تاریخچه ی تولید الیاف کربن‎

سابقه ی استفاده از الیاف کربن به‏‎ ‎اینکه اولین بار توماس ادیسون این الیاف را در لامپ های روشنایی مورد استفاده قرار‎ ‎داد بر می گردد. در آن زمان این الیاف را از کربونیزه کردن نوعی نی به نام‎ Bamboo ‎و‎ ‎رایون تولید می کردند .
ادیسون در سال۱۸۸۸ این حالت را به عنوان کربن ادیسون به‏‎ ‎ثبت رسانید و از آن به عنوان تار درون لامپ برق استفاده کرد . بهترین نوع الیاف‎ ‎کربنی از چوب بامبوی کربنی تولید شده ، و لامپ های ساخته شده از آن ، طول عمری‎ ‎چندین صد ساعته داشت . ( امروزه عمر تقریبی لامپ ها در حدود ۱۰۰۰ ساعت می باشد‏‎ ) . ‎سه سال بعد ، یعنی در سال ۱۸۸۳ ، ‏Swan ‎برای نخستین بار فیلامنت مصنوعی و سبک کربن‎ ‎را با عبور دادن محلول نیترات سـلولز که از روزنه های ریزی بیـرون می آمد ( رشته‎ ‎ساز امروزی ) در استیـک اسـید و در حمام انعـقاد محتوی الکل بدست آورد [ ۴۲‏‎ ] . ‎تاریخ الیاف مصنوعی با آزمایشات‎ Swan ‎آغاز می شود . دو مرد ، ادیسون و سوان ،‏‎ ‎توانستند لامپی بسازند که عملاً از الکتریسیته نور تولید شود . این هر دوی آنان‎ ‎زمانی توانستند به این مهم دست یابند که به مهمترین ماده ی آن روز یعنی تار کربنی‎ ‎دسترسی پیدا کرده بودند. بدان علت که کاربرد الیاف کربن در لامپ های الکتریکی به‎ ‎سبب مزیت فیلامنت های تنگستن شناخته نشد ، قریب به ۸۰ سال از تولید این الیاف‏‎ ‎مصنوعی – الیاف کربن – گذشت تاکاربرد صنعتی بیابد. در واقع ، استفاده از کربن تا‎ ‎سال ۱۹۰۷ ، زمانی که تارهای تنگستن عرضه شد ، ادامه یافت و وقتی کارایی این تار در‏‎ ‎تبدیل الکتریسیته به نور به ا ثبات رسید ، به تدریج جای تار کربنی را گرفت و تا به‎ ‎امروز نیز همچنان ادامه یافت . بدون توجه به رشته های طلا و نقره ، تارهای کربن‎ ‎نخستین تارهای ساخت دست بشر بوده که کاربردی واقعی پیدا نموده و امروزه ، یعنی یک‎ ‎صد سال بعد نیز با تعدیلاتی چند به عنوان جدیدترین انواع لیفهای مصنوعی در اختیار‎ ‎انسان قرار گرفته و همچنان دررابطه بابهبود وضعیت آن ، به پیش می رود‎ .‎