دستمزدهایی که ۲۰۰ برابر دستمزد یک کارگر است

 

بررسی مبالغ دریافتی توسط فوتبالیست های نه چندان با کیفیت فوتبال ایران نشان می دهد که بازیکنانی که بالای یک میلیارد تومان دریافتی دارند برای هر دقیقه به اندازه حدود ۳۰۰ برابر یک کارگر دستمزد دریافت می‌کنند.

به گزارش مهر، پرداخت مبالغ بالای یک میلیارد تومان به برخی از بازیکنانی که البته از نظر فنی در حد بازیکنان درجه سوم اروپا هم نیستند چند سالی است که در فوتبال بی در و پیکر ایران رسم شده و برخی مدیرانی که از کیسه دولت خرج می کنند حاضرند برای حفظ موقعیت خود روی صندلی مدیریت و البته رقم خوردن ناکامی های پرتعداد، مبالغ اینچنینی را به بازیکنان پرداخت کنند.

این در حالی است که حتی اگر یک تیم قهرمان لیگ برتر نیز شود تنها پاداشش حضور در لیگ قهرمانان آسیاست. ضمن اینکه باشگاه های ایران هیچ درآمدزایی هم ندارند و تنها باشگاه های هزینه هستند. با این حال ظاهرا هیچ گوش شنوایی برای برخورد و مقابله با این رسم غلط در فوتبال ایران نیست. این در حالی است که سایر اقشار جامعه رقم های بسیار اندکی بابت حقوق ماهانه دریافت می کنند اما بازیکنان برای هر دقیقه دویدن داخل زمین نزدیک به ۳۵۰ هزار تومان دریافت می کنند.

بررسی خبرنگار مهر نشان می دهد هر بازیکن لیگ برتری فوتبال ایران اگر در هر ۳۴ مسابقه لیگ به میدان برود، ۳۰۶۰ دقیقه برای تیمش بازی خواهد کرد که اگر او به عنوان یک بازیکن مطرح و تاثیرگذار یک میلیارد تومان دریافت کرده باشد، به ازای هر دقیقه بیش از ۳۲۶هزار و ۷۹۷ تومان دریافت خواهد کرد.

این رقم در حالی به دست می آید که حقوق ماهانه یک کارگر در سال ۹۱ براساس تازه ترین اعلام حدود ۳۸۹ هزار تومان است. کارگران برای هر دقیقه کاری که انجام می دهند مبلغی حدود ۱۶۲۴ تومان دریافت می کنند که حدود ۲۰۰ برابر کمتر از مبلغ هر دقیقه بازی یک فوتبالیست میلیاردی است.

حقوق ماهانه یک کارگر براساس اعلام وزارت کار در سال ۹۱ حدود ۳۸۹ هزار تومان است که جامعه ۱۰ میلیون نفری کارگران را شامل می شود و اگر اعضای خانواده آنها را هم لحاظ کنیم حدود ۳۰ میلیون نفر از جمعیت کشور با چنین حقوقی زندگی ماهانه خود را سپری می کند.

رقم های میلیاردی و صدها میلیون تومانی در شرایطی به بازیکنان لیگ برتری فوتبال پرداخت می شود که این رشته با وجود همه جذابیت و طرفدارانی که دارد، در ایران بجز ناکامی و شکست برای مردم عایدی دیگری ندارد و باشگاه ها هم هر سال به جای درآمدزایی بر میزان بدهی خود می افزایند و تنها صفرهای بدهی هایشان اضافه می شود.