جهش تعرفه‌ای آمریکا؛ پیامدها برای کشورهای بزرگ صادرکننده نساجی

نکات کلیدی:

ایالات متحده آمریکا از تاریخ ۱۶ فروردین ۱۴۰۴ تعرفه‌ای عمومی معادل ۱۰ درصد بر کلیه واردات اعمال کرده است.

• از ۲۰ فروردین نیز تعرفه‌های اختصاصی برای برخی کشورها به اجرا درآمده است.
• این افزایش تعرفه، به‌ویژه برای کشورهای صادرکننده اصلی نساجی مانند ویتنام، چین و هند تأثیر قابل توجهی خواهد داشت.
• در حالی که مکزیک و کانادا تحت پوشش توافق USMCA از این تعرفه‌ها مصون هستند، کشورهایی مانند ترکیه و آلمان ممکن است در بخش‌های لوکس بازار نساجی آمریکا فرصت‌هایی به دست آورند.

ایالات متحده با اجرای تعرفه عمومی ۱۰ درصدی بر تمام واردات از تاریخ ۱۶ فروردین ۱۴۰۴، و اعمال تعرفه‌های جداگانه برای کشورهای خاص از ۲۰ فروردین، موجی از تغییرات را در روابط تجاری بین‌المللی به راه انداخته است. این سیاست جدید، به‌ویژه برای کشورهایی که سهم بزرگی از صادرات نساجی به آمریکا دارند، ساختار قیمت‌گذاری و رقابت‌پذیری بازار را به‌طور اساسی دستخوش تغییر خواهد کرد.

در ادامه، نگاهی داریم به تأثیرات این تصمیم بر برخی از بزرگ‌ترین صادرکنندگان صنعت نساجی جهان:

هند

هند به عنوان یکی از بازیگران اصلی بازار جهانی نساجی، با افزایش چشمگیر تعرفه واردات به ایالات متحده مواجه شده است. تعرفه صادرات نساجی هند از ۴.۵۷ درصد به ۳۰.۵۷ درصد افزایش یافته که معادل رشد ۶۶۹ درصدی است. این جهش بی‌سابقه، فشار سنگینی بر هزینه تمام‌شده کالاهای صادراتی هند وارد خواهد کرد و ممکن است رقابت‌پذیری محصولات نساجی این کشور در بازار آمریکا را به‌طور جدی کاهش دهد.

در سال ۲۰۲۴، ارزش صادرات نساجی هند به آمریکا به ۲.۷۶۸ میلیارد دلار رسید. با اعمال تعرفه‌های جدید، احتمال دارد واردکنندگان آمریکایی به‌دنبال تأمین‌کنندگان جایگزین با ساختار تعرفه‌ای مناسب‌تر باشند.

صنعت نساجی نقش حیاتی در اقتصاد هند ایفا می‌کند؛ این بخش حدود ۲.۳ درصد از تولید ناخالص داخلی کشور را تشکیل می‌دهد و پس از کشاورزی، دومین بخش بزرگ اشتغال‌زایی محسوب می‌شود. وفور مواد اولیه، به‌ویژه پنبه که یکی از اصلی‌ترین اقلام صادراتی هند است، این کشور را به یکی از تأمین‌کنندگان کلیدی بازار جهانی، از جمله آمریکا، تبدیل کرده است.

هرچند تعرفه‌های جدید دولت ترامپ برای هند نسبت به چین پایین‌تر است، اما همچنان می‌تواند موجب اختلال در بازار کار این کشور و کاهش اشتغال در برخی مناطق صنعتی شود. با این حال، عوامل متعددی باعث می‌شوند هند در برابر این فشارها مقاومت بیشتری نشان دهد؛ از جمله تعرفه پایین‌تر نسبت به چین و نیاز مداوم آمریکا به مواد اولیه کلیدی همچون پنبه هند.

علاوه بر این، جایگاه مطلوب‌تر هند در زنجیره تأمین جهانی می‌تواند آن را به مقصدی جذاب برای سرمایه‌گذاری خارجی تبدیل کند. با توجه به تمایل شرکت‌های بین‌المللی برای تنوع‌بخشی به منابع تأمین و پایگاه‌های تولید، این شرایط می‌تواند منجر به افزایش سرمایه‌گذاری مستقیم خارجی (FDI) در صنعت نساجی هند شود؛ عاملی که تا حدی اثرات منفی افزایش تعرفه‌ها را جبران خواهد کرد.

چین

چین، به‌عنوان یکی از بزرگ‌ترین صادرکنندگان نساجی جهان، با جهشی بی‌سابقه در تعرفه واردات به ایالات متحده روبرو شده است. تعرفه صادرات نساجی چین از ۴.۴ درصد به ۳۸.۴ درصد افزایش یافته که معادل رشد ۸۷۳ درصدی است. این افزایش شدید هزینه واردات کالاهای نساجی چینی به بازار آمریکا را بالا برده و واردکنندگان آمریکایی را به سمت منابع جایگزین سوق می‌دهد موضوعی که می‌تواند سلطه دیرینه چین بر بازار نساجی ایالات متحده را به چالش بکشد. چین در سال ۲۰۲۴ به تنهایی ۲.۵۴۱ میلیارد دلار کالای نساجی به آمریکا صادر کرده است، اما ادامه این روند با تعرفه‌های جدید در هاله‌ای از ابهام قرار دارد.

آمریکا به‌وضوح سیاست‌های استراتژیک خود را نشان داده و با هدف قرار دادن اقتصاد وابسته به صادرات چین، در نقطه‌ای حساس وارد عمل شده است. مزیت اصلی چین در صنعت جهانی نساجی، هزینه پایین تولید آن بوده که با افزایش تعرفه‌ها تا حد زیادی تضعیف خواهد شد.

با توجه به ظرفیت عظیم تولید کالاهای واسطه‌ای در چین، احتمال مازاد عرضه بسیار بالا است. این مازاد می‌تواند منجر به دامپینگ (فروش زیر قیمت) در بازارهای دیگر شود، به‌ویژه در کشورهای کمتر توسعه‌یافته در آسیای مرکزی و آفریقا—مناطقی که محصولات چینی از پیش نفوذ بالایی در آن‌ها دارند.

از سوی دیگر، اجرای سخت‌گیرانه قوانین «مبدأ کالا» در چارچوب توافق تجاری آمریکا-مکزیک-کانادا (USMCA)، می‌تواند دسترسی غیرمستقیم چین به بازار آمریکا از طریق کالاهای نهایی تولیدشده در مکزیک یا کانادا را محدود کند. پیش‌بینی می‌شود آمریکا برای جلوگیری از دور زدن تعرفه‌ها، این قوانین را با جدیت بیشتری اعمال کند.

در مجموع، چین ممکن است در تخصیص مجدد مازاد تولید خود دچار مشکل شود و با محدودیت دسترسی به بازارهای ممتاز و تشدید رقابت جهانی، چالش‌های جدی‌تری را تجربه کند.

ترکیه

ترکیه با افزایش متوسط تعرفه صادرات نساجی به آمریکا مواجه شده است—از ۴.۹۲ درصد به ۱۴.۹۲ درصد، یعنی افزایش ۳۰۳ درصدی. با وجود این رشد، ترکیه احتمالاً می‌تواند مزیت رقابتی خود را در بازار آمریکا حفظ کند؛ به‌ویژه در بخش‌های با ارزش افزوده بالا که اعتبار خوبی برای خود ساخته است. در سال ۲۰۲۴، ترکیه ۶۲۰.۳۱۸ میلیون دلار کالای نساجی به آمریکا صادر کرده و با توجه به اینکه سایر رقبا با تعرفه‌های سنگین‌تری روبرو هستند، این تغییر ممکن است به فرصتی برای گسترش سهم بازار ترکیه تبدیل شود.

ترکیه به دلیل کیفیت بالای تولیدات نساجی خود، جایگاه مطلوبی در بازار اتحادیه اروپا دارد؛ نزدیکی جغرافیایی و روابط تجاری مستحکم از دلایل اصلی این موفقیت هستند. هرچند حضور ترکیه در بازار آمریکا تا کنون محدودتر بوده، اما افزایش ملایم‌تر تعرفه‌ها نسبت به رقبا می‌تواند زمینه‌ساز رشد صادرات این کشور به ایالات متحده شود، به‌ویژه در شرایطی که واردکنندگان آمریکایی به‌دنبال کاهش وابستگی به چین و ویتنام هستند.

در داخل کشور نیز، کاهش نرخ تورم و پیش‌بینی کاهش نرخ بهره می‌تواند به سرمایه‌گذاری در صنایع مختلف از جمله نساجی کمک کند. این صنعت ستون فقرات اقتصاد ترکیه محسوب می‌شود و ۱۵.۲ درصد از تولید صنعتی و ۲۷.۸ درصد از اشتغال در بخش تولید را به خود اختصاص داده است. با ثبات نسبی داخلی و جایگاه استراتژیک در صادرات، ترکیه در موقعیتی مناسب برای مقابله با فشارهای تعرفه‌ای قرار دارد و حتی ممکن است حضور خود در بازار آمریکا را تقویت کند.

مکزیک

مکزیک در چشم‌انداز جدید تعرفه‌ای آمریکا شرایط نسبتاً مطلوبی دارد؛ این کشور با هیچ تعرفه جدیدی مواجه نشده و همچنان از معافیت کامل تعرفه‌ای تحت توافق‌نامه USMCA بهره‌مند است. با این حال، تعرفه عمومی ۱۰ درصدی که از ۵ آوریل ۲۰۲۵ اعمال شده، بر رقابت‌پذیری قیمت محصولات نساجی مکزیک تأثیر خواهد گذاشت. با وجود این هزینه افزوده، نزدیکی جغرافیایی مکزیک به آمریکا و بهره‌مندی از توافق‌های تجاری می‌تواند به حفظ مزیت رقابتی این کشور کمک کند. در سال ۲۰۲۴، ارزش صادرات نساجی مکزیک به آمریکا بالغ بر ۱.۱۶۲ میلیارد دلار بوده و انتظار می‌رود این رابطه اقتصادی نزدیک همچنان به نفع مکزیک ادامه یابد.

با اینکه مکزیک در حال حاضر از دسترسی بدون تعرفه به بازار آمریکا برخوردار است، اما این موقعیت شکننده است. دولت ترامپ پیش‌تر برخی مفاد توافق USMCA را زیر سوال برده و امکان بازنگری در امتیازات تجاری آینده را مطرح کرده است.

یکی از الزامات کلیدی توافق USMCA استفاده از مواد اولیه تولیدشده در منطقه برای برخورداری از معافیت تعرفه‌ای است. این بدان معناست که مکزیک باید به استفاده از نخ و پارچه تولید آمریکا یا داخلی متکی باشد؛ استفاده از مواد اولیه وارداتی ممکن است موجب بروز مشکلات حقوقی یا تجاری شود.

نگرانی دیگر، افزایش فعالیت شرکت‌های چینی در مکزیک است که با راه‌اندازی خطوط مونتاژ و استفاده از نیروی کار محلی، تلاش دارند از دسترسی بدون تعرفه مکزیک به بازار آمریکا بهره‌برداری کنند. بنابر گزارش شرکت پایش تجاری QIMA، این رویکرد با هدف دور زدن تعرفه‌های آمریکا بر کالاهای چینی اجرا می‌شود. در نتیجه، احتمال دارد گمرک ایالات متحده نظارت و بازرسی واردات نساجی از مکزیک—به‌ویژه آن‌هایی که مشکوک به استفاده از مواد اولیه چینی هستند—را افزایش دهد. این اقدامات می‌تواند موجب کندی زنجیره تأمین و ایجاد موانع قانونی برای صادرکنندگان مکزیکی شود.

کره‌ جنوبی

صادرات نساجی کره جنوبی به ایالات متحده مشمول تعرفه‌ای جدید به میزان ۲۵ درصد شده که پیش‌تر صفر درصد بود. این جهش ناگهانی، تغییری اساسی در شرایط تجاری ایجاد می‌کند و احتمالاً رقابت‌پذیری تولیدکنندگان نساجی کره جنوبی به‌ویژه آن‌هایی که به بازار آمریکا وابسته‌اند را تحت تأثیر قرار خواهد داد. در سال ۲۰۲۴، کره جنوبی ۹۶۳.۱۸ میلیون دلار کالای نساجی به آمریکا صادر کرده و با تعرفه جدید، ممکن است بخش قابل‌توجهی از سهم بازار خود را از دست بدهد.

با وجود اینکه این تعرفه ضربه‌ای محسوس محسوب می‌شود، کره جنوبی ممکن است در میان آشفتگی‌های ایجادشده از بازآرایی تجاری آمریکا، همچنان فرصت‌هایی بیابد. در مقایسه با کشورهایی که با افزایش‌های شدیدتری روبرو هستند، تعرفه ۲۵ درصدی کره جنوبی نسبتاً معتدل‌تر است و شهرت این کشور در تولید باکیفیت به‌ویژه در حوزه‌های خاصی مانند منسوجات فنی و پارچه‌های عملکردی می‌تواند موجب حفظ تقاضا از سوی خریداران آمریکایی شود.

صنعت نساجی کره جنوبی سال‌ها از مزیت تعرفه صفر بهره‌مند بوده و این موضوع به توسعه روابط تجاری قوی با ایالات متحده کمک کرده است. تعرفه جدید آزمونی برای سنجش تاب‌آوری این رابطه خواهد بود. با این حال، تولیدکنندگان آمریکایی محصولات نهایی همچنان ممکن است به دلیل کیفیت بالا، نوآوری و قابلیت اطمینان، از مواد اولیه کره‌ای—به‌ویژه در حوزه‌هایی مانند نساجی خودرویی، پارچه‌های پزشکی و پوشیدنی‌های هوشمند—استفاده کنند.

در بستر وسیع‌تر جنگ تجاری، کره جنوبی می‌تواند خود را به‌عنوان جایگزینی پایدار و قابل‌اعتماد برای زنجیره‌های تأمین چینی معرفی کند؛ موضوعی که می‌تواند زمینه‌ساز جذب سرمایه‌گذاری‌ها و تجارت‌های جدید باشد برای شرکت‌هایی که به دنبال کاهش ریسک‌های ژئوپلیتیکی و تعرفه‌ای هستند.

کانادا

صادرات نساجی کانادا همچنان از معافیت کامل تعرفه‌ای برخوردار است و تعرفه آن روی نرخ صفر درصد باقی می‌ماند. این وضعیت فعلاً مزیتی رقابتی برای کانادا محسوب می‌شود. با این حال، اعمال تعرفه عمومی ۱۰ درصدی که از سال ۲۰۲۵ اجرایی می‌شود، می‌تواند بر قیمت تمام‌شده کالاهای صادراتی این کشور در بازار آمریکا تأثیر بگذارد. در سال ۲۰۲۴، کانادا ۸۸۵.۲۳ میلیون دلار کالای نساجی به ایالات متحده صادر کرده و انتظار می‌رود با وجود افزایش هزینه‌ها، نزدیکی جغرافیایی و روابط تجاری قوی با آمریکا به حفظ مزیت رقابتی این کشور کمک کند.

روابط تجاری و توافق USMCA: صنعت نساجی کانادا از مزایای توافق‌نامه تجاری آمریکا-مکزیک-کانادا (USMCA) بهره‌مند است که امکان صادرات بدون تعرفه به آمریکا را برای کالاهای واجد شرایط فراهم می‌سازد. برای حفظ این امتیاز، صادرکنندگان کانادایی باید الزامات مبدأ کالا را رعایت کنند، به‌ویژه در استفاده از مواد اولیه منطقه‌ای مانند نخ و پارچه ساخت آمریکا یا کانادا. در مواجهه با تعرفه ۱۰ درصدی آینده، تولیدکنندگان باید استراتژی‌های تأمین خود را با دقت بیشتری مدیریت کنند تا همچنان از مزایای تعرفه‌ای بهره‌مند بمانند.

ویتنام

ویتنام، یکی از بازیگران اصلی در صادرات جهانی نساجی، با افزایش شدیدی در تعرفه واردات به آمریکا مواجه شده است از ۴.۸۲ درصد به ۵۰.۸۲ درصد، معادل رشد چشمگیر ۱۰۵۴ درصدی. این جهش شدید به‌طور جدی توان رقابت تولیدکنندگان ویتنامی را در بازار آمریکا تهدید می‌کند. در سال ۲۰۲۴، صادرات نساجی ویتنام به آمریکا به ۷۹۵.۷۹ میلیون دلار رسید و افزایش تعرفه‌ها ممکن است تولیدکنندگان را ناگزیر به کاهش فعالیت یا جستجوی بازارهای جایگزین کند.

صنعت نساجی نقش کلیدی در اقتصاد ویتنام دارد و حدود ۱۶ درصد از تولید ناخالص داخلی این کشور را تشکیل می‌دهد. تعرفه‌های جدید می‌تواند پیامدهای گسترده‌ای برای تولیدکنندگان و همچنین شرکت‌های آمریکایی داشته باشد که برای تولید کالاهای نهایی، به مواد اولیه ارزان‌قیمت و قابل‌اعتماد ویتنام متکی هستند.

ویتنام مدت‌هاست که به‌عنوان تأمین‌کننده‌ای مهم برای لباس‌های آماده و کالاهای نساجی میانی شناخته می‌شود. کالاهای میانی به‌ویژه برای تولیدکنندگان آمریکایی در بخش‌هایی مانند نساجی صنعتی اهمیت دارد؛ بخشی که برای تحقق اهداف دولت آمریکا در بازسازی تولید داخلی حیاتی است.

افزایش تعرفه‌ها زنجیره‌های تأمین را مختل کرده، هزینه‌های تولید را برای تولیدکنندگان آمریکایی افزایش داده و در نهایت ممکن است روند تولید را کند کند. این امر می‌تواند آثار دومینویی بر صنایعی داشته باشد که به مواد اولیه ویتنامی برای تولیدات با ارزش افزوده در آمریکا وابسته‌اند.

از سوی دیگر، کاهش ناگهانی مزیت قیمتی می‌تواند ویتنام را وادار به چرخش به سوی بازارهای دیگر کند راهکاری برای کاهش وابستگی به بازار آمریکا، اما همراه با ریسک افت درآمد کلی صادرات. برای ویتنام، که مزیت رقابتی‌اش بر پایه مقیاس بالا و قیمت پایین بنا شده، این تعرفه‌ها چالشی جدی محسوب می‌شوند که ممکن است مسیر تجاری بلندمدت این کشور را دگرگون سازند.

آلمان

آلمان با افزایش قابل‌توجهی در تعرفه واردات نساجی به آمریکا روبرو است، از ۴.۵۱ درصد به ۲۴.۵۱ درصد، یعنی افزایش ۵۴۳ درصدی. این افزایش عمده ممکن است رقابت‌پذیری کالاهای نساجی آلمان در بازار آمریکا را کاهش دهد. آلمان در سال ۲۰۲۴ حدود ۶۹۲.۶۱ میلیون دلار کالای نساجی به ایالات متحده صادر کرده است و ساختار جدید تعرفه‌ها ممکن است شرکت‌های آلمانی را به بازنگری در استراتژی‌های قیمتی و زنجیره تأمین خود وادارد.

آلمان، همانند کره جنوبی، پیشتاز جهانی در زمینه نساجی فنی محسوب می‌شود. بخشی که با افزایش تقاضا برای پارچه‌های پیشرفته و تخصصی روزبه‌روز اهمیت بیشتری می‌یابد. بسیاری از این محصولات پیش‌تر با هزینه کمتر در چین تولید می‌شدند، اما با تحمیل تعرفه‌های سنگین بر کالاهای چینی، آلمان ممکن است فرصتی محدود اما ارزشمند برای پر کردن این خلأ در بخش‌های ممتاز بازار به‌دست آورد.

اگرچه تعرفه ۲۴.۵۱ درصدی چالش‌برانگیز است، اما نسبت به تعرفه ۳۸.۴ درصدی چین پایین‌تر بوده و تقریباً با تعرفه ۲۵ درصدی کره جنوبی برابر است. این موقعیت نسبی می‌تواند مزیت اندکی برای محصولات با کیفیت و نوآورانه آلمان ایجاد کند—به‌ویژه در بخش‌هایی که اولویت با کیفیت، ایمنی و تطابق با مقررات است تا صرفاً قیمت.

برای حفظ رقابت‌پذیری، شرکت‌های نساجی آلمانی ممکن است به راهبردهایی مانند بهینه‌سازی زنجیره تأمین، افزایش بهره‌وری یا همکاری با تولیدکنندگان مستقر در آمریکا روی بیاورند تا فشارهای قیمتی را کاهش داده و سهم بازار خود را حفظ کنند.

ژاپن

نرخ تعرفه نساجی ژاپن از ۴.۸۱ درصد به ۲۸.۸۱ درصد افزایش خواهد یافت افزایشی معادل ۵۹۹ درصد. این افزایش شدید احتمالاً چالش‌های قابل توجهی را برای صادرکنندگان نساجی ژاپن به همراه خواهد داشت و ممکن است رقابت‌پذیری آن‌ها در بازار ایالات متحده را کاهش دهد. در سال ۲۰۲۴، ژاپن ۵۹۲.۸۱ میلیون دلار نساجی به آمریکا صادر کرد که بخش عمده‌ای از آن مربوط به کاربردهای تخصصی و پیشرفته، به ویژه در بخش خودرو بود.

صادرات نساجی ژاپن عمدتاً بر پارچه‌های فنی و صنعتی تمرکز دارد، به‌خصوص آن‌هایی که در ساخت خودرو استفاده می‌شوند. با اجرای تعرفه‌های جدید، هزینه این کالاهای واسطه‌ای افزایش می‌یابد و این امر منجر به افزایش هزینه تولید برای خودروسازان آمریکایی می‌شود. در نتیجه، ممکن است قیمت خودروها به‌ویژه مدل‌هایی که به قطعات مهندسی‌شده دقیق از ژاپن وابسته‌اند افزایش یابد.

اگرچه ژاپن به خاطر برتری فناوری و کیفیت بالا شناخته شده است، تعرفه ۲۸.۸۱ درصدی تهدیدی جدی برای حجم صادرات آن به ایالات متحده به شمار می‌رود، به‌ویژه با توجه به اینکه خریداران به دنبال گزینه‌های کم‌هزینه‌تر خواهند بود. شرکت‌های بزرگ آمریکایی که به پارچه‌های فنی ژاپنی وابسته‌اند ممکن است ناچار شوند زنجیره تأمین خود را بازبینی کرده یا افزایش هزینه‌های ورودی را جذب کنند—که می‌تواند بر سودآوری و استراتژی‌های قیمت‌گذاری‌شان تأثیر بگذارد.

با وجود این موانع، توانایی‌های پیشرفته ژاپن در نوآوری نساجی ممکن است باعث حفظ تقاضا در بازارهای خاص شود، هرچند با حجم کمتر—مگر اینکه شرایط تجاری از طریق شراکت‌های راهبردی یا مذاکرات مجدد، بهبود یابد.

تایوان

صادرات نساجی تایوان به ایالات متحده با افزایش شدید تعرفه‌ها مواجه خواهد شد، از ۴.۷۳ درصد به ۳۶.۷۳ درصد، افزایشی معادل ۷۷۷ درصد. این افزایش، رقابت‌پذیری نساجی تایوان را در بازار آمریکا به شدت تضعیف می‌کند؛ بازاری که پیش‌تر نیز تحت فشار تولیدکنندگان ارزان‌تر آسیایی قرار داشت. در سال ۲۰۲۴، تایوان ۴۷۱.۱۶ میلیون دلار نساجی به آمریکا صادر کرد که اکنون در معرض کاهش قابل‌توجه قرار دارد.

تایوان یکی از کشورهایی است که بیشترین آسیب را از این تعرفه‌های جدید می‌بیند و نرخ ۳۶.۷۳ درصدی می‌تواند ضربه بزرگی به صنعت نساجی آن وارد کند. تولیدکنندگان تایوانی که با رقابت شدید از سوی کشورهایی مانند ویتنام، بنگلادش و هند روبه‌رو هستند، ممکن است در تطبیق با قیمت‌های رقابتی دیگر کشورها که حتی با تعرفه‌های پایین‌تری مواجهند، ناکام بمانند.

بخش نساجی تایوان که به تولید پارچه‌های باکیفیت و عملکرد بالا از جمله پارچه‌های تخصصی شناخته می‌شود، ممکن است با کاهش تقاضای خریداران آمریکایی به دلیل افزایش هزینه نهایی مواجه شود. این مسئله می‌تواند بسیاری از صادرکنندگان را ناچار به جذب زیان، انتقال هزینه به مصرف‌کننده یا جست‌وجوی بازارهای جایگزین مانند اتحادیه اروپا یا آسه‌آن کند.

با توجه به پایه صادراتی کوچک‌تر تایوان در مقایسه با رقبای منطقه‌ای، این افزایش تعرفه تهدیدی جدی برای آینده صادرات نساجی این کشور به ایالات متحده به شمار می‌رود. بدون مداخلات راهبردی—مانند ارتقاء فناوری، تنوع‌بخشی به محصولات یا ایجاد شراکت‌های تجاری تایوان ممکن است جایگاه خود را در این بازار کلیدی از دست بدهد.

ایتالیا

صادرات نساجی ایتالیا به آمریکا شاهد افزایش شدید تعرفه خواهد بود: از ۴.۶۱ درصد به ۲۴.۶۱ درصد، یعنی ۵۳۴ درصد رشد. این افزایش قابل‌توجه ممکن است رقابت‌پذیری ایتالیا در بازار آمریکا را تحت تأثیر قرار دهد، به‌ویژه که پارچه‌های ایتالیایی عمدتاً در بخش‌های لوکس جای دارند، جایی که حساسیت نسبت به قیمت ممکن است بیشتر باشد. در سال ۲۰۲۴، ایتالیا ۴۵۵.۴۷ میلیون دلار نساجی به ایالات متحده صادر کرد و ساختار تعرفه‌ای جدید ممکن است صادرکنندگان ایتالیایی را وادار به بازنگری در استراتژی‌های قیمت‌گذاری‌شان کند.

محصولات باکیفیت: ایتالیا به‌خاطر تولید پارچه‌های لوکس، مد و مواد تخصصی با کیفیت بالا شهرت دارد. علیرغم افزایش شدید تعرفه، تولیدکنندگان ایتالیایی ممکن است همچنان در بخش‌های ممتاز بازار تقاضا جذب کنند؛ جایی که کیفیت، طراحی و هنر ساخت بر قیمت اولویت دارند. این موقعیت ممکن است تأثیر افزایش تعرفه را تا حدودی کاهش دهد.

تایلند

صادرات نساجی تایلند با افزایش تعرفه از ۴.۸۸ درصد به ۴۰.۸۸ درصد روبه‌رو خواهد شد افزایشی حیرت‌آور معادل ۸۳۸ درصد. این افزایش شدید به‌طور قابل‌توجهی هزینه نساجی تایلند در بازار ایالات متحده را افزایش داده و ممکن است آن را برای واردکنندگان آمریکایی کمتر جذاب کند. در سال ۲۰۲۴، تایلند ۳۵۴.۴۶ میلیون دلار نساجی به آمریکا صادر کرد و این افزایش تعرفه ممکن است رقابت‌پذیری تایلند را به‌شدت کاهش دهد.

رقابت‌پذیری قیمتی: افزایش چشمگیر تعرفه‌ها، نساجی تایلند را گران‌تر کرده و احتمالاً جذابیت آن را در بازار حساس به قیمت آمریکا کاهش می‌دهد. این مسئله ممکن است به کاهش تقاضا برای محصولات نساجی تایلند، به‌ویژه در بخش‌های کالایی و کم‌هزینه، منجر شود.

بریتانیا

صادرات نساجی بریتانیا با افزایش چشمگیر تعرفه‌ها مواجه است، به‌طوری‌که نرخ‌ها از ۴.۹۹ درصد به ۱۴.۹۹ درصد خواهد رسید—افزایشی معادل ۳۰۰ درصد. هرچند این درصد در نگاه اول معتدل به نظر می‌رسد، تأثیر آن بر صادرکنندگان بریتانیایی می‌تواند قابل‌توجه باشد، به‌ویژه در بازاری رقابتی مانند ایالات متحده که حساسیت نسبت به قیمت بالاست.

در سال ۲۰۲۴، بریتانیا حدود ۳۰۰.۴۳ میلیون دلار نساجی به ایالات متحده صادر کرد. بار تعرفه‌ای بیشتر ممکن است حاشیه سود را کاهش دهد یا شرکت‌های بریتانیایی را وادار به افزایش قیمت کند که ممکن است باعث کاهش جذابیت محصولات آن‌ها در مقایسه با گزینه‌های ارزان‌تر دیگر کشورها شود. این روند می‌تواند توانایی بریتانیا در حفظ یا رشد سهم بازارش را تضعیف کند، به‌ویژه که رقبا برای تسلط بر بازار آمریکا تلاش می‌کنند. در طولانی‌مدت، فشار تعرفه‌ای پایدار ممکن است سرمایه‌گذاری در تولیدات صادرات‌محور را کاهش داده و شرکت‌های بریتانیایی را وادار به بازنگری در تمرکز راهبردی‌شان بر بازار آمریکا کند.

هلند

نرخ تعرفه نساجی هلند از ۴.۷۳ درصد به ۲۴.۷۳ درصد افزایش خواهد یافت—یعنی رشدی معادل ۵۲۳ درصد. این افزایش قابل‌توجه باعث خواهد شد نساجی هلندی در بازار آمریکا گران‌تر شده و رقابت‌پذیری‌اش، به‌ویژه در بخش‌های حساس به قیمت، کاهش یابد. در سال ۲۰۲۴، هلند ۲۹۰.۹۶ میلیون دلار نساجی به ایالات متحده صادر کرد و ساختار تعرفه‌ای جدید ممکن است باعث بازنگری صادرکنندگان در استراتژی‌های قیمت و بازارشان شود.

حساسیت قیمتی: افزایش شدید تعرفه احتمالاً نساجی هلندی را در بازار آمریکا کمتر رقابتی خواهد کرد. خریداران آمریکایی که غالباً بر بهره‌وری هزینه تمرکز دارند، ممکن است به سراغ کشورهایی با تعرفه پایین‌تر (مانند مکزیک) یا گزینه‌های ارزان‌تر آسیایی بروند.

نساجی تخصصی و با کیفیت بالا: هلند به صنعت نساجی پیشرفته‌اش شناخته می‌شود، به‌ویژه در حوزه‌هایی مانند پارچه‌های فنی، عملکردی و طراحی با کیفیت بالا. با اینکه افزایش تعرفه بر ساختار هزینه‌ها اثر می‌گذارد، صادرکنندگان هلندی ممکن است همچنان در بخش‌های ممتاز بازار که کیفیت، نوآوری و پایداری بر قیمت اولویت دارند، فرصت‌هایی بیابند.

پاکستان

صادرات نساجی پاکستان با افزایش شدید تعرفه در بازار آمریکا مواجه است. از ۴.۸۴ درصد به ۳۳.۸۴ درصد، افزایشی معادل ۶۹۹ درصد. این افزایش ناگهانی احتمالاً باعث گران‌تر شدن قابل‌توجه نساجی پاکستان خواهد شد، که می‌تواند تقاضا را کاهش داده و رقابت‌پذیری کشور را در یکی از بازارهای اصلی صادراتی‌اش تضعیف کند. در سال ۲۰۲۴، ارزش صادرات نساجی پاکستان به آمریکا ۲۸۷.۶۲ میلیون دلار بود که اکنون تحت تأثیر قرار خواهد گرفت.

بخش نساجی پاکستان که ۸.۵ درصد از تولید ناخالص داخلی کشور را تشکیل می‌دهد و منبع مهمی از اشتغال به‌شمار می‌رود، در برابر چنین موانع تجاری آسیب‌پذیر است. این وضعیت با رقابت شدید منطقه‌ای—به‌ویژه از سوی هند که از تعرفه‌های پایین‌تری برخوردار است—شدیدتر شده و باعث می‌شود صادرکنندگان پاکستانی برای حفظ سهم بازار در آمریکا با چالش بیشتری مواجه شوند.

در کوتاه‌مدت، صادرکنندگان ممکن است مجبور به بازنگری در قیمت‌گذاری، جذب زیان یا جست‌وجوی بازارهای جایگزین شوند. اما در بلندمدت، پاکستان می‌تواند از این موقعیت برای بازآرایی خود بهره ببرد—از طریق سرمایه‌گذاری در ظرفیت تولید، ایجاد ارزش افزوده و بهبود کارایی زنجیره تأمین. با توجه به فاصله کم با ویتنام در رتبه‌بندی‌های جهانی، پاکستان می‌تواند جایگاه خود را ارتقا دهد، اگر نوآوری و مقیاس تولید را برای غلبه بر موانع تعرفه‌ای به کار گیرد.

جمع‌بندی

اجرای تعرفه عمومی ۱۰ درصدی بر تمامی واردات، همراه با افزایش‌های شدید تعرفه‌ای برای کشورها، قرار است چشم‌انداز تجارت جهانی نساجی را دگرگون کند. کشورهایی مانند ویتنام و چین که با بالاترین نرخ‌های تعرفه روبه‌رو شده‌اند، احتمالاً رقابت‌پذیری خود را در بازار ایالات متحده از دست خواهند داد. این امر ممکن است باعث بازآرایی زنجیره‌های تأمین جهانی شود، چرا که خریداران به دنبال منابع ارزان‌تر خواهند بود.

در مقابل، کشورهایی مانند مکزیک و کانادا، تحت حمایت توافق USMCA، ممکن است برتری رقابتی خود را حفظ کرده و در میان این آشفتگی از ثبات نسبی برخوردار شوند. اقتصادهای کوچکتر مانند پاکستان و تایوان ممکن است با جذب این هزینه‌های اضافه مشکل داشته باشند و جایگاه خود را به رقبای بهتر موقعیت‌یافته واگذار کنند. در همین حال، صادرکنندگان اروپایی مانند ترکیه و آلمان ممکن است فرصت‌هایی تازه در بخش‌های ممتاز و با ارزش افزوده بالا بیابند، جایی که حساسیت قیمتی کمتر است.

در مجموع، تغییر چشم‌انداز تعرفه‌ای کشورها را وادار خواهد کرد تا راهبردهای خود را بازبینی کنند—از جمله تنوع‌بخشی به بازارها، سرمایه‌گذاری در ایجاد ارزش افزوده، یا مذاکره بر سر توافقات تجاری جدید. این تحولات به‌احتمال زیاد باعث تغییرات بلندمدت در الگوهای تجارت جهانی نساجی خواهد شد و در عین حال، هم چالش‌ها و هم فرصت‌هایی را در فضای فزاینده حمایتی (حمایت‌گرایی) ایجاد خواهد کرد.