایی تولیدکنندگان و طراحان دارد، اما قابلیت آن بسیار اندک است، چرا که من به عنوان تولیدکننده انتظار دارم در این نمایشگاه با بهترین طراحان آشنا شوم و با حمایت وزارت صنایع و اتحادیه پوشاک زمینه بستن قرارداد فراهم شود.ابوالقاسم شیرازی، رئیس اتحادیه پوشاک صنعت پوشاک هم می گوید: در ایران قابلیت های زیادی دارد که اگر حمایت شود، می تواند یکی از اشتغالزاترین صنایع باشد. نمایشگاه های مد جایی هستند که صنعت پوشاک می تواند توانمندی های خود را عرضه کند.
او می افزاید: با توجه به ظرفیت های بالقوه ای که صنعت پوشاک ایران دارد و با کمک طراحان در صورت ادامه این نمایشگاه ها می توانیم ظرف ۳ سال صنعت پوشاک را به جایی برسانیم که دیگر شاهد خرید لباس های خارجی از سوی مردم نباشیم.
شیرازی تاکید می کند: با کمک دولت و با پیوند خوردن طراح ها و تولیدکنندگان می شود در پوشاک ایرانی عناصر هویت اسلامی و ایرانی را لحاظ کرد. به عقیده او ،اگر دولت مساعدت های لازم را به عمل بیاورد، تولیدکنندگان پوشاک نیز می توانند کالای خود را با کیفیت بالا، بهره وری بالاو قیمت مناسب عرضه کنند.
رئیس اتحادیه کشوری پوشاک به نقطه قوت دیگر این نمایشگاه اشاره می کند و می گوید: این نمایشگاه فرصتی شد برای پیوند بین طراحان و تولیدکنندگان و سعی کرده ایم بین تولیدکننده و طراح اعتماد متقابل به وجود آوریم.
هرچند نمایشگاه امسال برای نخستین بار شاهد ورود اتحادیه پوشاک کشور و تمایل به تجاری شدن طرح هاست، اما بسیاری از طراحان هنگام بازدید از نمایشگاه گله مندند که جای برخی بهترین طراحان در این نمایشگاه خالی است و بعضی الگوها تازگی کافی را ندارد که این ظرفیت پایین طراحی لباس را در کشور نشان می دهد. عده ای از بازدیدکنندگان خواهان برگزاری نمایشگاه های دائمی مانتو هستند وگروهی برسرمایه گذاری بیشتر وحضور پررنگ تر مسوولان برای تولید انبوه برخی مدل ها اصرار دارند. به هرحال جلب نظر تمام بازدیدکنندگان از سوی این نمایشگاه محدود، دشوار است، اما شاید با اعتبار یک میلیارد تومانی، نمایشگاه های لباس از وضعیت تفریح و سرگرمی خارج و به خط تولید برسند.

روزنامه جام جم، شماره ۳۲۸۳ به تاریخ ۲/۹/۹۰، صفحه ۱۷ (جامعه)