جین چگونه به بازار پوشاک آمد؟

بلو جين به‌عنوان يكي از مهم‌ترين توليدات صنعت پوشاك آمريكا در سال 1873 توسط ژاكوب ديويس (Jacob Davis) و لوي استراوس (Levi Strauss) اختراع شد. اين دو مهاجر با استفاده از پارچه كتاني، قيطان و نوعي پرچ فلزي، مردمي‌ترين محصول پوشاك را ساختند. اولين لباس‌هاي جين ساخته شده، لباس كار ناميده مي‌شد. لغت جين در سال 1960 وقتي نسل جوان نام «بلو جين» را روي شلوار‌هاي مورد علاقه‌اش گذاشت، رايج شد.

اولين شلوارهاي جين دو مدل بودند، شلوارهاي آبي – نيلي رنگ و شلوارهاي كتان قهوه‌اي شسته شده. شلوارهاي كتان چون نرم و راحت نبود به تدريج از دور خارج شد. هر چند سال‌هاي سال به عنوان لباس كار استفاده مي‌شد.

لوي استراوس (Levi Strauss) سال ۱۸۵۳ در سن بيست و چهار سالگي به سانفرانسيسكو آمد. برادر او در نيويورك به تجارت كالا مشغول بود و لوي استراوس شعبه جديدي براي تجارت او در اين شهر احداث كرد. او كه آلماني تبار بود، پس از مهاجرت به آمريكا چندين سال در نيويورك مشغول فراگيري روش‌هاي تجارت بود. طي بيست سال او به يكي از تاجران موفق پارچه تبديل شد. يكي از مشتريان لوي استراوس خياطي به نام ژاكوب ديويس

(Jacob Davis) اهل لاتويا (Latvia) بود. او كه در نوادا (Nevada) زندگي مي‌كرد، از شركت استراوس به صورت عمده پارچه خريداري مي‌كرد. در ميان مشتريانش شخصي بود كه دائما جيب‌هاي شلوارهايي را كه ژاكوب برايش مي‌دوخت پاره مي‌كرد. ژاكوب به فكر راه‌حلي براي دوام بيشتر شلوارهاي اين مشتري بود، روزي به فكرش رسيد كه شايد با استفاده از نوعي پرچ فلزي در نقاطي از شلوار كه پاره شده يا آسيب ديده، مثل گوشه‌هاي جيب‌ها و در زير دكمه‌هاي شلوار، بتواند باعث استحكام بيشتر براي شلوار شود. مشتريان ژاكوب خيلي سريع از اين شلوارهاي پرچ دار استقبال كردند. او نگران شد كه شايد كسي اين ايده ماهرانه اش را بدزدد، بنابراين تصميم گرفت حق امتياز اين كار را به نام خود ثبت كند. اما ۶۸ دلاري را كه براي كارهاي اداري لازم بود نداشت. بنابراين به عنوان شريك تجاري فورا به فكر لوي استراوس افتاد. در سال ۱۸۷۲ طي نامه‌اي كه به لوي استراوس نوشت، به او پيشنهاد كرد كه حق امتياز اين كار متعلق به هر دو نفرشان باشد. استراوس كه يك تاجر خبره بود، با ديدن اين محصول جديد، بلافاصله پيشنهاد ژاكوب را پذيرفت. در بيستم ماه مه سال ۱۸۷۳، اين دو نفر حق امتيازي به شماره ۱۳۹.۱۲۱ را در آمريكا به نام خود ثبت كردند. اين تاريخ امروزه به عنوان تاريخ تولد رسمي بلوجين شناخته شده است. از آنجا كه رنگ نيلي به دليل تيرگي ديرتر كثيف مي‌شد و براي لباس‌هاي كار نيز انتخاب بهتري بود، مهم ترين و پرطرفدارترين رنگ در ميان مردم بود. لوي استراوس، ژاكوب را به‌عنوان سرپرست توليد اين شلوارهاي جديد در شركت خود استخدام كرد. اين شركت تا سال ۱۸۷۵ به توليدات خود ادامه داد و دو كارخانه ديگر در سانفرانسيسكو راه‌اندازي كرد. پارچه‌هاي كتان براي دوخت اين شلوارها از يكي از معروف‌ترين كارخانه‌هاي پارچه‌سازي منچستر تامين مي‌شد. در مدت زماني كوتاه، تمام كارگران ازاين شلوارهاي جديد استفاده مي‌كردند. قيمت يك دست لباس كار با دوام توليد شركت لوي استراوس ۲۵/۱ دلار بود، رقمي كاملا باور نكردني! حق امتياز اين محصول تا بيست سال منحصرا در اختيار شركت استراوس بود. در سال ۱۸۹۰ اين شلوارها مدل ۵۰۱ نام گرفت كه هنوز هم با اين نام در بازار به فروش مي‌رسد. با به پايان رسيدن حق انحصار اين محصول، بسياري از كارخانه‌هاي توليد پوشاك از اين محصول پرطرفدار شركت لوي استراوس كپي برداري كردند. تا سال ۱۹۵۰ دانش آموزان دبيرستاني به‌عنوان اعتراض به بزرگترها كه اين شلوارها را نمي‌پوشيدند و براي اينكه متفاوت‌تر به نظر برسند، شروع به پوشيدن اين شلوارها كردند. در سال ۱۹۷۰ شلوارجين بيش از هميشه طرفدار پيدا كرد.از زماني كه مردم لغت ليوايز (Levi`s) را براي اين شلوارها به كار بردند، شركت لوي استراوس نيز اين لغت را به‌عنوان علامت تجاري‌اش ثبت كرد. در یک مرور کلی مي‌توان تاریخ تولید این محصول را به این شکل دسته بندی کرد:

قرن هجدهم: استفاده از پارچه كتاني

در قرن هجدهم، با رونق گرفتن كشاورزي، كارگران براي كار در مزرعه لباس‌هاي جين مي‌پوشيدند، زيرا استحكام بيشتري داشت و به آساني از بين نمي‌رفت. براي محكم‌تر شدن نقاطي از شلوار كه زودتر دچار پارگي دوخت مي‌شدند از نوعي پرچ استفاده شد.

قرن نوزدهم: معادن طلا در كاليفرنيا، كارگران معادن طلاي كاليفرنيا به لباس‌هايي با دوام و محكم نياز داشتند. براي اولين بار در سال ۱۸۵۳ شخصي به نام استراوس توليد انبوه لباس كار با مشخصات فوق را شروع كرد.

سال ۱۹۳۰، گاوچران‌ها در اكثر فيلم‌هاي وسترن شلوار جين به پا داشتند. اين كار باعث رواج شلوار‌هاي جين در آن سال‌ها بين مردم شد.
سال ۱۹۴۰، در زمان جنگ دوم جهاني، سربازان آمريكايي شلوار جين مي‌پوشيدند. بعد از جنگ توليدكننده‌هاي معروف پوشاك از قبيل رانگلر و لي شروع به رقابت با لوي براي در دست گرفتن بازار جهاني كردند.

سال ۱۹۵۰، شلوار جين با تبليغات تلويزيوني و فيلم‌ها بين نسل جوان رايج شد. پوشيدن اين شلوارها سمبل طغيانگري بين نسل جوان بود.

سال‌هاي ۱۹۶۰-۱۹۷۰: هيپي‌ها و جنگ سرد، مدل‌هاي مختلف شلوار جين به بازار آمد. جين‌هاي گل دوزي شده و جين‌هاي رنگي.
سال ۱۹۸۰ و پس از آن، جين به لباس مد روز تبديل شد. طراحان معروف لباس شروع به طراحي مدل‌هاي مختلف جين با مارك‌هاي اختصاصي خود كردند. فروش جين دائما رو به افزايش بود.