به نام بافندگان، به‌ کام بانک‌ها

آیا طرح اشتغال با کلیات مبهم و اهداف مه‌آلود و گنگ، بدنبال حل مشکلات اقتصادی و معیشتی مردم است یا نجات بانک‌ها از مهلکه؟

«طرح حمایت از توسعه و ایجاد اشتغال پایدار در مناطق روستایی و عشایری با استفاده از منابع صندوق توسعه ملی» با پشتیبانی مالی از طریق برداشت « 1.5 میلیارد دلار»! از صندوق توسعه ملی و قرار دادن آن در اختیار بانکها، مؤسسات اعتباری، صندوق کارآفرینی امید و سایر صندوقهای مجاز، با ابهامات فراوانی در اهداف، برنامه‌ها و روندها روبروست.

در ماده یک این طرح آمده است:

به منظور تحقق اهداف سیاستهای کلی اقتصاد مقاومتی به صندوق توسعه ملی اجازه داده می شود تا با هدف ارتقای تولید و ایجاد اشنغال پایدار در مناطق روستایی و عشایری با تصوب هیئت امنای صندوق، معادل ریالی یک میلیارد و پانصدمیلیون (۱.۵۰۰.۰۰۰.۰۰۰) دلار از منابع صندوق را به صورت قرض الحسنه نزد بانک ها، مؤسسات اعتباری، صندوق کارآفرینی امید و سایر صندوقهای مجاز، سپرده گذاری کند تا این منابع صرف اعطای تسهیلات به اشخاص حقیقی و حقوقی برای ایجاد اشتغال در روستاها با اولویت روستاهای واقع در مناطق مرزی و مناطق عشایری و اقشار آسیب پذیر شود.

در این زمینه سئوالات متعددی مطرح است. از جمله اینکه:

1. پیش از این نیز بارها چنین سپرده‌هایی از جیب مردم نزد بانک‌ها و موسسات مالی مجاز سپرده‌گذاری شد تا در جهاتی مشابه هزینه کنند. نتیجه اقدامات قبلی جز تباهی منابع، ایجاد انتلال بیش از پیش در اقتصاد کشور، سوء استفاده و رانت و کلاهبرداری و … چیز دیگری بوده است.
2. آخرین طرح مشابه برای رونق اقتصادی طرح کارت اعتباری خرید بود. چرا این طرح از همان اول زمینگیر شد.
3. این طرح جدید با چه جزئیات برنامه‌ای قرار است به تامین منابع متقاضیان بپردازد. اگر این طرح قرار است به وضعیت اقتصادی و معیشتی مردم بیانجامد، متن این برنامه و جزییات آن در کجا برای ملت قابل دسترسی و مطالعه‌ست.
4. مفهوم ایجاد استغال و شرایط احراز آن در این طرح چیست؟
5. اشخاص حقیقی و حقوقی» اشاره شده چگونه تعریف و احراز صلاحیت خواهند شد و تشخیص آن برعهده کدام مرجع و تحت چه شرایطی است.
6. آیا بافنده و تولیدکننده فرش که به شهادت تمامی طرج‌های قبلی همواره از پس دسترسی به این منابع بر نیامده‌اند با چه تضمین و اطمینانی خواهند توانست از این منابع که بخشی از آن به نام آنان سپرده‌گذاری شده است برخوردار گردند؟
7. به فرش پرداخت منابع به دستاندرکاران فرش، کدام طرح و برنامه و بر اساس چه تدبیر عالمانه‌ای از سودمند بودن پخش ۸۵۱۵ میلیارد ریال پول نقد با عنوان وام و تسهیلات و کمک آن به توسعه قالیبافی حکایت داشته است.

سابقه برخوردهایی از این دست همگی با شکست‌های سنگین روبرو بوده است.

8. آیا تجارب سنگین و مملو از زیان طرح خوداشتغالی سال ۱۳۸۰، طرح ضربتی اشتغال ۱۳۸۱ و کارت اعتباری کالای ایرانی فراموش شده است؟

تجربه تلخ موارد قبلی می‌گوید که این طرح نمی‌تواند کمترین کمکی به جامعه هدف خود کند و تنها ممکن است بتواند بار سنگین مشکلات این روزهای بانک‌ها را با چنین سپرده‌های سنگینی بر دوش ملت بگذارد.