تبعات تب دلار برای ورزش ایران
قطع همکاری احتمالی برخی فدراسیون‌ها با مربیان خارجی شاغل در ایران خبری بد برای ورزش ایران است. اوضاع نابسامان بازار ارز موجب شده تا کمیته ملی المپیک و وزارت ورزش دیگر ارز کافی برای پرداخت دستمزد و هزینه‌های دیگر مربیان خارجی را نداشته باشند.
به گزارش افکارنیوز به نقل از جوان آنلاین، طبق آخرین اخبار تیم‌های ملی قایقرانی و دوچرخه سواری جزو اولین رشته‌هایی هستند که برای قطع همکاری با مربیان خارجی خود اعلام آمادگی کرده‌اند. گویا این دو رشته فعلاً بیش از سایرین با مشکل کمبود بودجه و البته ارز مواجه شده‌اند. البته اوضاع سایر فدراسیون‌ها هم بهتر از این نیست و ظرف مدت کوتاهی قطعاً آنها نیز مجبور می‌شوند همین شیوه را در دستور کار خود قرار دهند. حال آنکه در شرایطی این چنین رؤسای فدراسیون‌ها همواره چشم امید‌شان به کمیته ملی المپیک و کمک‌های علی‌آبادی و افشارزاده بوده است. منتها این بار قضیه با همیشه متفاوت است. کمیته المپیک زودتر از اینکه کسی انتقادی کند پیشقدم شد و در اطلاعیه‌ای اعلام کرد از این پس هزینه‌ای بابت اسکان، رفت‌و‌آمد، غذا و دستمزد به مربیان خارجی پرداخت نمی‌کند.
تا قبل از این کمیته ملی المپیک فدراسیون‌ها را در پرداخت هزینه‌های مربیان خارجی تنها نمی‌گذاشت و در اغلب موارد مشکلی پیش نمی‌آمد. بی‌انصافی است اگر بگوییم کمیته در این زمینه کوتاهی می‌کرده و حالا که مجبور به گرفتن چنین تصمیمی شده‌اند قطعاً با مشکلات اساسی مواجه شده‌اند. اما تکلیف تیم‌های ملی و مربیانشان چه می‌شود؟ بدون شک فدراسیون‌ها نیز مجبورند با این بی‌پولی بسازند و دست آخر قید استفاده از دانش و تجربه خارجی‌ها را بزنند. منتها نمی‌توان نسبت به آینده تیم‌های ملی و ملی‌پوشان بی‌توجه بود. اصولاً برای به خدمت گرفتن مربیان خارجی و عقد قرارداد با آنها برنامه‌ریزی خاصی صورت می‌گیرد. غالباً مربیان خارجی وظیفه هدایت تیم‌های مختلف را در مسابقات مهم آسیایی و جهانی بر عهده می‌گیرند. اینکه به یک باره با آنها قطع همکاری می‌شود نه منطقی است و نه حرفه‌ای. به غیر از ضربه‌ای که بر پیکر یک تیم می‌خورد هیچ بعید نیست مربیان برگشت خورده این اتفاق را بهانه‌ای برای شکایت به مراجع قضایی بین‌المللی قرار دهند و یک مشکل دیگر بر مشکلات ورزش ایران اضافه کنند.
در این میان وزارت ورزش باید هرچه سریع‌تر وارد عمل شود و فکری به حال این مسئله کند. دکتر عباسی همانطور که می‌تواند جلسه‌ای محرمانه با کارلوس کرش پرتغالی برگزار کند می‌تواند با رایزنی‌های خود گرهی از مشکلات اقتصادی کمیته ملی المپیک و فدراسیون‌ها را باز کرده و اجازه ندهد اوضاع ورزش‌مان بیش از این قمر در عقرب شود. در اینکه رسیدن تیم‌ملی فوتبال به جام جهانی خواسته همه فوتبال‌دوستان ایرانی است شکی نداریم اما انتظار می‌رود حداقل این بار و در چنین موقعیتی وزارتخانه بین فوتبال و رشته‌های غیرفوتبالی فرق نگذارد. تیم های ملی والیبال و بسکتبال سال آینده رقابت‌های حساس جهانی و آسیایی را در پیش دارند. اگر قرار باشد دکتر عباسی به کرش دلگرمی ارزی دهد اما برای ولاسکو و بسیرویچ و سایر مربیان خارجی دلگرمی در نظر نگیرد تبعیض‌ها وارد فاز جدیدی می‌شود.
نکته دیگر اینکه مشکلات بازار ارز نباید باعث شود ورزش رو به رشد ایران از حرکت بایستد. جدا از نقش کلیدی که وزارت می‌تواند در این قضیه ایفا کند مربیان وطنی که از نظر سطح دانش فنی در بسیاری از رشته‌ها چیزی از مربیان خارجی کم ندارند باید به کمک ورزش بیایند. از طرفی مسئولان فدراسیون‌ها نیز می‌توانند با بها دادن به مربیان کشورمان بحران ارزی ورزش را پشت سر بگذارند.
